ἀθυμέω

Ancient Greek

Etymology

From ἄθῡμος (áthūmos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation
 

Verb

ἀθῡμέω • (athūméō)

  1. to despair, be despondent, be disheartened

Inflection
   Present: ᾰ̓θῡμέω, ᾰ̓θῡμέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓θῡμέω ᾰ̓θῡμέεις ᾰ̓θῡμέει ᾰ̓θῡμέετον ᾰ̓θῡμέετον ᾰ̓θῡμέομεν ᾰ̓θῡμέετε ᾰ̓θῡμέουσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓θῡμέω ᾰ̓θῡμέῃς ᾰ̓θῡμέῃ ᾰ̓θῡμέητον ᾰ̓θῡμέητον ᾰ̓θῡμέωμεν ᾰ̓θῡμέητε ᾰ̓θῡμέωσῐ(ν)
optative ᾰ̓θῡμέοιμῐ ᾰ̓θῡμέοις ᾰ̓θῡμέοι ᾰ̓θῡμέοιτον ᾰ̓θῡμεοίτην ᾰ̓θῡμέοιμεν ᾰ̓θῡμέοιτε ᾰ̓θῡμέοιεν
imperative   ᾰ̓θῡ́μεε ᾰ̓θῡμεέτω ᾰ̓θῡμέετον ᾰ̓θῡμεέτων   ᾰ̓θῡμέετε ᾰ̓θῡμεόντων
middle/
passive		 indicative ᾰ̓θῡμέομαι ᾰ̓θῡμέῃ,
ᾰ̓θῡμέει		 ᾰ̓θῡμέεται ᾰ̓θῡμέεσθον ᾰ̓θῡμέεσθον ᾰ̓θῡμεόμεθᾰ ᾰ̓θῡμέεσθε ᾰ̓θῡμέονται
subjunctive ᾰ̓θῡμέωμαι ᾰ̓θῡμέῃ ᾰ̓θῡμέηται ᾰ̓θῡμέησθον ᾰ̓θῡμέησθον ᾰ̓θῡμεώμεθᾰ ᾰ̓θῡμέησθε ᾰ̓θῡμέωνται
optative ᾰ̓θῡμεοίμην ᾰ̓θῡμέοιο ᾰ̓θῡμέοιτο ᾰ̓θῡμέοισθον ᾰ̓θῡμεοίσθην ᾰ̓θῡμεοίμεθᾰ ᾰ̓θῡμέοισθε ᾰ̓θῡμέοιντο
imperative   ᾰ̓θῡμέου ᾰ̓θῡμεέσθω ᾰ̓θῡμέεσθον ᾰ̓θῡμεέσθων   ᾰ̓θῡμέεσθε ᾰ̓θῡμεέσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓θῡμέειν ᾰ̓θῡμέεσθαι
participle m ᾰ̓θῡμέων ᾰ̓θῡμεόμενος
f ᾰ̓θῡμέουσᾰ ᾰ̓θῡμεομένη
n ᾰ̓θῡμέον ᾰ̓θῡμεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ᾰ̓θῡμῶ, ᾰ̓θῡμοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓θῡμῶ ᾰ̓θῡμεῖς ᾰ̓θῡμεῖ ᾰ̓θῡμεῖτον ᾰ̓θῡμεῖτον ᾰ̓θῡμοῦμεν ᾰ̓θῡμεῖτε ᾰ̓θῡμοῦσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓θῡμῶ ᾰ̓θῡμῇς ᾰ̓θῡμῇ ᾰ̓θῡμῆτον ᾰ̓θῡμῆτον ᾰ̓θῡμῶμεν ᾰ̓θῡμῆτε ᾰ̓θῡμῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓θῡμοίην,
ᾰ̓θῡμοῖμῐ		 ᾰ̓θῡμοίης,
ᾰ̓θῡμοῖς		 ᾰ̓θῡμοίη,
ᾰ̓θῡμοῖ		 ᾰ̓θῡμοῖτον,
ᾰ̓θῡμοίητον		 ᾰ̓θῡμοίτην,
ᾰ̓θῡμοιήτην		 ᾰ̓θῡμοῖμεν,
ᾰ̓θῡμοίημεν		 ᾰ̓θῡμοῖτε,
ᾰ̓θῡμοίητε		 ᾰ̓θῡμοῖεν,
ᾰ̓θῡμοίησᾰν
imperative   ᾰ̓θῡ́μει ᾰ̓θῡμείτω ᾰ̓θῡμεῖτον ᾰ̓θῡμείτων   ᾰ̓θῡμεῖτε ᾰ̓θῡμούντων
middle/
passive		 indicative ᾰ̓θῡμοῦμαι ᾰ̓θῡμεῖ,
ᾰ̓θῡμῇ		 ᾰ̓θῡμεῖται ᾰ̓θῡμεῖσθον ᾰ̓θῡμεῖσθον ᾰ̓θῡμούμεθᾰ ᾰ̓θῡμεῖσθε ᾰ̓θῡμοῦνται
subjunctive ᾰ̓θῡμῶμαι ᾰ̓θῡμῇ ᾰ̓θῡμῆται ᾰ̓θῡμῆσθον ᾰ̓θῡμῆσθον ᾰ̓θῡμώμεθᾰ ᾰ̓θῡμῆσθε ᾰ̓θῡμῶνται
optative ᾰ̓θῡμοίμην ᾰ̓θῡμοῖο ᾰ̓θῡμοῖτο ᾰ̓θῡμοῖσθον ᾰ̓θῡμοίσθην ᾰ̓θῡμοίμεθᾰ ᾰ̓θῡμοῖσθε ᾰ̓θῡμοῖντο
imperative   ᾰ̓θῡμοῦ ᾰ̓θῡμείσθω ᾰ̓θῡμεῖσθον ᾰ̓θῡμείσθων   ᾰ̓θῡμεῖσθε ᾰ̓θῡμείσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓θῡμεῖν ᾰ̓θῡμεῖσθαι
participle m ᾰ̓θῡμῶν ᾰ̓θῡμούμενος
f ᾰ̓θῡμοῦσᾰ ᾰ̓θῡμουμένη
n ᾰ̓θῡμοῦν ᾰ̓θῡμούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠθῡ́μεον, ἠθῡμεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠθῡ́μεον ἠθῡ́μεες ἠθῡ́μεε(ν) ἠθῡμέετον ἠθῡμεέτην ἠθῡμέομεν ἠθῡμέετε ἠθῡ́μεον
middle/
passive		 indicative ἠθῡμεόμην ἠθῡμέου ἠθῡμέετο ἠθῡμέεσθον ἠθῡμεέσθην ἠθῡμεόμεθᾰ ἠθῡμέεσθε ἠθῡμέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠθῡ́μουν, ἠθῡμούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠθῡ́μουν ἠθῡ́μεις ἠθῡ́μει ἠθῡμεῖτον ἠθῡμείτην ἠθῡμοῦμεν ἠθῡμεῖτε ἠθῡ́μουν
middle/
passive		 indicative ἠθῡμούμην ἠθῡμοῦ ἠθῡμεῖτο ἠθῡμεῖσθον ἠθῡμείσθην ἠθῡμούμεθᾰ ἠθῡμεῖσθε ἠθῡμοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ᾰ̓θῡμήσω, ᾰ̓θῡμήσομαι, ᾰ̓θῡμηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓θῡμήσω ᾰ̓θῡμήσεις ᾰ̓θῡμήσει ᾰ̓θῡμήσετον ᾰ̓θῡμήσετον ᾰ̓θῡμήσομεν ᾰ̓θῡμήσετε ᾰ̓θῡμήσουσῐ(ν)
optative ᾰ̓θῡμήσοιμῐ ᾰ̓θῡμήσοις ᾰ̓θῡμήσοι ᾰ̓θῡμήσοιτον ᾰ̓θῡμησοίτην ᾰ̓θῡμήσοιμεν ᾰ̓θῡμήσοιτε ᾰ̓θῡμήσοιεν
middle indicative ᾰ̓θῡμήσομαι ᾰ̓θῡμήσῃ,
ᾰ̓θῡμήσει		 ᾰ̓θῡμήσεται ᾰ̓θῡμήσεσθον ᾰ̓θῡμήσεσθον ᾰ̓θῡμησόμεθᾰ ᾰ̓θῡμήσεσθε ᾰ̓θῡμήσονται
optative ᾰ̓θῡμησοίμην ᾰ̓θῡμήσοιο ᾰ̓θῡμήσοιτο ᾰ̓θῡμήσοισθον ᾰ̓θῡμησοίσθην ᾰ̓θῡμησοίμεθᾰ ᾰ̓θῡμήσοισθε ᾰ̓θῡμήσοιντο
passive indicative ᾰ̓θῡμηθήσομαι ᾰ̓θῡμηθήσῃ ᾰ̓θῡμηθήσεται ᾰ̓θῡμηθήσεσθον ᾰ̓θῡμηθήσεσθον ᾰ̓θῡμηθησόμεθᾰ ᾰ̓θῡμηθήσεσθε ᾰ̓θῡμηθήσονται
optative ᾰ̓θῡμηθησοίμην ᾰ̓θῡμηθήσοιο ᾰ̓θῡμηθήσοιτο ᾰ̓θῡμηθήσοισθον ᾰ̓θῡμηθησοίσθην ᾰ̓θῡμηθησοίμεθᾰ ᾰ̓θῡμηθήσοισθε ᾰ̓θῡμηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ᾰ̓θῡμήσειν ᾰ̓θῡμήσεσθαι ᾰ̓θῡμηθήσεσθαι
participle m ᾰ̓θῡμήσων ᾰ̓θῡμησόμενος ᾰ̓θῡμηθησόμενος
f ᾰ̓θῡμήσουσᾰ ᾰ̓θῡμησομένη ᾰ̓θῡμηθησομένη
n ᾰ̓θῡμῆσον ᾰ̓θῡμησόμενον ᾰ̓θῡμηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠθῡ́μησᾰ, ἠθῡμησᾰ́μην, ἠθῡμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠθῡ́μησᾰ ἠθῡ́μησᾰς ἠθῡ́μησε(ν) ἠθῡμήσᾰτον ἠθῡμησᾰ́την ἠθῡμήσᾰμεν ἠθῡμήσᾰτε ἠθῡ́μησᾰν
subjunctive ᾰ̓θῡμήσω ᾰ̓θῡμήσῃς ᾰ̓θῡμήσῃ ᾰ̓θῡμήσητον ᾰ̓θῡμήσητον ᾰ̓θῡμήσωμεν ᾰ̓θῡμήσητε ᾰ̓θῡμήσωσῐ(ν)
optative ᾰ̓θῡμήσαιμῐ ᾰ̓θῡμήσειᾰς,
ᾰ̓θῡμήσαις		 ᾰ̓θῡμήσειε(ν),
ᾰ̓θῡμήσαι		 ᾰ̓θῡμήσαιτον ᾰ̓θῡμησαίτην ᾰ̓θῡμήσαιμεν ᾰ̓θῡμήσαιτε ᾰ̓θῡμήσειᾰν,
ᾰ̓θῡμήσαιεν
imperative   ᾰ̓θῡ́μησον ᾰ̓θῡμησᾰ́τω ᾰ̓θῡμήσᾰτον ᾰ̓θῡμησᾰ́των   ᾰ̓θῡμήσᾰτε ᾰ̓θῡμησᾰ́ντων
middle indicative ἠθῡμησᾰ́μην ἠθῡμήσω ἠθῡμήσᾰτο ἠθῡμήσᾰσθον ἠθῡμησᾰ́σθην ἠθῡμησᾰ́μεθᾰ ἠθῡμήσᾰσθε ἠθῡμήσᾰντο
subjunctive ᾰ̓θῡμήσωμαι ᾰ̓θῡμήσῃ ᾰ̓θῡμήσηται ᾰ̓θῡμήσησθον ᾰ̓θῡμήσησθον ᾰ̓θῡμησώμεθᾰ ᾰ̓θῡμήσησθε ᾰ̓θῡμήσωνται
optative ᾰ̓θῡμησαίμην ᾰ̓θῡμήσαιο ᾰ̓θῡμήσαιτο ᾰ̓θῡμήσαισθον ᾰ̓θῡμησαίσθην ᾰ̓θῡμησαίμεθᾰ ᾰ̓θῡμήσαισθε ᾰ̓θῡμήσαιντο
imperative   ᾰ̓θῡ́μησαι ᾰ̓θῡμησᾰ́σθω ᾰ̓θῡμήσᾰσθον ᾰ̓θῡμησᾰ́σθων   ᾰ̓θῡμήσᾰσθε ᾰ̓θῡμησᾰ́σθων
passive indicative ἠθῡμήθην ἠθῡμήθης ἠθῡμήθη ἠθῡμήθητον ἠθῡμηθήτην ἠθῡμήθημεν ἠθῡμήθητε ἠθῡμήθησᾰν
subjunctive ᾰ̓θῡμηθῶ ᾰ̓θῡμηθῇς ᾰ̓θῡμηθῇ ᾰ̓θῡμηθῆτον ᾰ̓θῡμηθῆτον ᾰ̓θῡμηθῶμεν ᾰ̓θῡμηθῆτε ᾰ̓θῡμηθῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓θῡμηθείην ᾰ̓θῡμηθείης ᾰ̓θῡμηθείη ᾰ̓θῡμηθεῖτον,
ᾰ̓θῡμηθείητον		 ᾰ̓θῡμηθείτην,
ᾰ̓θῡμηθειήτην		 ᾰ̓θῡμηθεῖμεν,
ᾰ̓θῡμηθείημεν		 ᾰ̓θῡμηθεῖτε,
ᾰ̓θῡμηθείητε		 ᾰ̓θῡμηθεῖεν,
ᾰ̓θῡμηθείησᾰν
imperative   ᾰ̓θῡμήθητῐ ᾰ̓θῡμηθήτω ᾰ̓θῡμήθητον ᾰ̓θῡμηθήτων   ᾰ̓θῡμήθητε ᾰ̓θῡμηθέντων
active middle passive
infinitive ᾰ̓θῡμῆσαι ᾰ̓θῡμήσᾰσθαι ᾰ̓θῡμηθῆναι
participle m ᾰ̓θῡμήσᾱς ᾰ̓θῡμησᾰ́μενος ᾰ̓θῡμηθείς
f ᾰ̓θῡμήσᾱσᾰ ᾰ̓θῡμησᾰμένη ᾰ̓θῡμηθεῖσᾰ
n ᾰ̓θῡμῆσᾰν ᾰ̓θῡμησᾰ́μενον ᾰ̓θῡμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠθῡ́μηκᾰ, ἠθῡ́μημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠθῡ́μηκᾰ ἠθῡ́μηκᾰς ἠθῡ́μηκε(ν) ἠθῡμήκᾰτον ἠθῡμήκᾰτον ἠθῡμήκᾰμεν ἠθῡμήκᾰτε ἠθῡμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠθῡμήκω ἠθῡμήκῃς ἠθῡμήκῃ ἠθῡμήκητον ἠθῡμήκητον ἠθῡμήκωμεν ἠθῡμήκητε ἠθῡμήκωσῐ(ν)
optative ἠθῡμήκοιμῐ,
ἠθῡμηκοίην		 ἠθῡμήκοις,
ἠθῡμηκοίης		 ἠθῡμήκοι,
ἠθῡμηκοίη		 ἠθῡμήκοιτον ἠθῡμηκοίτην ἠθῡμήκοιμεν ἠθῡμήκοιτε ἠθῡμήκοιεν
imperative   ἠθῡ́μηκε ἠθῡμηκέτω ἠθῡμήκετον ἠθῡμηκέτων   ἠθῡμήκετε ἠθῡμηκόντων
middle/
passive		 indicative ἠθῡ́μημαι ἠθῡ́μησαι ἠθῡ́μηται ἠθῡ́μησθον ἠθῡ́μησθον ἠθῡμήμεθᾰ ἠθῡ́μησθε ἠθῡ́μηνται
subjunctive ἠθῡμημένος ὦ ἠθῡμημένος ᾖς ἠθῡμημένος ᾖ ἠθῡμημένω ἦτον ἠθῡμημένω ἦτον ἠθῡμημένοι ὦμεν ἠθῡμημένοι ἦτε ἠθῡμημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠθῡμημένος εἴην ἠθῡμημένος εἴης ἠθῡμημένος εἴη ἠθῡμημένω εἴητον/εἶτον ἠθῡμημένω εἰήτην/εἴτην ἠθῡμημένοι εἴημεν/εἶμεν ἠθῡμημένοι εἴητε/εἶτε ἠθῡμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἠθῡ́μησο ἠθῡμήσθω ἠθῡ́μησθον ἠθῡμήσθων   ἠθῡ́μησθε ἠθῡμήσθων
active middle/passive
infinitive ἠθῡμηκέναι ἠθῡμῆσθαι
participle m ἠθῡμηκώς ἠθῡμημένος
f ἠθῡμηκυῖᾰ ἠθῡμημένη
n ἠθῡμηκός ἠθῡμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠθῡμήκειν, ἠθῡμήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠθῡμήκειν,
ἠθῡμήκη		 ἠθῡμήκεις,
ἠθῡμήκης		 ἠθῡμήκει(ν) ἠθῡμήκετον ἠθῡμηκέτην ἠθῡμήκεμεν ἠθῡμήκετε ἠθῡμήκεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἠθῡμήμην ἠθῡ́μησο ἠθῡ́μητο ἠθῡ́μησθον ἠθῡμήσθην ἠθῡμήμεθᾰ ἠθῡ́μησθε ἠθῡ́μηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.