בילן

Yiddish

Etymology

From Old High German bellan; compare German bellen.

Verb

בילן • (biln) (past participle געבילט‎ (gebilt))

  1. bark, howl (to make a loud noise (dogs))

Conjugation
Conjugation of בילן
infinitive בילן
biln
present participle בילנדיק‎
bilndik
past participle געבילט‎
gebilt
auxiliary האָבן‎
hobn
present איך ביל‎
ikh bil		 מיר בילן
mir biln
דו בילסט‎
du bilst		 איר בילט‎
ir bilt
ער בילט‎
er bilt		 זיי בילן
zey biln
imperative ביל (דו)‎
bil (du)		 בילט (איר)‎
bilt (ir)
Composed forms
past איך האָב געבילט
ikh hob gebilt		 מיר האָבן געבילט
mir hobn gebilt
דו האָסט געבילט
du host gebilt		 איר האָט געבילט
ir hot gebilt
ער האָט געבילט
er hot gebilt		 זיי האָבן געבילט
zey hobn gebilt
pluperfect איך האָב געהאַט געבילט
ikh hob gehat gebilt		 מיר האָבן געהאַט געבילט
mir hobn gehat gebilt
דו האָסט געהאַט געבילט
du host gehat gebilt		 איר האָט געהאַט געבילט
ir hot gehat gebilt
ער האָט געהאַט געבילט
er hot gehat gebilt		 זיי האָבן געהאַט געבילט
zey hobn gehat gebilt
future איך וועל בילן
ikh vel biln		 מיר וועלן בילן
mir veln biln
דו וועסט בילן
du vest biln		 איר וועט בילן
ir vet biln
ער וועט בילן
er vet biln		 זיי וועלן בילן
zey veln biln
future perfect איך וועל האָבן געבילט
ikh vel hobn gebilt		 מיר וועלן האָבן געבילט
mir veln hobn gebilt
דו וועסט האָבן געבילט
du vest hobn gebilt		 איר וועט האָבן געבילט
ir vet hobn gebilt
ער וועט האָבן געבילט
er vet hobn gebilt		 זיי וועלן האָבן געבילט
zey veln hobn gebilt
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.