سوگند

Ottoman Turkish

Etymology

Borrowed from Classical Persian سوگند (sawgand, “oath”).

Noun

سوگند • (sevgend)

  1. oath, vow, a solemn pledge or promise
    Synonyms: آند (and), قسم (kasem), یمین (yemin)

Further reading

Persian

Etymology

From Middle Persian swknd (sōgand, “oath”), from Avestan [Term?] (/⁠saokanta⁠/, “sulphur”), from Proto-Indo-European *ḱewk- (“white”). Related to سوختن (sōxtan, “to burn”), and سوگ (sōg, “sadness, mourning”).

Originally سوگند (sowgand) was a sulphur-filled drink given to defendants to determine the truth based on their body reaction to Sulphur.[1]

Pronunciation
 
  • (Dari, formal) IPA(key): [säw.ɡǽn̪d̪]
    • (Kabuli) IPA(key): [säw.ɡǽn̪d̪]
    • (Hazaragi) IPA(key): [säw.ɡǽn̪d̪̥]

Readings
Classical reading? sawgand
Dari reading? sawgand
Iranian reading? sowgand
Tajik reading? savgand

Noun
Dari سوگند
Iranian Persian
Tajik савганд

سوگند • (sowgand) (plural سوگندها (sowgand-hâ))

  1. oath

Inflection
    Enclitic-attached forms of سوگند (sowgand) (Iranian Persian)
    Basic forms of سوگند (sowgand)
singular plural
bare سوگند
(sowgand)		 سوگندها
(sowgand-hấ)
سوگندا △
(sowgandấ)
definitive direct object سوگند را
(sowgand râ)
سوگند رو △
(sowgando)		 سوگندها را
(sowgand-hấ râ)
سوگندا رو △
(sowgandấ ro)
ezâfe سوگند
(sowgand-e)		 سوگندهای
(sowgand-hấ-ye)
سوگندای △
(sowgandấ-ye)
marked indefinite
or relative definite		 سوگندی
(sowgand-i)		 سوگندهایی
(sowgandấn-i, sowgand-hấ-i)
سوگندایی △
(sowgandấi)
△ Colloquial.
    Possessive forms of سوگند (sowgand)
singular plural
1st person singular
(“my”)		 سوگندم
(sowgandam)		 سوگند‌هایم
(sowgand-hấyam)
سوگند‌هام، سوگندام △
(sowgandấm)
2nd person singular
(“your”)		 سوگندت
(sowgandat)
[Term?] △
(sowgandet)		 سوگند‌هایت
(sowgand-hấyat)
سوگند‌هات، سوگندات △
(sowgandất)
3rd person singular
(“his, her, its”)		 سوگندش
(sowgandaš)
[Term?] △
(sowgandeš)		 سوگند‌هایش
(sowgand-hấyaš)
سوگند‌هاش، سوگنداش △
(sowgandấš)
1st plural
(“our”)		 سوگندمان
(sowgandemân)
سوگندمون △
(sowgandemun)		 سوگند‌هایمان
(sowgand-hấyemân)
سوگند‌هامون، سوگندامون △
(sowgandấmun)
2nd plural
(“your”)		 سوگندتان
(sowgandetân)
سوگندتون △
(sowgandetun)		 سوگند‌هایتان
(sowgand-hấyetân)
سوگند‌هاتون، سوگنداتون △
(sowgandấtun)
3rd plural
(“their”)		 سوگندشان
(sowgandešân)
سوگندشون △
(sowgandešun)		 سوگند‌هایشان
(sowgand-hấyešân)
سوگند‌هاشون، سوگنداشون △
(sowgandấšun)
△ Colloquial.

Synonyms

Derived terms
  • سوگند خوردن (sowgand xordan)

Descendants
  • → Ottoman Turkish: سوگند (sevgend)
  • → Azerbaijani: sövgənd

References
  1. Nourai, Ali (2011) An Etymological Dictionary of Persian, English and other Indo-European Languages, page 235

Urdu

Etymology

Borrowed from Classical Persian سوگند (sawgand).

Noun

سوگند • (saugand) f (Hindi spelling सौगंद)

  1. oath, asseveration

Synonyms

References
  • John T. Platts (2012 November 15 (last accessed)) A Dictionary of Urdu, Classical Hindi, and English‎
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.