काङ्क्षति
Sanskrit
Etymology
From Proto-Indo-European *kank-, *kenk- (“to burn, pain, desire, hunger”), related to Proto-Germanic *hungruz (“hunger”).[1]
Verb
काङ्क्षति • (kāṅkṣati) third-singular present indicative (root काङ्क्ष्, class 1, type U)
- to desire
- to strive
Conjugation
| Present: काङ्क्षति (kāṅkṣati), काङ्क्षते (kāṅkṣate) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Active | Mediopassive | |||||
| Singular | Dual | Plural | Singular | Dual | Plural | |
| Indicative | ||||||
| Third | काङ्क्षति kāṅkṣati |
काङ्क्षतः kāṅkṣataḥ |
काङ्क्षन्ति kāṅkṣanti |
काङ्क्षते kāṅkṣate |
काङ्क्षेते kāṅkṣete |
काङ्क्षन्ते kāṅkṣante |
| Second | काङ्क्षसि kāṅkṣasi |
काङ्क्षथः kāṅkṣathaḥ |
काङ्क्षथ kāṅkṣatha |
काङ्क्षसे kāṅkṣase |
काङ्क्षेथे kāṅkṣethe |
काङ्क्षध्वे kāṅkṣadhve |
| First | काङ्क्षामि kāṅkṣāmi |
काङ्क्षावः kāṅkṣāvaḥ |
काङ्क्षामः kāṅkṣāmaḥ |
काङ्क्षे kāṅkṣe |
काङ्क्षावहे kāṅkṣāvahe |
काङ्क्षामहे kāṅkṣāmahe |
| Imperative | ||||||
| Third | काङ्क्षतु kāṅkṣatu |
काङ्क्षताम् kāṅkṣatām |
काङ्क्षन्तु kāṅkṣantu |
काङ्क्षताम् kāṅkṣatām |
काङ्क्षेताम् kāṅkṣetām |
काङ्क्षन्ताम् kāṅkṣantām |
| Second | काङ्क्ष kāṅkṣa |
काङ्क्षतम् kāṅkṣatam |
काङ्क्षत kāṅkṣata |
काङ्क्षस्व kāṅkṣasva |
काङ्क्षेथाम् kāṅkṣethām |
काङ्क्षध्वम् kāṅkṣadhvam |
| First | काङ्क्षाणि kāṅkṣāṇi |
काङ्क्षाव kāṅkṣāva |
काङ्क्षाम kāṅkṣāma |
काङ्क्षै kāṅkṣai |
काङ्क्षावहै kāṅkṣāvahai |
काङ्क्षामहै kāṅkṣāmahai |
| Optative/Potential | ||||||
| Third | काङ्क्षेत् kāṅkṣet |
काङ्क्षेताम् kāṅkṣetām |
काङ्क्षेयुः kāṅkṣeyuḥ |
काङ्क्षेत kāṅkṣeta |
काङ्क्षेयाताम् kāṅkṣeyātām |
काङ्क्षेरन् kāṅkṣeran |
| Second | काङ्क्षेः kāṅkṣeḥ |
काङ्क्षेतम् kāṅkṣetam |
काङ्क्षेत kāṅkṣeta |
काङ्क्षेथाः kāṅkṣethāḥ |
काङ्क्षेयाथाम् kāṅkṣeyāthām |
काङ्क्षेध्वम् kāṅkṣedhvam |
| First | काङ्क्षेयम् kāṅkṣeyam |
काङ्क्षेव kāṅkṣeva |
काङ्क्षेम kāṅkṣema |
काङ्क्षेय kāṅkṣeya |
काङ्क्षेवहि kāṅkṣevahi |
काङ्क्षेमहि kāṅkṣemahi |
| Participles | ||||||
| काङ्क्षत् kāṅkṣat |
काङ्क्षमाण kāṅkṣamāṇa | |||||
| Imperfect: अकाङ्क्षत् (akāṅkṣat), अकाङ्क्षत (akāṅkṣata) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Active | Mediopassive | |||||
| Singular | Dual | Plural | Singular | Dual | Plural | |
| Indicative | ||||||
| Third | अकाङ्क्षत् akāṅkṣat |
अकाङ्क्षताम् akāṅkṣatām |
अकाङ्क्षन् akāṅkṣan |
अकाङ्क्षत akāṅkṣata |
अकाङ्क्षेताम् akāṅkṣetām |
अकाङ्क्षन्त akāṅkṣanta |
| Second | अकाङ्क्षः akāṅkṣaḥ |
अकाङ्क्षतम् akāṅkṣatam |
अकाङ्क्षत akāṅkṣata |
अकाङ्क्षथाः akāṅkṣathāḥ |
अकाङ्क्षेथाम् akāṅkṣethām |
अकाङ्क्षध्वम् akāṅkṣadhvam |
| First | अकाङ्क्षम् akāṅkṣam |
अकाङ्क्षाव akāṅkṣāva |
अकाङ्क्षाम akāṅkṣāma |
अकाङ्क्षे akāṅkṣe |
अकाङ्क्षावहि akāṅkṣāvahi |
अकाङ्क्षामहि akāṅkṣāmahi |
References
- Pokorny, Julius (1959) chapter 565, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 2, Bern, München: Francke Verlag, page 565
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.