ինքնեակ
Old Armenian
Adjective
ինքնեակ • (inkʻneak)
- that comes of his own accord, voluntary
- self-produced, fortuitous, natural
Declension
i-a-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | ինքնեակ (inkʻneak) | ինքնեակք (inkʻneakkʻ) | |
| genitive | ինքնեկի (inkʻneki) | ինքնեկաց (inkʻnekacʻ) | |
| dative | ինքնեկի (inkʻneki) | ինքնեկաց (inkʻnekacʻ) | |
| accusative | ինքնեակ (inkʻneak) | ինքնեակս (inkʻneaks) | |
| ablative | ինքնեկէ (inkʻnekē) | ինքնեկաց (inkʻnekacʻ) | |
| instrumental | ինքնեկաւ (inkʻnekaw) | ինքնեկաւք = ինքնեկօք (inkʻnekawkʻ = inkʻnekōkʻ) | |
| locative | ինքնեկի (inkʻneki) | ինքնեակս (inkʻneaks) |
Adverb
ինքնեակ • (inkʻneak)
- by chance, naturally
Descendants
- Armenian: ինքնյակ (inkʻnyak)
References
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “ինքնեակ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “ինքնեակ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.