บารมี

Thai

Etymology

From Pali pāramī (“completeness; perfection; supremacy”). Cognate with Old Khmer °pārami, °pārammī, °pārammi, etc; Modern Khmer បារមី (baarĕəʼməy).

Pronunciation
Orthographicบารมี
ɓ ā r m ī
Phonemic
บา-ระ-มี
ɓ ā – r a – m ī
RomanizationPaiboonbaa-rá-mii
Royal Instituteba-ra-mi
(standard) IPA(key)/baː˧.ra˦˥.miː˧/(R)

Noun

บารมี • (baa-rá-mii)

  1. (Buddhism) the name of the tenfold virtue which one should possess in order to attain perfection, consisting of ขันติ (kǎn-dtì), ทาน (taan), เนกขัมมะ (nêek-kǎm-má), ปัญญา (bpan-yaa), เมตตา (mêet-dtaa), วิริยะ (wí-rí-yá), ศีล (sǐin), สัจจะ (sàt-jà), อธิฏฐาน (à-tít-tǎan), อุเบกขา (ù-bèek-kǎa).
  2. accumulated virtue; amassed merit.
  3. charisma: personal quality that gives an individual influence or authority over others.
  4. personal greatness; personal grandeur; personal glory; personal impressiveness.
  5. moral authority; charismatic authority; charismatic influence; charismatic popularity.

Derived terms
  • คู่บารมี
  • ทานบารมี
  • บ่มบารมี
  • สรรเสริญพระบารมี
  • หมดวาสนาบารมี
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.