ἡμεροκαλλές
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /hɛː.me.ro.kal.lés/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /(h)e̝.me.ro.kalˈles/
- (4th CE Koine) IPA(key): /i.me.ro.kalˈles/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /i.me.ro.kalˈles/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /i.me.ro.kaˈles/
Noun
ἡμεροκᾰλλές • (hēmerokallés) n (genitive ἡμεροκᾰλλοῦς); third declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ἡμεροκᾰλλές tò hēmerokallés |
τὼ ἡμεροκᾰλλεῖ tṑ hēmerokalleî |
τᾰ̀ ἡμεροκᾰλλῆ tà hēmerokallê | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἡμεροκᾰλλοῦς toû hēmerokalloûs |
τοῖν ἡμεροκᾰλλοῖν toîn hēmerokalloîn |
τῶν ἡμεροκᾰλλῶν tôn hēmerokallôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἡμεροκᾰλλεῖ tôi hēmerokalleî |
τοῖν ἡμεροκᾰλλοῖν toîn hēmerokalloîn |
τοῖς ἡμεροκᾰλλέσῐ / ἡμεροκᾰλλέσῐν toîs hēmerokallési(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ ἡμεροκᾰλλές tò hēmerokallés |
τὼ ἡμεροκᾰλλεῖ tṑ hēmerokalleî |
τᾰ̀ ἡμεροκᾰλλῆ tà hēmerokallê | ||||||||||
| Vocative | ἡμεροκᾰλλές hēmerokallés |
ἡμεροκᾰλλεῖ hēmerokalleî |
ἡμεροκᾰλλῆ hēmerokallê | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- → Translingual: Hemerocallis
Further reading
- “ἡμεροκαλλές”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἡμεροκαλλές in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.