ἀμελέω

Ancient Greek

Pronunciation
 

Verb

ἀμελέω • (ameléō)

  1. to not worry about, to not care for, to disregard

Inflection
   Present: ἀμελέω, ἀμελέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀμελέω ἀμελέεις ἀμελέει ἀμελέετον ἀμελέετον ἀμελέομεν ἀμελέετε ἀμελέουσῐ(ν)
subjunctive ἀμελέω ἀμελέῃς ἀμελέῃ ἀμελέητον ἀμελέητον ἀμελέωμεν ἀμελέητε ἀμελέωσῐ(ν)
optative ἀμελέοιμῐ ἀμελέοις ἀμελέοι ἀμελέοιτον ἀμελεοίτην ἀμελέοιμεν ἀμελέοιτε ἀμελέοιεν
imperative   ἀμέλεε ἀμελεέτω ἀμελέετον ἀμελεέτων   ἀμελέετε ἀμελεόντων
middle/
passive		 indicative ἀμελέομαι ἀμελέῃ,
ἀμελέει		 ἀμελέεται ἀμελέεσθον ἀμελέεσθον ἀμελεόμεθᾰ ἀμελέεσθε ἀμελέονται
subjunctive ἀμελέωμαι ἀμελέῃ ἀμελέηται ἀμελέησθον ἀμελέησθον ἀμελεώμεθᾰ ἀμελέησθε ἀμελέωνται
optative ἀμελεοίμην ἀμελέοιο ἀμελέοιτο ἀμελέοισθον ἀμελεοίσθην ἀμελεοίμεθᾰ ἀμελέοισθε ἀμελέοιντο
imperative   ἀμελέου ἀμελεέσθω ἀμελέεσθον ἀμελεέσθων   ἀμελέεσθε ἀμελεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀμελέειν ἀμελέεσθαι
participle m ἀμελέων ἀμελεόμενος
f ἀμελέουσᾰ ἀμελεομένη
n ἀμελέον ἀμελεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀμελῶ, ἀμελοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀμελῶ ἀμελεῖς ἀμελεῖ ἀμελεῖτον ἀμελεῖτον ἀμελοῦμεν ἀμελεῖτε ἀμελοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀμελῶ ἀμελῇς ἀμελῇ ἀμελῆτον ἀμελῆτον ἀμελῶμεν ἀμελῆτε ἀμελῶσῐ(ν)
optative ἀμελοίην,
ἀμελοῖμῐ		 ἀμελοίης,
ἀμελοῖς		 ἀμελοίη,
ἀμελοῖ		 ἀμελοῖτον,
ἀμελοίητον		 ἀμελοίτην,
ἀμελοιήτην		 ἀμελοῖμεν,
ἀμελοίημεν		 ἀμελοῖτε,
ἀμελοίητε		 ἀμελοῖεν,
ἀμελοίησᾰν
imperative   ἀμέλει ἀμελείτω ἀμελεῖτον ἀμελείτων   ἀμελεῖτε ἀμελούντων
middle/
passive		 indicative ἀμελοῦμαι ἀμελεῖ,
ἀμελῇ		 ἀμελεῖται ἀμελεῖσθον ἀμελεῖσθον ἀμελούμεθᾰ ἀμελεῖσθε ἀμελοῦνται
subjunctive ἀμελῶμαι ἀμελῇ ἀμελῆται ἀμελῆσθον ἀμελῆσθον ἀμελώμεθᾰ ἀμελῆσθε ἀμελῶνται
optative ἀμελοίμην ἀμελοῖο ἀμελοῖτο ἀμελοῖσθον ἀμελοίσθην ἀμελοίμεθᾰ ἀμελοῖσθε ἀμελοῖντο
imperative   ἀμελοῦ ἀμελείσθω ἀμελεῖσθον ἀμελείσθων   ἀμελεῖσθε ἀμελείσθων
active middle/passive
infinitive ἀμελεῖν ἀμελεῖσθαι
participle m ἀμελῶν ἀμελούμενος
f ἀμελοῦσᾰ ἀμελουμένη
n ἀμελοῦν ἀμελούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.