ἐντίθημι

Ancient Greek

Etymology

From ἐν- (en-, “in”) +‎ τίθημι (títhēmi, “put, place”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /en.tí.tʰɛː.mi/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /enˈti.tʰe̝.mi/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /enˈti.θi.mi/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /enˈti.θi.mi/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /enˈdi.θi.mi/

Verb

ἐντίθημι • (entíthēmi)

to put in, implant, insert

Conjugation

Present: ἐντῐ́θημῐ, ἐντῐ́θεμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐντῐ́θημῐ	ἐντῐ́θης	ἐντῐ́θησῐ(ν)	ἐντῐ́θετον	ἐντῐ́θετον	ἐντῐ́θεμεν	ἐντῐ́θετε	ἐντῐθέᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐντῐθῶ	ἐντῐθῇς	ἐντῐθῇ	ἐντῐθῆτον	ἐντῐθῆτον	ἐντῐθῶμεν	ἐντῐθῆτε	ἐντῐθῶσῐ(ν)
	optative	ἐντῐθείην	ἐντῐθείης	ἐντῐθείη	ἐντῐθεῖτον, ἐντῐθείητον	ἐντῐθείτην, ἐντῐθειήτην	ἐντῐθεῖμεν, ἐντῐθείημεν	ἐντῐθεῖτε, ἐντῐθείητε	ἐντῐθεῖεν, ἐντῐθείησᾰν
	imperative		ἐντῐ́θει	ἐντῐθέτω	ἐντῐ́θετον	ἐντῐθέτων		ἐντῐ́θετε	ἐντῐθέντων
middle/ passive	indicative	ἐντῐ́θεμαι	ἐντῐ́θεσαι	ἐντῐ́θεται	ἐντῐ́θεσθον	ἐντῐ́θεσθον	ἐντῐθέμεθᾰ	ἐντῐ́θεσθε	ἐντῐ́θενται
	subjunctive	ἐντῐθῶμαι	ἐντῐθῇ	ἐντῐθῆται	ἐντῐθῆσθον	ἐντῐθῆσθον	ἐντῐθώμεθᾰ	ἐντῐθῆσθε	ἐντῐθῶνται
	optative	ἐντῐθείμην	ἐντῐθεῖο	ἐντῐθεῖτο, ἐντῐθοῖτο	ἐντῐθεῖσθον, ἐντῐθοῖσθον	ἐντῐθείσθην, ἐντῐθοίσθην	ἐντῐθείμεθᾰ, ἐντῐθοίμεθᾰ	ἐντῐθεῖσθε, ἐντῐθοῖσθε	ἐντῐθεῖντο, ἐντῐθοῖντο
	imperative		ἐντῐ́θεσο	ἐντῐθέσθω	ἐντῐ́θεσθον	ἐντῐθέσθων		ἐντῐ́θεσθε	ἐντῐθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐντῐθέναι				ἐντῐ́θεσθαι
participle	m	ἐντῐθείς				ἐντῐθέμενος
	f	ἐντῐθεῖσᾰ				ἐντῐθεμένη
	n	ἐντῐθέν				ἐντῐθέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνετῐ́θην, ἐνετῐθέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνετῐ́θην	ἐνετῐ́θεις	ἐνετῐ́θει	ἐνετῐ́θετον	ἐνετῐθέτην	ἐνετῐ́θεμεν	ἐνετῐ́θετε	ἐνετῐ́θεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐνετῐθέμην	ἐνετῐ́θεσο	ἐνετῐ́θετο	ἐνετῐ́θεσθον	ἐνετῐθέσθην	ἐνετῐθέμεθᾰ	ἐνετῐ́θεσθε	ἐνετῐ́θεντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐντῐ́θεσκον, ἐντῐθεσκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐντῐ́θεσκον	ἐντῐ́θεσκες	ἐντῐ́θεσκε(ν)	ἐντῐθέσκετον	ἐντῐθεσκέτην	ἐντῐθέσκομεν	ἐντῐθέσκετε	ἐντῐ́θεσκον
middle/ passive	indicative	ἐντῐθεσκόμην	ἐντῐθέσκου	ἐντῐθέσκετο	ἐντῐθέσκεσθον	ἐντῐθεσκέσθην	ἐντῐθεσκόμεθᾰ	ἐντῐθέσκεσθε	ἐντῐθέσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐνθήσω, ἐνθήσομαι, ἐντεθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνθήσω	ἐνθήσεις	ἐνθήσει	ἐνθήσετον	ἐνθήσετον	ἐνθήσομεν	ἐνθήσετε	ἐνθήσουσῐ(ν)
active	optative	ἐνθήσοιμῐ	ἐνθήσοις	ἐνθήσοι	ἐνθήσοιτον	ἐνθησοίτην	ἐνθήσοιμεν	ἐνθήσοιτε	ἐνθήσοιεν
middle	indicative	ἐνθήσομαι	ἐνθήσῃ, ἐνθήσει	ἐνθήσεται	ἐνθήσεσθον	ἐνθήσεσθον	ἐνθησόμεθᾰ	ἐνθήσεσθε	ἐνθήσονται
middle	optative	ἐνθησοίμην	ἐνθήσοιο	ἐνθήσοιτο	ἐνθήσοισθον	ἐνθησοίσθην	ἐνθησοίμεθᾰ	ἐνθήσοισθε	ἐνθήσοιντο
passive	indicative	ἐντεθήσομαι	ἐντεθήσῃ	ἐντεθήσεται	ἐντεθήσεσθον	ἐντεθήσεσθον	ἐντεθησόμεθᾰ	ἐντεθήσεσθε	ἐντεθήσονται
passive	optative	ἐντεθησοίμην	ἐντεθήσοιο	ἐντεθήσοιτο	ἐντεθήσοισθον	ἐντεθησοίσθην	ἐντεθησοίμεθᾰ	ἐντεθήσοισθε	ἐντεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐνθήσειν			ἐνθήσεσθαι		ἐντεθήσεσθαι
participle	m	ἐνθήσων			ἐνθησόμενος		ἐντεθησόμενος
	f	ἐνθήσουσᾰ			ἐνθησομένη		ἐντεθησομένη
	n	ἐνθῆσον			ἐνθησόμενον		ἐντεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνέθετον, ἐνεθέμην, ἐνετέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				ἐνέθετον	ἐνεθέτην	ἐνέθεμεν	ἐνέθετε	ἐνέθεσᾰν
	subjunctive	ἐνθῶ	ἐνθῇς	ἐνθῇ	ἐνθῆτον	ἐνθῆτον	ἐνθῶμεν	ἐνθῆτε	ἐνθῶσῐ(ν)
	optative	ἐνθείην	ἐνθείης	ἐνθείη	ἐνθεῖτον, ἐνθείητον	ἐνθείτην, ἐνθειήτην	ἐνθεῖμεν, ἐνθείημεν	ἐνθεῖτε, ἐνθείητε	ἐνθεῖεν, ἐνθείησᾰν
	imperative		ἔνθες	ἐνθέτω	ἔνθετον	ἐνθέτων		ἔνθετε	ἐνθέντων
middle	indicative	ἐνεθέμην	ἐνέθου	ἐνέθετο	ἐνέθεσθον	ἐνεθέσθην	ἐνεθέμεθᾰ	ἐνέθεσθε	ἐνέθεντο
	subjunctive	ἐνθῶμαι	ἐνθῇ	ἐνθῆται	ἐνθῆσθον	ἐνθῆσθον	ἐνθώμεθᾰ	ἐνθῆσθε	ἐνθῶνται
	optative	ἐνθείμην	ἐνθεῖο	ἐνθεῖτο, ἐνθοῖτο	ἐνθεῖσθον	ἐνθείσθην	ἐνθείμεθᾰ	ἐνθεῖσθε	ἐνθεῖντο
	imperative		ἔνθου	ἐνθέσθω	ἔνθεσθον	ἐνθέσθων		ἔνθεσθε	ἐνθέσθων
passive	indicative	ἐνετέθην	ἐνετέθης	ἐνετέθη	ἐνετέθητον	ἐνετεθήτην	ἐνετέθημεν	ἐνετέθητε	ἐνετέθησᾰν
	subjunctive	ἐντεθῶ	ἐντεθῇς	ἐντεθῇ	ἐντεθῆτον	ἐντεθῆτον	ἐντεθῶμεν	ἐντεθῆτε	ἐντεθῶσῐ(ν)
	optative	ἐντεθείην	ἐντεθείης	ἐντεθείη	ἐντεθεῖτον, ἐντεθείητον	ἐντεθείτην, ἐντεθειήτην	ἐντεθεῖμεν, ἐντεθείημεν	ἐντεθεῖτε, ἐντεθείητε	ἐντεθεῖεν, ἐντεθείησᾰν
	imperative		ἐντέθηθῐ	ἐντεθήτω	ἐντέθητον	ἐντεθήτων		ἐντέθητε	ἐντεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐνθεῖναι, ἐνθέμεν			ἐνθέσθαι		ἐντεθῆναι
participle	m	ἐνθείς			ἐνθέμενος		ἐντεθείς
	f	ἐνθεῖσᾰ			ἐνθεμένη		ἐντεθεῖσᾰ
	n	ἐνθέν			ἐνθέμενον		ἐντεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνέθηκᾰ, ἐνεθηκᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέθηκᾰ	ἐνέθηκᾰς	ἐνέθηκε(ν)	ἐνεθήκᾰτον	ἐνεθηκᾰ́την	ἐνεθήκᾰμεν	ἐνεθήκᾰτε	ἐνέθηκᾰν
middle	indicative	ἐνεθηκᾰ́μην	ἐνεθήκω	ἐνεθήκᾰτο	ἐνεθήκᾰσθον	ἐνεθηκᾰ́σθην	ἐνεθηκᾰ́μεθᾰ	ἐνεθήκᾰσθε	ἐνεθήκᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἐπεντίθημι (epentíthēmi)