หูหนวกตาบอด

Thai

Etymology

From หูหนวก (hǔu-nùuak, “deaf”) +‎ ตาบอด (dtaa-bɔ̀ɔt, “blind”).

Pronunciation

Orthographic		หูหนวกตาบอด h ū h n w k t ā ɓ ɒ ɗ
Phonemic		หู-หฺนวก-ตา-บอด h ū – h ̥ n w k – t ā – ɓ ɒ ɗ
Romanization	Paiboon	hǔu-nùuak-dtaa-bɔ̀ɔt
	Royal Institute	hu-nuak-ta-bot
(standard) IPA^(key)		/huː˩˩˦.nua̯k̚˨˩.taː˧.bɔːt̚˨˩/^(R)

Adjective

หูหนวก ตาบอด • (hǔu-nùuak-dtaa-bɔ̀ɔt) (abstract noun ความหูหนวกตาบอด)

(idiomatic) deaf and blind: unwilling or refusing to perceive or understand; lacking perception, awareness, or judgement; not controlled by reason.

Related terms

เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
ไม่ลืมหูลืมตา
หลับหูหลับตา
หูตามืดบอด
หูทวนลม
เอาหูไปนา เอาตาไปไร่ (ao-hǔu-bpai-naa ao-dtaa-bpai-râi)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.