انتحار

Arabic

Noun

اِنْتِحَار • (intiḥār) m (plural اِنْتِحَارَات (intiḥārāt))

  1. verbal noun of اِنْتَحَرَ (intaḥara) (form VII)
  2. suicide

Declension

Derived terms

Descendants

  • Azerbaijani: intihar
  • Ottoman Turkish: انتحار
  • Persian: انتحار (entehâr)

Ottoman Turkish

Etymology

From Arabic اِنْتِحَار (intiḥār).

Noun

انتحار • (intihar) (plural انتحارلر)

  1. suicide

Derived terms

  • انتحار اتمك (intihar etmek)

Descendants

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic اِنْتِحَار (intiḥār).

Pronunciation

 
  • (Dari, formal) IPA(key): [ʔɪn̪.t̪ʰe̞.ɦɑːɾ]
    • (Kabuli) IPA(key): [ʔɪn̪.t̪ʰi.jɑːɾ]
    • (Hazaragi) IPA(key): [ʔin̪.t̪ʰi.jɔːɾ]

Readings
Classical reading? intihār
Dari reading? intehār
Iranian reading? entehâr
Tajik reading? intihar
  • Rhymes: -âr

Noun

Dari انتحار
Iranian Persian
Tajik интиҳор

انتحار • (entehâr)

  1. (formal) suicide
    Synonym: خودکشی (xod-koši)

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.