ἀνατέλλω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-, “up”) +‎ τέλλω (téllō, “to perform, accomplish, rise”).

Pronunciation
 

Verb

ἀνᾰτέλλω • (anatéllō)

  1. to raise up
  2. to cause to grow
  3. to give birth to
  4. to bring to light
  5. to rise (of the sun and moon)
  6. to grow (of hair)

Inflection
   Present: ἀνᾰτέλλω, ἀνᾰτέλλομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνᾰτέλλω ἀνᾰτέλλεις ἀνᾰτέλλει ἀνᾰτέλλετον ἀνᾰτέλλετον ἀνᾰτέλλομεν ἀνᾰτέλλετε ἀνᾰτέλλουσῐ(ν)
subjunctive ἀνᾰτέλλω ἀνᾰτέλλῃς ἀνᾰτέλλῃ ἀνᾰτέλλητον ἀνᾰτέλλητον ἀνᾰτέλλωμεν ἀνᾰτέλλητε ἀνᾰτέλλωσῐ(ν)
optative ἀνᾰτέλλοιμῐ ἀνᾰτέλλοις ἀνᾰτέλλοι ἀνᾰτέλλοιτον ἀνᾰτελλοίτην ἀνᾰτέλλοιμεν ἀνᾰτέλλοιτε ἀνᾰτέλλοιεν
imperative   ἀνᾰ́τελλε ἀνᾰτελλέτω ἀνᾰτέλλετον ἀνᾰτελλέτων   ἀνᾰτέλλετε ἀνᾰτελλόντων
middle/
passive		 indicative ἀνᾰτέλλομαι ἀνᾰτέλλῃ,
ἀνᾰτέλλει		 ἀνᾰτέλλεται ἀνᾰτέλλεσθον ἀνᾰτέλλεσθον ἀνᾰτελλόμεθᾰ ἀνᾰτέλλεσθε ἀνᾰτέλλονται
subjunctive ἀνᾰτέλλωμαι ἀνᾰτέλλῃ ἀνᾰτέλληται ἀνᾰτέλλησθον ἀνᾰτέλλησθον ἀνᾰτελλώμεθᾰ ἀνᾰτέλλησθε ἀνᾰτέλλωνται
optative ἀνᾰτελλοίμην ἀνᾰτέλλοιο ἀνᾰτέλλοιτο ἀνᾰτέλλοισθον ἀνᾰτελλοίσθην ἀνᾰτελλοίμεθᾰ ἀνᾰτέλλοισθε ἀνᾰτέλλοιντο
imperative   ἀνᾰτέλλου ἀνᾰτελλέσθω ἀνᾰτέλλεσθον ἀνᾰτελλέσθων   ἀνᾰτέλλεσθε ἀνᾰτελλέσθων
active middle/passive
infinitive ἀνᾰτέλλειν ἀνᾰτέλλεσθαι
participle m ἀνᾰτέλλων ἀνᾰτελλόμενος
f ἀνᾰτέλλουσᾰ ἀνᾰτελλομένη
n ἀνᾰτέλλον ἀνᾰτελλόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνέτελλον, ἀνετελλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέτελλον ἀνέτελλες ἀνέτελλε(ν) ἀνετέλλετον ἀνετελλέτην ἀνετέλλομεν ἀνετέλλετε ἀνέτελλον
middle/
passive		 indicative ἀνετελλόμην ἀνετέλλου ἀνετέλλετο ἀνετέλλεσθον ἀνετελλέσθην ἀνετελλόμεθᾰ ἀνετέλλεσθε ἀνετέλλοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀνᾰτελέω, ἀνᾰτελέομαι, ἀνᾰτελθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνᾰτελέω ἀνᾰτελέεις ἀνᾰτελέει ἀνᾰτελέετον ἀνᾰτελέετον ἀνᾰτελέομεν ἀνᾰτελέετε ἀνᾰτελέουσῐ(ν)
optative ἀνᾰτελέοιμῐ ἀνᾰτελέοις ἀνᾰτελέοι ἀνᾰτελέοιτον ἀνᾰτελεοίτην ἀνᾰτελέοιμεν ἀνᾰτελέοιτε ἀνᾰτελέοιεν
middle indicative ἀνᾰτελέομαι ἀνᾰτελέῃ,
ἀνᾰτελέει		 ἀνᾰτελέεται ἀνᾰτελέεσθον ἀνᾰτελέεσθον ἀνᾰτελεόμεθᾰ ἀνᾰτελέεσθε ἀνᾰτελέονται
optative ἀνᾰτελεοίμην ἀνᾰτελέοιο ἀνᾰτελέοιτο ἀνᾰτελέοισθον ἀνᾰτελεοίσθην ἀνᾰτελεοίμεθᾰ ἀνᾰτελέοισθε ἀνᾰτελέοιντο
passive indicative ἀνᾰτελθήσομαι ἀνᾰτελθήσῃ ἀνᾰτελθήσεται ἀνᾰτελθήσεσθον ἀνᾰτελθήσεσθον ἀνᾰτελθησόμεθᾰ ἀνᾰτελθήσεσθε ἀνᾰτελθήσονται
optative ἀνᾰτελθησοίμην ἀνᾰτελθήσοιο ἀνᾰτελθήσοιτο ἀνᾰτελθήσοισθον ἀνᾰτελθησοίσθην ἀνᾰτελθησοίμεθᾰ ἀνᾰτελθήσοισθε ἀνᾰτελθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀνᾰτελέειν ἀνᾰτελέεσθαι ἀνᾰτελθήσεσθαι
participle m ἀνᾰτελέων ἀνᾰτελεόμενος ἀνᾰτελθησόμενος
f ἀνᾰτελέουσᾰ ἀνᾰτελεομένη ἀνᾰτελθησομένη
n ἀνᾰτελέον ἀνᾰτελεόμενον ἀνᾰτελθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀνᾰτελῶ, ἀνᾰτελοῦμαι, ἀνᾰτελθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνᾰτελῶ ἀνᾰτελεῖς ἀνᾰτελεῖ ἀνᾰτελεῖτον ἀνᾰτελεῖτον ἀνᾰτελοῦμεν ἀνᾰτελεῖτε ἀνᾰτελοῦσῐ(ν)
optative ἀνᾰτελοίην,
ἀνᾰτελοῖμῐ		 ἀνᾰτελοίης,
ἀνᾰτελοῖς		 ἀνᾰτελοίη,
ἀνᾰτελοῖ		 ἀνᾰτελοῖτον,
ἀνᾰτελοίητον		 ἀνᾰτελοίτην,
ἀνᾰτελοιήτην		 ἀνᾰτελοῖμεν,
ἀνᾰτελοίημεν		 ἀνᾰτελοῖτε,
ἀνᾰτελοίητε		 ἀνᾰτελοῖεν,
ἀνᾰτελοίησᾰν
middle indicative ἀνᾰτελοῦμαι ἀνᾰτελῇ ἀνᾰτελεῖται ἀνᾰτελεῖσθον ἀνᾰτελεῖσθον ἀνᾰτελούμεθᾰ ἀνᾰτελεῖσθε ἀνᾰτελοῦνται
optative ἀνᾰτελοίμην ἀνᾰτελοῖο ἀνᾰτελοῖτο ἀνᾰτελοῖσθον ἀνᾰτελοίσθην ἀνᾰτελοίμεθᾰ ἀνᾰτελοῖσθε ἀνᾰτελοῖντο
passive indicative ἀνᾰτελθήσομαι ἀνᾰτελθήσῃ ἀνᾰτελθήσεται ἀνᾰτελθήσεσθον ἀνᾰτελθήσεσθον ἀνᾰτελθησόμεθᾰ ἀνᾰτελθήσεσθε ἀνᾰτελθήσονται
optative ἀνᾰτελθησοίμην ἀνᾰτελθήσοιο ἀνᾰτελθήσοιτο ἀνᾰτελθήσοισθον ἀνᾰτελθησοίσθην ἀνᾰτελθησοίμεθᾰ ἀνᾰτελθήσοισθε ἀνᾰτελθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀνᾰτελεῖν ἀνᾰτελεῖσθαι ἀνᾰτελθήσεσθαι
participle m ἀνᾰτελῶν ἀνᾰτελούμενος ἀνᾰτελθησόμενος
f ἀνᾰτελοῦσᾰ ἀνᾰτελουμένη ἀνᾰτελθησομένη
n ἀνᾰτελοῦν ἀνᾰτελούμενον ἀνᾰτελθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνέτειλᾰ, ἀνετειλᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέτειλᾰ ἀνέτειλᾰς ἀνέτειλε(ν) ἀνετείλᾰτον ἀνετειλᾰ́την ἀνετείλᾰμεν ἀνετείλᾰτε ἀνέτειλᾰν
subjunctive ἀνᾰτείλω ἀνᾰτείλῃς ἀνᾰτείλῃ ἀνᾰτείλητον ἀνᾰτείλητον ἀνᾰτείλωμεν ἀνᾰτείλητε ἀνᾰτείλωσῐ(ν)
optative ἀνᾰτείλαιμῐ ἀνᾰτείλειᾰς,
ἀνᾰτείλαις		 ἀνᾰτείλειε(ν),
ἀνᾰτείλαι		 ἀνᾰτείλαιτον ἀνᾰτειλαίτην ἀνᾰτείλαιμεν ἀνᾰτείλαιτε ἀνᾰτείλειᾰν,
ἀνᾰτείλαιεν
imperative   ἀνᾰ́τειλον ἀνᾰτειλᾰ́τω ἀνᾰτείλᾰτον ἀνᾰτειλᾰ́των   ἀνᾰτείλᾰτε ἀνᾰτειλᾰ́ντων
middle indicative ἀνετειλᾰ́μην ἀνετείλω ἀνετείλᾰτο ἀνετείλᾰσθον ἀνετειλᾰ́σθην ἀνετειλᾰ́μεθᾰ ἀνετείλᾰσθε ἀνετείλᾰντο
subjunctive ἀνᾰτείλωμαι ἀνᾰτείλῃ ἀνᾰτείληται ἀνᾰτείλησθον ἀνᾰτείλησθον ἀνᾰτειλώμεθᾰ ἀνᾰτείλησθε ἀνᾰτείλωνται
optative ἀνᾰτειλαίμην ἀνᾰτείλαιο ἀνᾰτείλαιτο ἀνᾰτείλαισθον ἀνᾰτειλαίσθην ἀνᾰτειλαίμεθᾰ ἀνᾰτείλαισθε ἀνᾰτείλαιντο
imperative   ἀνᾰ́τειλαι ἀνᾰτειλᾰ́σθω ἀνᾰτείλᾰσθον ἀνᾰτειλᾰ́σθων   ἀνᾰτείλᾰσθε ἀνᾰτειλᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀνᾰτεῖλαι ἀνᾰτείλᾰσθαι
participle m ἀνᾰτείλᾱς ἀνᾰτειλᾰ́μενος
f ἀνᾰτείλᾱσᾰ ἀνᾰτειλᾰμένη
n ἀνᾰτεῖλᾰν ἀνᾰτειλᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀνᾰτέταλκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνᾰτέταλκᾰ ἀνᾰτέταλκᾰς ἀνᾰτέταλκε(ν) ἀνᾰτετάλκᾰτον ἀνᾰτετάλκᾰτον ἀνᾰτετάλκᾰμεν ἀνᾰτετάλκᾰτε ἀνᾰτετάλκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀνᾰτετάλκω ἀνᾰτετάλκῃς ἀνᾰτετάλκῃ ἀνᾰτετάλκητον ἀνᾰτετάλκητον ἀνᾰτετάλκωμεν ἀνᾰτετάλκητε ἀνᾰτετάλκωσῐ(ν)
optative ἀνᾰτετάλκοιμῐ,
ἀνᾰτεταλκοίην		 ἀνᾰτετάλκοις,
ἀνᾰτεταλκοίης		 ἀνᾰτετάλκοι,
ἀνᾰτεταλκοίη		 ἀνᾰτετάλκοιτον ἀνᾰτεταλκοίτην ἀνᾰτετάλκοιμεν ἀνᾰτετάλκοιτε ἀνᾰτετάλκοιεν
imperative   ἀνᾰτέταλκε ἀνᾰτεταλκέτω ἀνᾰτετάλκετον ἀνᾰτεταλκέτων   ἀνᾰτετάλκετε ἀνᾰτεταλκόντων
active
infinitive ἀνᾰτεταλκέναι
participle m ἀνᾰτεταλκώς
f ἀνᾰτεταλκυῖᾰ
n ἀνᾰτεταλκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἐξανατέλλω (exanatéllō)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.