ἀνέχω

Ancient Greek

Alternative forms

ἀνίσχω (anískhō)

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ ἔχω (ékhō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.né.kʰɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈne.kʰo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈne.xo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈne.xo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈne.xo/

Verb

ἀνέχω • (anékhō)

to hold up one's hands (in fight, in surrender, in prayer etc.)
to make ready
to lift up, exalt
to uphold, maintain
to put forth
to hold back
to rise up, emerge
to arise, happen
to appear, show oneself
to project, jut out
to hold on, keep doing (+ participle)
to cease
to wait, delay
to be alleviated of pain

Inflection

Present: ἀνέχω, ἀνέχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέχω	ἀνέχεις	ἀνέχει	ἀνέχετον	ἀνέχετον	ἀνέχομεν	ἀνέχετε	ἀνέχουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνέχω	ἀνέχῃς	ἀνέχῃ	ἀνέχητον	ἀνέχητον	ἀνέχωμεν	ἀνέχητε	ἀνέχωσῐ(ν)
	optative	ἀνέχοιμῐ	ἀνέχοις	ἀνέχοι	ἀνέχοιτον	ἀνεχοίτην	ἀνέχοιμεν	ἀνέχοιτε	ἀνέχοιεν
	imperative		ἄνεχε	ἀνεχέτω	ἀνέχετον	ἀνεχέτων		ἀνέχετε	ἀνεχόντων
middle/ passive	indicative	ἀνέχομαι	ἀνέχῃ, ἀνέχει	ἀνέχεται	ἀνέχεσθον	ἀνέχεσθον	ἀνεχόμεθᾰ	ἀνέχεσθε	ἀνέχονται
	subjunctive	ἀνέχωμαι	ἀνέχῃ	ἀνέχηται	ἀνέχησθον	ἀνέχησθον	ἀνεχώμεθᾰ	ἀνέχησθε	ἀνέχωνται
	optative	ἀνεχοίμην	ἀνέχοιο	ἀνέχοιτο	ἀνέχοισθον	ἀνεχοίσθην	ἀνεχοίμεθᾰ	ἀνέχοισθε	ἀνέχοιντο
	imperative		ἀνέχου	ἀνεχέσθω	ἀνέχεσθον	ἀνεχέσθων		ἀνέχεσθε	ἀνεχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνέχειν				ἀνέχεσθαι
participle	m	ἀνέχων				ἀνεχόμενος
	f	ἀνέχουσᾰ				ἀνεχομένη
	n	ἀνέχον				ἀνεχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀνεῖχον, ἀνειχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνεῖχον	ἀνεῖχες	ἀνεῖχε(ν)	ἀνείχετον	ἀνειχέτην	ἀνείχομεν	ἀνείχετε	ἀνεῖχον
middle/ passive	indicative	ἀνειχόμην	ἀνείχου	ἀνείχετο	ἀνείχεσθον	ἀνειχέσθην	ἀνειχόμεθᾰ	ἀνείχεσθε	ἀνείχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠνειχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἠνειχόμην	ἠνείχου	ἠνείχετο	ἠνείχεσθον	ἠνειχέσθην	ἠνειχόμεθᾰ	ἠνείχεσθε	ἠνείχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀνέξω, ἀνέξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέξω	ἀνέξεις	ἀνέξει	ἀνέξετον	ἀνέξετον	ἀνέξομεν	ἀνέξετε	ἀνέξουσῐ(ν)
active	optative	ἀνέξοιμῐ	ἀνέξοις	ἀνέξοι	ἀνέξοιτον	ἀνεξοίτην	ἀνέξοιμεν	ἀνέξοιτε	ἀνέξοιεν
middle	indicative	ἀνέξομαι	ἀνέξῃ, ἀνέξει	ἀνέξεται	ἀνέξεσθον	ἀνέξεσθον	ἀνεξόμεθᾰ	ἀνέξεσθε	ἀνέξονται
middle	optative	ἀνεξοίμην	ἀνέξοιο	ἀνέξοιτο	ἀνέξοισθον	ἀνεξοίσθην	ἀνεξοίμεθᾰ	ἀνέξοισθε	ἀνέξοιντο
		active			middle
infinitive		ἀνέξειν			ἀνέξεσθαι
participle	m	ἀνέξων			ἀνεξόμενος
	f	ἀνέξουσᾰ			ἀνεξομένη
	n	ἀνέξον			ἀνεξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀνασχήσω, ἀνασχήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνασχήσω	ἀνασχήσεις	ἀνασχήσει	ἀνασχήσετον	ἀνασχήσετον	ἀνασχήσομεν	ἀνασχήσετε	ἀνασχήσουσῐ(ν)
active	optative	ἀνασχήσοιμῐ	ἀνασχήσοις	ἀνασχήσοι	ἀνασχήσοιτον	ἀνασχησοίτην	ἀνασχήσοιμεν	ἀνασχήσοιτε	ἀνασχήσοιεν
middle	indicative	ἀνασχήσομαι	ἀνασχήσῃ, ἀνασχήσει	ἀνασχήσεται	ἀνασχήσεσθον	ἀνασχήσεσθον	ἀνασχησόμεθᾰ	ἀνασχήσεσθε	ἀνασχήσονται
middle	optative	ἀνασχησοίμην	ἀνασχήσοιο	ἀνασχήσοιτο	ἀνασχήσοισθον	ἀνασχησοίσθην	ἀνασχησοίμεθᾰ	ἀνασχήσοισθε	ἀνασχήσοιντο
		active			middle
infinitive		ἀνασχήσειν			ἀνασχήσεσθαι
participle	m	ἀνασχήσων			ἀνασχησόμενος
	f	ἀνασχήσουσᾰ			ἀνασχησομένη
	n	ἀνασχῆσον			ἀνασχησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀνσχήσω, ἀνσχήσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνσχήσω	ἀνσχήσεις	ἀνσχήσει	ἀνσχήσετον	ἀνσχήσετον	ἀνσχήσομεν	ἀνσχήσετε	ἀνσχήσουσῐ(ν)
active	optative	ἀνσχήσοιμῐ	ἀνσχήσοισ(θᾰ)	ἀνσχήσοι	ἀνσχήσοιτον	ἀνσχησοίτην	ἀνσχήσοιμεν	ἀνσχήσοιτε	ἀνσχήσοιεν
middle	indicative	ἀνσχήσομαι	ἀνσχήσεαι	ἀνσχήσεται	ἀνσχήσεσθον	ἀνσχήσεσθον	ἀνσχησόμε(σ)θᾰ	ἀνσχήσεσθε	ἀνσχήσονται
middle	optative	ἀνσχησοίμην	ἀνσχήσοιο	ἀνσχήσοιτο	ἀνσχήσοισθον	ἀνσχησοίσθην	ἀνσχησοίμε(σ)θᾰ	ἀνσχήσοισθε	ἀνσχησοίᾰτο
		active			middle
infinitive		ἀνσχήσειν/ἀνσχησέμεν(αι)/ἀνσχησμέναι			ἀνσχήσεσθαι
participle	m	ἀνσχήσων			ἀνσχησόμενος
	f	ἀνσχήσουσᾰ			ἀνσχησομένη
	n	ἀνσχῆσον			ἀνσχησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνέσχον, ἀνεσχόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέσχον	ἀνέσχες	ἀνέσχε(ν)	ἀνέσχετον	ἀνεσχέτην	ἀνέσχομεν	ἀνέσχετε	ἀνέσχον
	subjunctive	ἀνάσχω, ἀνάσχωμῐ	ἀνάσχῃς, ἀνάσχῃσθᾰ	ἀνάσχῃ, ἀνάσχῃσῐ	ἀνάσχητον	ἀνάσχητον	ἀνάσχωμεν	ἀνάσχητε	ἀνάσχωσῐ(ν)
	optative	ἀνάσχοιμῐ	ἀνάσχοις/ἀνάσχοισθᾰ	ἀνάσχοι	ἀνασχεῖτον	ἀνασχείτην	ἀνασχεῖμεν	ἀνασχεῖτε	ἀνασχεῖεν
	imperative		ἄνασχε	ἀνασχέτω	ἀνάσχετον	ἀνασχέτων		ἀνάσχετε	ἀνασχόντων
middle	indicative	ἀνεσχόμην	ἀνέσχεο	ἀνέσχετο	ἀνέσχεσθον	ἀνεσχέσθην	ἀνεσχόμε(σ)θᾰ	ἀνέσχεσθε	ἀνέσχοντο
	subjunctive	ἀνάσχωμαι	ἀνάσχηαι	ἀνάσχηται	ἀνάσχησθον	ἀνάσχησθον	ἀνασχώμε(σ)θᾰ	ἀνάσχησθε	ἀνάσχωνται
	optative	ἀνασχοίμην	ἀνάσχοιο	ἀνάσχοιτο	ἀνάσχοισθον	ἀνασχοίσθην	ἀνασχοίμε(σ)θᾰ	ἀνάσχοισθε	ἀνασχοίᾰτο
	imperative		ἀνάσχεο	ἀνασχέσθω	ἀνάσχεσθον	ἀνασχέσθων		ἀνάσχεσθε	ἀνασχέσθων
		active			middle
infinitive		ἀνασχεῖν/ἀνασχέμεν(αι)			ἀνασχέσθαι
participle	m	ἀνασχών			ἀνασχόμενος
	f	ἀνασχοῦσᾰ			ἀνασχομένη
	n	ἀνασχόν			ἀνασχόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἠνεσχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἠνεσχόμην	ἠνέσχου	ἠνέσχετο	ἠνέσχεσθον	ἠνεσχέσθην	ἠνεσχόμεθᾰ	ἠνέσχεσθε	ἠνέσχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἠνσχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἠνσχόμην	ἤνσχου	ἤνσχετο	ἤνσχεσθον	ἠνσχέσθην	ἠνσχόμεθᾰ	ἤνσχεσθε	ἤνσχοντο
	subjunctive	ἄνσχωμαι	ἄνσχῃ	ἄνσχηται	ἄνσχησθον	ἄνσχησθον	ἀνσχώμεθᾰ	ἄνσχησθε	ἄνσχωνται
	optative	ἀνσχοίμην	ἄνσχοιο	ἄνσχοιτο	ἄνσχοισθον	ἀνσχοίσθην	ἀνσχοίμεθᾰ	ἄνσχοισθε	ἄνσχοιντο
	imperative		ἄνσχεο	ἀνσχέσθω	ἄνσχεσθον	ἀνσχέσθων		ἄνσχεσθε	ἀνσχέσθων
					middle
infinitive					ἀνσχέσθαι
participle	m				ἀνσχόμενος
	f				ἀνσχομένη
	n				ἀνσχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνέσχεθον, ἀνεσχεθόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέσχεθον	ἀνέσχεθες	ἀνέσχεθε(ν)	ἀνεσχέθετον	ἀνεσχεθέτην	ἀνεσχέθομεν	ἀνεσχέθετε	ἀνέσχεθον
	subjunctive	ἀνασχέθω	ἀνασχέθῃς	ἀνασχέθῃ	ἀνασχέθητον	ἀνασχέθητον	ἀνασχέθωμεν	ἀνασχέθητε	ἀνασχέθωσῐ(ν)
	optative	ἀνασχέθοιμῐ	ἀνασχέθοις	ἀνασχέθοι	ἀνασχέθοιτον	ἀνασχεθοίτην	ἀνασχέθοιμεν	ἀνασχέθοιτε	ἀνασχέθοιεν
	imperative		ἀνάσχεθε	ἀνασχεθέτω	ἀνασχέθετον	ἀνασχεθέτων		ἀνασχέθετε	ἀνασχεθόντων
middle	indicative	ἀνεσχεθόμην	ἀνεσχέθου	ἀνεσχέθετο	ἀνεσχέθεσθον	ἀνεσχεθέσθην	ἀνεσχεθόμεθᾰ	ἀνεσχέθεσθε	ἀνεσχέθοντο
	subjunctive	ἀνασχέθωμαι	ἀνασχέθῃ	ἀνασχέθηται	ἀνασχέθησθον	ἀνασχέθησθον	ἀνασχεθώμεθᾰ	ἀνασχέθησθε	ἀνασχέθωνται
	optative	ἀνασχεθοίμην	ἀνασχέθοιο	ἀνασχέθοιτο	ἀνασχέθοισθον	ἀνασχεθοίσθην	ἀνασχεθοίμεθᾰ	ἀνασχέθοισθε	ἀνασχέθοιντο
	imperative		ἀνασχεθοῦ	ἀνασχεθέσθω	ἀνασχέθεσθον	ἀνασχεθέσθων		ἀνασχέθεσθε	ἀνασχεθέσθων
		active			middle
infinitive		ἀνασχεθεῖν			ἀνασχεθέσθαι
participle	m	ἀνασχεθών			ἀνασχεθόμενος
	f	ἀνασχεθοῦσᾰ			ἀνασχεθομένη
	n	ἀνασχεθόν			ἀνασχεθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνσχέθον, ἀνσχεθόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνσχέθον	ἀνσχέθες	ἀνσχέθε(ν)	ἀνσχέθετον	ἀνσχεθέτην	ἀνσχέθομεν	ἀνσχέθετε	ἀνσχέθον
	subjunctive	ἀνσχέθω, ἀνσχέθωμῐ	ἀνσχέθῃς, ἀνσχέθῃσθᾰ	ἀνσχέθῃ, ἀνσχέθῃσῐ	ἀνσχέθητον	ἀνσχέθητον	ἀνσχέθωμεν	ἀνσχέθητε	ἀνσχέθωσῐ(ν)
	optative	ἀνσχέθοιμῐ	ἀνσχέθοις/ἀνσχέθοισθᾰ	ἀνσχέθοι	ἀνσχεθεῖτον	ἀνσχεθείτην	ἀνσχεθεῖμεν	ἀνσχεθεῖτε	ἀνσχεθεῖεν
	imperative		ἄνσχεθε	ἀνσχεθέτω	ἀνσχέθετον	ἀνσχεθέτων		ἀνσχέθετε	ἀνσχεθόντων
middle	indicative	ἀνσχεθόμην	ἀνσχέθεο	ἀνσχέθετο	ἀνσχέθεσθον	ἀνσχεθέσθην	ἀνσχεθόμε(σ)θᾰ	ἀνσχέθεσθε	ἀνσχέθοντο
	subjunctive	ἀνσχέθωμαι	ἀνσχέθηαι	ἀνσχέθηται	ἀνσχέθησθον	ἀνσχέθησθον	ἀνσχεθώμε(σ)θᾰ	ἀνσχέθησθε	ἀνσχέθωνται
	optative	ἀνσχεθοίμην	ἀνσχέθοιο	ἀνσχέθοιτο	ἀνσχέθοισθον	ἀνσχεθοίσθην	ἀνσχεθοίμε(σ)θᾰ	ἀνσχέθοισθε	ἀνσχεθοίᾰτο
	imperative		ἀνσχέθεο	ἀνσχεθέσθω	ἀνσχέθεσθον	ἀνσχεθέσθων		ἀνσχέθεσθε	ἀνσχεθέσθων
		active			middle
infinitive		ἀνσχεθέειν			ἀνσχεθέσθαι
participle	m	ἀνσχεθών			ἀνσχεθόμενος
	f	ἀνσχεθοῦσᾰ			ἀνσχεθομένη
	n	ἀνσχεθόν			ἀνσχεθόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀνέσχηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέσχηκᾰ	ἀνέσχηκᾰς	ἀνέσχηκε(ν)	ἀνεσχήκᾰτον	ἀνεσχήκᾰτον	ἀνεσχήκᾰμεν	ἀνεσχήκᾰτε	ἀνεσχήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνεσχήκω	ἀνεσχήκῃς	ἀνεσχήκῃ	ἀνεσχήκητον	ἀνεσχήκητον	ἀνεσχήκωμεν	ἀνεσχήκητε	ἀνεσχήκωσῐ(ν)
	optative	ἀνεσχήκοιμῐ, ἀνεσχηκοίην	ἀνεσχήκοις, ἀνεσχηκοίης	ἀνεσχήκοι, ἀνεσχηκοίη	ἀνεσχήκοιτον	ἀνεσχηκοίτην	ἀνεσχήκοιμεν	ἀνεσχήκοιτε	ἀνεσχήκοιεν
	imperative		ἀνέσχηκε	ἀνεσχηκέτω	ἀνεσχήκετον	ἀνεσχηκέτων		ἀνεσχήκετε	ἀνεσχηκόντων
		active
infinitive		ἀνεσχηκέναι
participle	m	ἀνεσχηκώς
	f	ἀνεσχηκυῖᾰ
	n	ἀνεσχηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνοχή (anokhḗ)