ἐπαπολύω

Ancient Greek

Etymology

From ἐπῐ- (epi-, “over, at, for, against”) +‎ ἀπολύω (apolúō, “loose from, discharge”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pa.po.ly̌ː.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pa.poˈly.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pa.poˈly.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pa.poˈly.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pa.poˈli.o/

Verb

ἐπᾰπολῡ́ω • (epapolū́ō)

to discharge against

Conjugation

Present: ἐπαπολῡ́ω, ἐπαπολῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπαπολῡ́ω	ἐπαπολῡ́εις	ἐπαπολῡ́ει	ἐπαπολῡ́ετον	ἐπαπολῡ́ετον	ἐπαπολῡ́ομεν	ἐπαπολῡ́ετε	ἐπαπολῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπαπολῡ́ω	ἐπαπολῡ́ῃς	ἐπαπολῡ́ῃ	ἐπαπολῡ́ητον	ἐπαπολῡ́ητον	ἐπαπολῡ́ωμεν	ἐπαπολῡ́ητε	ἐπαπολῡ́ωσῐ(ν)
	optative	ἐπαπολῡ́οιμῐ	ἐπαπολῡ́οις	ἐπαπολῡ́οι	ἐπαπολῡ́οιτον	ἐπαπολῡοίτην	ἐπαπολῡ́οιμεν	ἐπαπολῡ́οιτε	ἐπαπολῡ́οιεν
	imperative		ἐπαπόλῡε	ἐπαπολῡέτω	ἐπαπολῡ́ετον	ἐπαπολῡέτων		ἐπαπολῡ́ετε	ἐπαπολῡόντων
middle/ passive	indicative	ἐπαπολῡ́ομαι	ἐπαπολῡ́ῃ, ἐπαπολῡ́ει	ἐπαπολῡ́εται	ἐπαπολῡ́εσθον	ἐπαπολῡ́εσθον	ἐπαπολῡόμεθᾰ	ἐπαπολῡ́εσθε	ἐπαπολῡ́ονται
	subjunctive	ἐπαπολῡ́ωμαι	ἐπαπολῡ́ῃ	ἐπαπολῡ́ηται	ἐπαπολῡ́ησθον	ἐπαπολῡ́ησθον	ἐπαπολῡώμεθᾰ	ἐπαπολῡ́ησθε	ἐπαπολῡ́ωνται
	optative	ἐπαπολῡοίμην	ἐπαπολῡ́οιο	ἐπαπολῡ́οιτο	ἐπαπολῡ́οισθον	ἐπαπολῡοίσθην	ἐπαπολῡοίμεθᾰ	ἐπαπολῡ́οισθε	ἐπαπολῡ́οιντο
	imperative		ἐπαπολῡ́ου	ἐπαπολῡέσθω	ἐπαπολῡ́εσθον	ἐπαπολῡέσθων		ἐπαπολῡ́εσθε	ἐπαπολῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπαπολῡ́ειν				ἐπαπολῡ́εσθαι
participle	m	ἐπαπολῡ́ων				ἐπαπολῡόμενος
	f	ἐπαπολῡ́ουσᾰ				ἐπαπολῡομένη
	n	ἐπαπολῦον				ἐπαπολῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐπαπολῡ́σω, ἐπαπολῡ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπαπολῡ́σω	ἐπαπολῡ́σεις	ἐπαπολῡ́σει	ἐπαπολῡ́σετον	ἐπαπολῡ́σετον	ἐπαπολῡ́σομεν	ἐπαπολῡ́σετε	ἐπαπολῡ́σουσῐ(ν)
active	optative	ἐπαπολῡ́σοιμῐ	ἐπαπολῡ́σοις	ἐπαπολῡ́σοι	ἐπαπολῡ́σοιτον	ἐπαπολῡσοίτην	ἐπαπολῡ́σοιμεν	ἐπαπολῡ́σοιτε	ἐπαπολῡ́σοιεν
middle	indicative	ἐπαπολῡ́σομαι	ἐπαπολῡ́σῃ, ἐπαπολῡ́σει	ἐπαπολῡ́σεται	ἐπαπολῡ́σεσθον	ἐπαπολῡ́σεσθον	ἐπαπολῡσόμεθᾰ	ἐπαπολῡ́σεσθε	ἐπαπολῡ́σονται
middle	optative	ἐπαπολῡσοίμην	ἐπαπολῡ́σοιο	ἐπαπολῡ́σοιτο	ἐπαπολῡ́σοισθον	ἐπαπολῡσοίσθην	ἐπαπολῡσοίμεθᾰ	ἐπαπολῡ́σοισθε	ἐπαπολῡ́σοιντο
		active			middle
infinitive		ἐπαπολῡ́σειν			ἐπαπολῡ́σεσθαι
participle	m	ἐπαπολῡ́σων			ἐπαπολῡσόμενος
	f	ἐπαπολῡ́σουσᾰ			ἐπαπολῡσομένη
	n	ἐπαπολῦσον			ἐπαπολῡσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπαπἔλῡον, ἐπαπἐλῡόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπαπἔλῡον	ἐπαπἔλῡες	ἐπαπἔλῡε(ν)	ἐπαπἐλῡ́ετον	ἐπαπἐλῡέτην	ἐπαπἐλῡ́ομεν	ἐπαπἐλῡ́ετε	ἐπαπἔλῡον
middle/ passive	indicative	ἐπαπἐλῡόμην	ἐπαπἐλῡ́ου	ἐπαπἐλῡ́ετο	ἐπαπἐλῡ́εσθον	ἐπαπἐλῡέσθην	ἐπαπἐλῡόμεθᾰ	ἐπαπἐλῡ́εσθε	ἐπαπἐλῡ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπαπἔλῡσᾰ, ἐπαπἐλῡσᾰ́μην, ἐπαπἐλῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπαπἔλῡσᾰ	ἐπαπἔλῡσᾰς	ἐπαπἔλῡσε(ν)	ἐπαπἐλῡ́σᾰτον	ἐπαπἐλῡσᾰ́την	ἐπαπἐλῡ́σᾰμεν	ἐπαπἐλῡ́σᾰτε	ἐπαπἔλῡσᾰν
	subjunctive	ἐπαπολῡ́σω	ἐπαπολῡ́σῃς	ἐπαπολῡ́σῃ	ἐπαπολῡ́σητον	ἐπαπολῡ́σητον	ἐπαπολῡ́σωμεν	ἐπαπολῡ́σητε	ἐπαπολῡ́σωσῐ(ν)
	optative	ἐπαπολῡ́σαιμῐ	ἐπαπολῡ́σειᾰς, ἐπαπολῡ́σαις	ἐπαπολῡ́σειε(ν), ἐπαπολῡ́σαι	ἐπαπολῡ́σαιτον	ἐπαπολῡσαίτην	ἐπαπολῡ́σαιμεν	ἐπαπολῡ́σαιτε	ἐπαπολῡ́σειᾰν, ἐπαπολῡ́σαιεν
	imperative		ἐπαπόλῡσον	ἐπαπολῡσᾰ́τω	ἐπαπολῡ́σᾰτον	ἐπαπολῡσᾰ́των		ἐπαπολῡ́σᾰτε	ἐπαπολῡσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπαπἐλῡσᾰ́μην	ἐπαπἐλῡ́σω	ἐπαπἐλῡ́σᾰτο	ἐπαπἐλῡ́σᾰσθον	ἐπαπἐλῡσᾰ́σθην	ἐπαπἐλῡσᾰ́μεθᾰ	ἐπαπἐλῡ́σᾰσθε	ἐπαπἐλῡ́σᾰντο
	subjunctive	ἐπαπολῡ́σωμαι	ἐπαπολῡ́σῃ	ἐπαπολῡ́σηται	ἐπαπολῡ́σησθον	ἐπαπολῡ́σησθον	ἐπαπολῡσώμεθᾰ	ἐπαπολῡ́σησθε	ἐπαπολῡ́σωνται
	optative	ἐπαπολῡσαίμην	ἐπαπολῡ́σαιο	ἐπαπολῡ́σαιτο	ἐπαπολῡ́σαισθον	ἐπαπολῡσαίσθην	ἐπαπολῡσαίμεθᾰ	ἐπαπολῡ́σαισθε	ἐπαπολῡ́σαιντο
	imperative		ἐπαπόλῡσαι	ἐπαπολῡσᾰ́σθω	ἐπαπολῡ́σᾰσθον	ἐπαπολῡσᾰ́σθων		ἐπαπολῡ́σᾰσθε	ἐπαπολῡσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπαπἐλῠ́θην	ἐπαπἐλῠ́θης	ἐπαπἐλῠ́θη	ἐπαπἐλῠ́θητον	ἐπαπἐλῠθήτην	ἐπαπἐλῠ́θημεν	ἐπαπἐλῠ́θητε	ἐπαπἐλῠ́θησᾰν
	subjunctive	ἐπαπολῠθῶ	ἐπαπολῠθῇς	ἐπαπολῠθῇ	ἐπαπολῠθῆτον	ἐπαπολῠθῆτον	ἐπαπολῠθῶμεν	ἐπαπολῠθῆτε	ἐπαπολῠθῶσῐ(ν)
	optative	ἐπαπολῠθείην	ἐπαπολῠθείης	ἐπαπολῠθείη	ἐπαπολῠθεῖτον, ἐπαπολῠθείητον	ἐπαπολῠθείτην, ἐπαπολῠθειήτην	ἐπαπολῠθεῖμεν, ἐπαπολῠθείημεν	ἐπαπολῠθεῖτε, ἐπαπολῠθείητε	ἐπαπολῠθεῖεν, ἐπαπολῠθείησᾰν
	imperative		ἐπαπολῠ́θητῐ	ἐπαπολῠθήτω	ἐπαπολῠ́θητον	ἐπαπολῠθήτων		ἐπαπολῠ́θητε	ἐπαπολῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐπαπολῦσαι			ἐπαπολῡ́σᾰσθαι		ἐπαπολῠθῆναι
participle	m	ἐπαπολῡ́σᾱς			ἐπαπολῡσᾰ́μενος		ἐπαπολῠθείς
	f	ἐπαπολῡ́σᾱσᾰ			ἐπαπολῡσᾰμένη		ἐπαπολῠθεῖσᾰ
	n	ἐπαπολῦσᾰν			ἐπαπολῡσᾰ́μενον		ἐπαπολῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐπαπολέλῠκᾰ, ἐπαπολέλῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπαπολέλῠκᾰ	ἐπαπολέλῠκᾰς	ἐπαπολέλῠκε(ν)	ἐπαπολελῠ́κᾰτον	ἐπαπολελῠ́κᾰτον	ἐπαπολελῠ́κᾰμεν	ἐπαπολελῠ́κᾰτε	ἐπαπολελῠ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπαπολελῠ́κω	ἐπαπολελῠ́κῃς	ἐπαπολελῠ́κῃ	ἐπαπολελῠ́κητον	ἐπαπολελῠ́κητον	ἐπαπολελῠ́κωμεν	ἐπαπολελῠ́κητε	ἐπαπολελῠ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐπαπολελῠ́κοιμῐ, ἐπαπολελῠκοίην	ἐπαπολελῠ́κοις, ἐπαπολελῠκοίης	ἐπαπολελῠ́κοι, ἐπαπολελῠκοίη	ἐπαπολελῠ́κοιτον	ἐπαπολελῠκοίτην	ἐπαπολελῠ́κοιμεν	ἐπαπολελῠ́κοιτε	ἐπαπολελῠ́κοιεν
	imperative		ἐπαπολέλῠκε	ἐπαπολελῠκέτω	ἐπαπολελῠ́κετον	ἐπαπολελῠκέτων		ἐπαπολελῠ́κετε	ἐπαπολελῠκόντων
middle/ passive	indicative	ἐπαπολέλῠμαι	ἐπαπολέλῠσαι	ἐπαπολέλῠται	ἐπαπολέλῠσθον	ἐπαπολέλῠσθον	ἐπαπολελῠ́μεθᾰ	ἐπαπολέλῠσθε	ἐπαπολέλῠνται
	subjunctive	ἐπαπολελῠμένος ὦ	ἐπαπολελῠμένος ᾖς	ἐπαπολελῠμένος ᾖ	ἐπαπολελῠμένω ἦτον	ἐπαπολελῠμένω ἦτον	ἐπαπολελῠμένοι ὦμεν	ἐπαπολελῠμένοι ἦτε	ἐπαπολελῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπαπολελῠμένος εἴην	ἐπαπολελῠμένος εἴης	ἐπαπολελῠμένος εἴη	ἐπαπολελῠμένω εἴητον/εἶτον	ἐπαπολελῠμένω εἰήτην/εἴτην	ἐπαπολελῠμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐπαπολελῠμένοι εἴητε/εἶτε	ἐπαπολελῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐπαπολέλῠσο	ἐπαπολελῠ́σθω	ἐπαπολέλῠσθον	ἐπαπολελῠ́σθων		ἐπαπολέλῠσθε	ἐπαπολελῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπαπολελῠκέναι				ἐπαπολελῠ́σθαι
participle	m	ἐπαπολελῠκώς				ἐπαπολελῠμένος
	f	ἐπαπολελῠκυῖᾰ				ἐπαπολελῠμένη
	n	ἐπαπολελῠκός				ἐπαπολελῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπαπἐλελῠ́κειν, ἐπαπἐλελῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπαπἐλελῠ́κειν, ἐπαπἐλελῠ́κη	ἐπαπἐλελῠ́κεις, ἐπαπἐλελῠ́κης	ἐπαπἐλελῠ́κει(ν)	ἐπαπἐλελῠ́κετον	ἐπαπἐλελῠκέτην	ἐπαπἐλελῠ́κεμεν	ἐπαπἐλελῠ́κετε	ἐπαπἐλελῠ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπαπἐλελῠ́μην	ἐπαπἐλέλῠσο	ἐπαπἐλέλῠτο	ἐπαπἐλέλῠσθον	ἐπαπἐλελῠ́σθην	ἐπαπἐλελῠ́μεθᾰ	ἐπαπἐλέλῠσθε	ἐπαπἐλέλῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future perfect: ἐπαπολελῡ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐπαπολελῡ́σομαι	ἐπαπολελῡ́σῃ, ἐπαπολελῡ́σει	ἐπαπολελῡ́σεται	ἐπαπολελῡ́σεσθον	ἐπαπολελῡ́σεσθον	ἐπαπολελῡσόμεθᾰ	ἐπαπολελῡ́σεσθε	ἐπαπολελῡ́σονται
middle/ passive	optative	ἐπαπολελῡσοίμην	ἐπαπολελῡ́σοιο	ἐπαπολελῡ́σοιτο	ἐπαπολελῡ́σοισθον	ἐπαπολελῡσοίσθην	ἐπαπολελῡσοίμεθᾰ	ἐπαπολελῡ́σοισθε	ἐπαπολελῡ́σοιντο
						middle/passive
infinitive						ἐπαπολελῡ́σεσθαι
participle	m					ἐπαπολελῡσόμενος
	f					ἐπαπολελῡσομένη
	n					ἐπαπολελῡσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.