มิ่ง

Thai

Etymology

From Middle Chinese 命 (MC mjaengH, “life, fate, destiny”). Cognate with Lao ມິ່ງ (ming, “fate, destiny, auspicious thing”), Shan မိင်ႈ (mīng, “fate, destiny”), Ahom 𑜉𑜢𑜂𑜫 (miṅ, “fate, destiny”), Sui mingh (“fate”).

Attested since 1400–1419 in Wat Hin Tang inscription.[1] Sathiankoset surmised that this word used to mean "life" but was displaced by ชีวิต (chii-wít) and then by สิริ (sì-rì).[2]

Pronunciation
Orthographic/Phonemicมิ่ง
m i ˋ ŋ
RomanizationPaiboonmîng
Royal Instituteming
(standard) IPA(key)/miŋ˥˩/(R)

Noun

มิ่ง • (mîng)

  1. (archaic) life, fate
  2. something that is auspicious, sanctity

Derived terms
  • มิ่งขวัญ
  • มิ่งมิตร

References
  1. นววรรณ พันธุเมธา (2556 [2013]) “คำว่า มิ่งและขวัญ”, in วารสารราชบัณฑิตยสถาน, volume 38, number 1, กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน, pages 43–59
  2. เสฐียรโกเศศ [Sathiankoset]. (2506 [1963]). ขวัญและประเพณีการทำขวัญ [Khwan and Khwan Rituals]. พระนคร [Phra Nakhon]: ก้าวหน้า [Kao Na], 31-32. Retrieved from
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.