حاكمیت

Ottoman Turkish

Etymology

From Arabic حَاكِمِيَّة (ḥākimiyya) (or formed like it), from حَاكِم (ḥākim).

Noun

حاكمیت • (hakimiyet)

authority, power, sovereignty
- 1909, Ali Şahbaz Efendi, Mufassal hukuk-i düvel, page 578:
  واقعا بزده و اكثر ممالك شرقیه‌ده سفرا بر حق حاكمیته مالك اولوب بو حقی بالواسطه یعنی قونسلوسلر معرفتیله اجرا ایدرلر.
  Vakıa bizde ve ekser mamalik şarkiyede süfera bir hak hakimiyete malik olub bir hakkı bilvasıta yani konsoloslar marifetile icra ettirirler.
  (please add an English translation of this quotation)
- 1927 October, Mustafa Kemal Atatürk, Nutuk‎, page 500:
  توركیه خلقنك بلاقید و شرط حاكمیتنه صاحب اولدیغنی بر دفعه دها و قطعیتله تكرار ایدییورم.
  Türkiye halkının bila kayd ü şart hâkimiyetine sahib olduğunu bir defa daha ve katiyetle tekrar ediyorum.
  (please add an English translation of this quotation)

Descendants

Turkish: hakimiyet

References

Devellioğlu, Ferit (1962) “hâkimiyyet”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat‎‎ (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 375
Kélékian, Diran (1911) “حاكمیت”, in Dictionnaire turc-français‎, Constantinople: Mihran, page 493
Nişanyan, Sevan (2002–) “hakim1”, in Nişanyan Sözlük
Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.