اویكن

Ottoman Turkish

Etymology

From Proto-Turkic *öpke (lung, anger). Cognate with Turkmen öýken (lung). Doublet of اوفكه (öfke, “anger”).

Noun

اویكن • (öyken, öygen)

  1. lung, an organ that extracts oxygen from the air
    Synonym: آق جگر (ak ciğer)

Descendants

  • Turkish: öyken (dialectal)

Further reading

  • Kélékian, Diran (1911) “اویكن”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 206
  • Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Pulmo”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum, Vienna, column 1405
  • Redhouse, James W. (1890) “اویكن”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 274
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.