մէն

Old Armenian

Etymology

From *մեյն- (*meyn-), from միայն (miayn).

Adjective

մէն • (mēn)

  1. one, only, sole
    մէն միmēn mieach, every one, each one
  2. alone

Declension

Adverb

մէն • (mēn)

  1. only, solely

Usage notes

The word has the following combining forms: մեն- (men-) and its misspelling մէն- (mēn-).

Derived terms

  • մենազինեալ (menazineal)
  • մենածին (menacin)
  • մենակ (menak)
  • մենական (menakan)
  • մենակեաց (menakeacʻ)
  • մենակեցութիւն (menakecʻutʻiwn)
  • մենակռիւ (menakṙiw)
  • մենաճիւ (menačiw)
  • մենամարտ (menamart)
  • մենամարտիկ (menamartik)
  • մենամարտիմ (menamartim)
  • մենամարտութիւն (menamartutʻiwn)
  • մենանամ (menanam)
  • մենանձն (menanjn)
  • մենանոց (menanocʻ)
  • մենաստան (menastan)
  • մենատեսակ (menatesak)
  • մենարան (menaran)
  • մենաւոր (menawor)
  • մենաւորանոց (menaworanocʻ)
  • մենիշխանութիւն (menišxanutʻiwn)
  • մենութիւն (menutʻiwn)
  • մէնամարտ (mēnamart)
  • մէնաւոր (mēnawor)
  • մէնութիւն (mēnutʻiwn)

Descendants

  • Armenian: մեն (men)

References

  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “մէն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “մէն”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “մի”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.