بویاجی

Ottoman Turkish

Etymology

From بویا (boya, paint, dye) + ـجی (-cı, -ci, occupational suffix).

Noun

بویاجی • (boyacı)

  1. dyer, one who dyes cloth as an occupation
    Synonym: صباغ (sebbağ)

Derived terms

  • بویاجی كوپی (boyacı küpü, dyer's vat)
  • بویاجیلق (boyacılık, the profession of a dyer)

Descendants

Further reading

  • Çağbayır, Yaşar (2007) “boyacı”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 661
  • Hindoglu, Artin (1838) “بویاجی”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français, Vienna: F. Beck, page 136a
  • Kélékian, Diran (1911) “بویاجی”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 295
  • Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Tinctor”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum, Vienna, column 1674
  • Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “بویاجی”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum, Vienna, column 948
  • Redhouse, James W. (1890) “بویاجی”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 412
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.