ἐγχέω

Ancient Greek

Alternative forms
  • ἐγχείω (enkheíō) — Epic

Etymology

From ἐν (en, “in, into”) +‎ χέω (khéō, “to pour”).

Pronunciation
 

Verb

ἐγχέω • (enkhéō)

  1. to pour in; to fill the cup
    1. (of dry things) to pour in, to shoot in
      1. to thrust in
    2. (metaphoric) to infuse, to instill
  2. (of cups) to fill by pouring in

Inflection
   Present: ἐγχέω, ἐγχέομαι (Optionally contracted only in -ει-)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγχέω ἐγχέεις,
ἐγχεῖς		 ἐγχέει,
ἐγχεῖ		 ἐγχέετον,
ἐγχεῖτον		 ἐγχέετον,
ἐγχεῖτον		 ἐγχέομεν ἐγχέετε,
ἐγχεῖτε		 ἐγχέουσῐ(ν)
subjunctive ἐγχέω ἐγχέῃς ἐγχέῃ ἐγχέητον ἐγχέητον ἐγχέωμεν ἐγχέητε ἐγχέωσῐ(ν)
optative ἐγχέοιμῐ ἐγχέοις ἐγχέοι ἐγχέοιτον ἐγχεοίτην ἐγχέοιμεν ἐγχέοιτε ἐγχέοιεν
imperative   ἔγχεε,
ἔγχει		 ἐγχεέτω,
ἐγχείτω		 ἐγχέετον,
ἐγχεῖτον		 ἐγχεέτων,
ἐγχείτων		   ἐγχέετε,
ἐγχεῖτε		 ἐγχεόντων
middle/
passive		 indicative ἐγχέομαι ἐγχέῃ,
ἐγχέει,
ἐγχεῖ		 ἐγχέεται,
ἐγχεῖται		 ἐγχέεσθον,
ἐγχεῖσθον		 ἐγχέεσθον,
ἐγχεῖσθον		 ἐγχεόμεθᾰ ἐγχέεσθε,
ἐγχεῖσθε		 ἐγχέονται
subjunctive ἐγχέωμαι ἐγχέῃ ἐγχέηται ἐγχέησθον ἐγχέησθον ἐγχεώμεθᾰ ἐγχέησθε ἐγχέωνται
optative ἐγχεοίμην ἐγχέοιο ἐγχέοιτο ἐγχέοισθον ἐγχεοίσθην ἐγχεοίμεθᾰ ἐγχέοισθε ἐγχέοιντο
imperative   ἐγχέου ἐγχεέσθω,
ἐγχείσθω		 ἐγχέεσθον,
ἐγχεῖσθον		 ἐγχεέσθων,
ἐγχείσθων		   ἐγχέεσθε,
ἐγχεῖσθε		 ἐγχεέσθων
active middle/passive
infinitive ἐγχέειν,
ἐγχεῖν		 ἐγχέεσθαι,
ἐγχεῖσθαι
participle m ἐγχέων ἐγχεόμενος
f ἐγχέουσᾰ ἐγχεομένη
n ἐγχέον ἐγχεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνέχεον, ἐνεχεόμην (Optionally contracted only in -ει-)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνέχεον ἐνέχεες,
ἐνέχεις		 ἐνέχεε(ν),
ἐνέχει(ν)		 ἐνεχέετον,
ἐνεχεῖτον		 ἐνεχεέτην,
ἐνεχείτην		 ἐνεχέομεν ἐνεχέετε,
ἐνεχεῖτε		 ἐνέχεον
middle/
passive		 indicative ἐνεχεόμην ἐνεχέου ἐνεχέετο,
ἐνεχεῖτο		 ἐνεχέεσθον,
ἐνεχεῖσθον		 ἐνεχεέσθην,
ἐνεχείσθην		 ἐνεχεόμεθᾰ ἐνεχέεσθε,
ἐνεχεῖσθε		 ἐνεχέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐγχέω, ἐγχέομαι, χῠθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγχέω ἐγχέεις ἐγχέει ἐγχέετον ἐγχέετον ἐγχέομεν ἐγχέετε ἐγχέουσῐ(ν)
optative ἐγχέοιμῐ ἐγχέοις ἐγχέοι ἐγχέοιτον ἐγχεοίτην ἐγχέοιμεν ἐγχέοιτε ἐγχέοιεν
middle indicative ἐγχέομαι ἐγχέῃ,
ἐγχέει		 ἐγχέεται ἐγχέεσθον ἐγχέεσθον ἐγχεόμεθᾰ ἐγχέεσθε ἐγχέονται
optative ἐγχεοίμην ἐγχέοιο ἐγχέοιτο ἐγχέοισθον ἐγχεοίσθην ἐγχεοίμεθᾰ ἐγχέοισθε ἐγχέοιντο
passive indicative χῠθήσομαι χῠθήσῃ χῠθήσεται χῠθήσεσθον χῠθήσεσθον χῠθησόμεθᾰ χῠθήσεσθε χῠθήσονται
optative χῠθησοίμην χῠθήσοιο χῠθήσοιτο χῠθήσοισθον χῠθησοίσθην χῠθησοίμεθᾰ χῠθήσοισθε χῠθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐγχέειν ἐγχέεσθαι χῠθήσεσθαι
participle m ἐγχέων ἐγχεόμενος χῠθησόμενος
f ἐγχέουσᾰ ἐγχεομένη χῠθησομένη
n ἐγχέον ἐγχεόμενον χῠθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐγχῠ́σω, ἐγχῠ́σομαι (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγχῠ́σω ἐγχῠ́σεις ἐγχῠ́σει ἐγχῠ́σετον ἐγχῠ́σετον ἐγχῠ́σομεν ἐγχῠ́σετε ἐγχῠ́σουσῐ(ν)
optative ἐγχῠ́σοιμῐ ἐγχῠ́σοις ἐγχῠ́σοι ἐγχῠ́σοιτον ἐγχῠσοίτην ἐγχῠ́σοιμεν ἐγχῠ́σοιτε ἐγχῠ́σοιεν
middle indicative ἐγχῠ́σομαι ἐγχῠ́σῃ,
ἐγχῠ́σει		 ἐγχῠ́σεται ἐγχῠ́σεσθον ἐγχῠ́σεσθον ἐγχῠσόμεθᾰ ἐγχῠ́σεσθε ἐγχῠ́σονται
optative ἐγχῠσοίμην ἐγχῠ́σοιο ἐγχῠ́σοιτο ἐγχῠ́σοισθον ἐγχῠσοίσθην ἐγχῠσοίμεθᾰ ἐγχῠ́σοισθε ἐγχῠ́σοιντο
active middle
infinitive ἐγχῠ́σειν ἐγχῠ́σεσθαι
participle m ἐγχῠ́σων ἐγχῠσόμενος
f ἐγχῠ́σουσᾰ ἐγχῠσομένη
n ἐγχῠ́σον ἐγχῠσόμενον
   Aorist: ἐνέχεᾰ, ἐνεχεᾰ́μην, ἐνεχῠ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνέχεᾰ ἐνέχεᾰς ἐνέχεε(ν) ἐνεχέᾰτον ἐνεχεᾰ́την ἐνεχέᾰμεν ἐνεχέᾰτε ἐνέχεᾰν
subjunctive ἐγχέω ἐγχέῃς ἐγχέῃ ἐγχέητον ἐγχέητον ἐγχέωμεν ἐγχέητε ἐγχέωσῐ(ν)
optative ἐγχέαιμῐ ἐγχέειᾰς,
ἐγχέαις		 ἐγχέειε(ν),
ἐγχέαι		 ἐγχέαιτον ἐγχεαίτην ἐγχέαιμεν ἐγχέαιτε ἐγχέειᾰν,
ἐγχέαιεν
imperative   ἔγχεον ἐγχεᾰ́τω ἐγχέᾰτον ἐγχεᾰ́των   ἐγχέᾰτε ἐγχεᾰ́ντων
middle indicative ἐνεχεᾰ́μην ἐνεχέω ἐνεχέᾰτο ἐνεχέᾰσθον ἐνεχεᾰ́σθην ἐνεχεᾰ́μεθᾰ ἐνεχέᾰσθε ἐνεχέᾰντο
subjunctive ἐγχέωμαι ἐγχέῃ ἐγχέηται ἐγχέησθον ἐγχέησθον ἐγχεώμεθᾰ ἐγχέησθε ἐγχέωνται
optative ἐγχεαίμην ἐγχέαιο ἐγχέαιτο ἐγχέαισθον ἐγχεαίσθην ἐγχεαίμεθᾰ ἐγχέαισθε ἐγχέαιντο
imperative   ἔγχεαι ἐγχεᾰ́σθω ἐγχέᾰσθον ἐγχεᾰ́σθων   ἐγχέᾰσθε ἐγχεᾰ́σθων
passive indicative ἐνεχῠ́θην ἐνεχῠ́θης ἐνεχῠ́θη ἐνεχῠ́θητον ἐνεχῠθήτην ἐνεχῠ́θημεν ἐνεχῠ́θητε ἐνεχῠ́θησᾰν
subjunctive ἐγχῠθῶ ἐγχῠθῇς ἐγχῠθῇ ἐγχῠθῆτον ἐγχῠθῆτον ἐγχῠθῶμεν ἐγχῠθῆτε ἐγχῠθῶσῐ(ν)
optative ἐγχῠθείην ἐγχῠθείης ἐγχῠθείη ἐγχῠθεῖτον,
ἐγχῠθείητον		 ἐγχῠθείτην,
ἐγχῠθειήτην		 ἐγχῠθεῖμεν,
ἐγχῠθείημεν		 ἐγχῠθεῖτε,
ἐγχῠθείητε		 ἐγχῠθεῖεν,
ἐγχῠθείησᾰν
imperative   ἐγχῠ́θητῐ ἐγχῠθήτω ἐγχῠ́θητον ἐγχῠθήτων   ἐγχῠ́θητε ἐγχῠθέντων
active middle passive
infinitive ἐγχέαι ἐγχέᾰσθαι ἐγχῠθῆναι
participle m ἐγχέᾱς ἐγχεᾰ́μενος ἐγχῠθείς
f ἐγχέᾱσᾰ ἐγχεᾰμένη ἐγχῠθεῖσᾰ
n ἐγχέᾰν ἐγχεᾰ́μενον ἐγχῠθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνέχευᾰ, ἐνεχευᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνέχευᾰ ἐνέχευᾰς ἐνέχευε(ν) ἐνεχεύᾰτον ἐνεχευᾰ́την ἐνεχεύᾰμεν ἐνεχεύᾰτε ἐνέχευᾰν
subjunctive ἐγχεύω,
ἐγχεύωμῐ		 ἐγχεύῃς,
ἐγχεύῃσθᾰ		 ἐγχεύῃ,
ἐγχεύῃσῐ		 ἐγχεύητον ἐγχεύητον ἐγχεύωμεν ἐγχεύητε ἐγχεύωσῐ(ν)
optative ἐγχεύαιμῐ ἐγχεύαις,
ἐγχεύαισθᾰ,
ἐγχεύειᾰς		 ἐγχεύειε(ν),
ἐγχεύαι		 ἐγχευεῖτον ἐγχευείτην ἐγχευεῖμεν ἐγχευεῖτε ἐγχευεῖεν
imperative   ἔγχευον ἐγχευᾰ́τω ἐγχεύᾰτον ἐγχευᾰ́των   ἐγχεύᾰτε ἐγχευᾰ́ντων
middle indicative ἐνεχευᾰ́μην ἐνεχεύᾰο ἐνεχεύᾰτο ἐνεχεύᾰσθον ἐνεχευᾰ́σθην ἐνεχευᾰ́με(σ)θᾰ ἐνεχεύᾰσθε ἐνεχεύᾰντο
subjunctive ἐγχεύωμαι ἐγχεύηαι ἐγχεύηται ἐγχεύησθον ἐγχεύησθον ἐγχευώμε(σ)θᾰ ἐγχεύησθε ἐγχεύωνται
optative ἐγχευαίμην ἐγχεύαιο ἐγχεύαιτο ἐγχεύαισθον ἐγχευαίσθην ἐγχευαίμε(σ)θᾰ ἐγχεύαισθε ἐγχευαίᾰτο
imperative   ἔγχευαι ἐγχευᾰ́σθω ἐγχεύᾰσθον ἐγχευᾰ́σθων   ἐγχεύᾰσθε ἐγχευᾰ́σθων
active middle
infinitive ἐγχεῦαι/ἐγχευᾰ́μεν/ἐγχευᾰμέναι ἐγχεύᾰσθαι
participle m ἐγχεύᾱς ἐγχευᾰ́μενος
f ἐγχεύᾱσᾰ ἐγχευᾰμένη
n ἐγχεῦᾰν ἐγχευᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐγκέχῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἐγκέχῠμαι ἐγκέχῠσαι ἐγκέχῠται ἐγκέχῠσθον ἐγκέχῠσθον ἐγκεχῠ́μεθᾰ ἐγκέχῠσθε ἐγκέχῠνται
subjunctive ἐγκεχῠμένος ὦ ἐγκεχῠμένος ᾖς ἐγκεχῠμένος ᾖ ἐγκεχῠμένω ἦτον ἐγκεχῠμένω ἦτον ἐγκεχῠμένοι ὦμεν ἐγκεχῠμένοι ἦτε ἐγκεχῠμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐγκεχῠμένος εἴην ἐγκεχῠμένος εἴης ἐγκεχῠμένος εἴη ἐγκεχῠμένω εἴητον/εἶτον ἐγκεχῠμένω εἰήτην/εἴτην ἐγκεχῠμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐγκεχῠμένοι εἴητε/εἶτε ἐγκεχῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐγκέχῠσο ἐγκεχῠ́σθω ἐγκέχῠσθον ἐγκεχῠ́σθων   ἐγκέχῠσθε ἐγκεχῠ́σθων
middle/passive
infinitive ἐγκεχῠ́σθαι
participle m ἐγκεχῠμένος
f ἐγκεχῠμένη
n ἐγκεχῠμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants
  • → Greek: εγχέω (enchéo)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.