իրաւ
Old Armenian
Etymology
Instrumental case of իր (ir), used as an adverb. Later understood as a noun and even inflected (e.g. locative յիրաւի (yirawi)).
Noun
իրաւ • (iraw)
Derived terms
- ամենիրաւ (ameniraw)
- անիրաւ (aniraw)
- անիրաւաբար (anirawabar)
- անիրաւագիր (anirawagir)
- անիրաւագոյն (anirawagoyn)
- անիրաւախոհ (anirawaxoh)
- անիրաւախորհ (anirawaxorh)
- անիրաւակից (anirawakicʻ)
- անիրաւանամ (anirawanam)
- անիրաւանք (anirawankʻ)
- անիրաւապէս (anirawapēs)
- անիրաւատեաց (anirawateacʻ)
- անիրաւացի (anirawacʻi)
- անիրաւեմ (anirawem)
- անիրաւիմ (anirawim)
- անիրաւիչ (anirawičʻ)
- անիրաւութիւն (anirawutʻiwn)
- իրաւաբան (irawaban)
- իրաւաբանեմ (irawabanem)
- իրաւաբանութիւն (irawabanutʻiwn)
- իրաւաբար (irawabar)
- իրաւաբեր (irawaber)
- իրաւաբերիմ (irawaberim)
- իրաւագէտ (irawagēt)
- իրաւագիտութիւն (irawagitutʻiwn)
- իրաւագոյն (irawagoyn)
- իրաւագործեմ (irawagorcem)
- իրաւադատ (irawadat)
- իրաւադատութիւն (irawadatutʻiwn)
- իրաւազարդ (irawazard)
- իրաւախոհ (irawaxoh)
- իրաւախորհ (irawaxorh)
- իրաւախորհողութիւն (irawaxorhołutʻiwn)
- իրաւախորհուրդ (irawaxorhurd)
- իրաւախօս (irawaxōs)
- իրաւակ (irawak)
- իրաւական (irawakan)
- իրաւակշիռ (irawakšiṙ)
- իրաւահաջ (irawahaǰ)
- իրաւամբք (irawambkʻ)
- իրաւամերժ (irawamerž)
- իրաւանամ (irawanam)
- իրաւապէս (irawapēs)
- իրաւասէր (irawasēr)
- իրաւասիրեմ (irawasirem)
- իրաւասոյզ (irawasoyz)
- իրաւարար (irawarar)
- իրաւարարութիւն (irawararutʻiwn)
- իրաւացի (irawacʻi)
- իրաւացիկ (irawacʻik)
- իրաւացուցանեմ (irawacʻucʻanem)
- իրաւացուցիչ (irawacʻucʻičʻ)
- իրաւընտիր (irawəntir)
- իրաւի (irawi)
- իրաւորեմ (iraworem)
- իրաւութիւն (irawutʻiwn)
- իրաւունք (irawunkʻ)
- յիրաւ (yiraw)
- յիրաւի (yirawi)
Descendants
- Armenian: իրավ (irav)
References
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “իրաւ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.