աւրհնեմ
Old Armenian
Conjugation
active
| infinitive | աւրհնել (awrhnel) | participle | աւրհնեցեալ, աւրհնեալ (awrhnec‘eal, awrhneal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | աւրհնեց- (awrhnec‘-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնեմ (awrhnem) | աւրհնես (awrhnes) | աւրհնէ (awrhnē) | աւրհնեմք (awrhnemk‘) | աւրհնէք (awrhnēk‘) | աւրհնեն (awrhnen) | |
| imperfect | աւրհնէի, աւրհնեի* (awrhnēi, awrhnei*) | աւրհնէիր, աւրհնեիր* (awrhnēir, awrhneir*) | աւրհնէր (awrhnēr) | աւրհնէաք, աւրհնեաք* (awrhnēak‘, awrhneak‘*) | աւրհնէիք, աւրհնեիք* (awrhnēik‘, awrhneik‘*) | աւրհնէին, աւրհնեին* (awrhnēin, awrhnein*) | |
| aorist | աւրհնեցի (awrhnec‘i) | աւրհնեցեր (awrhnec‘er) | աւրհնեաց (awrhneac‘) | աւրհնեցաք (awrhnec‘ak‘) | աւրհնեցէք, աւրհնեցիք (awrhnec‘ēk‘, awrhnec‘ik‘) | աւրհնեցին (awrhnec‘in) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնիցեմ (awrhnic‘em) | աւրհնիցես (awrhnic‘es) | աւրհնիցէ (awrhnic‘ē) | աւրհնիցեմք (awrhnic‘emk‘) | աւրհնիցէք (awrhnic‘ēk‘) | աւրհնիցեն (awrhnic‘en) | |
| aorist | աւրհնեցից (awrhnec‘ic‘) | աւրհնեսցես (awrhnesc‘es) | աւրհնեսցէ (awrhnesc‘ē) | աւրհնեսցուք (awrhnesc‘uk‘) | աւրհնեսջիք (awrhnesǰik‘) | աւրհնեսցեն (awrhnesc‘en) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | աւրհնեա՛ (awrhneá) | — | — | աւրհնեցէ՛ք (awrhnec‘ḗk‘) | — | |
| cohortative | — | աւրհնեսջի՛ր (awrhnesǰír) | — | — | աւրհնեսջի՛ք (awrhnesǰík‘) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ աւրհներ (mí awrhner) | — | — | մի՛ աւրհնէք (mí awrhnēk‘) | — | |
| *rare | |||||||
mediopassive
| infinitive | աւրհնել, աւրհնիլ* (awrhnel, awrhnil*) | participle | աւրհնեցեալ, աւրհնեալ (awrhnec‘eal, awrhneal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | աւրհնեց- (awrhnec‘-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնիմ (awrhnim) | աւրհնիս (awrhnis) | աւրհնի (awrhni) | աւրհնիմք (awrhnimk‘) | աւրհնիք (awrhnik‘) | աւրհնին (awrhnin) | |
| imperfect | աւրհնէի (awrhnēi) | աւրհնէիր (awrhnēir) | աւրհնէր, աւրհնիւր (awrhnēr, awrhniwr) | աւրհնէաք (awrhnēak‘) | աւրհնէիք (awrhnēik‘) | աւրհնէին (awrhnēin) | |
| aorist | աւրհնեցայ (awrhnec‘ay) | աւրհնեցար (awrhnec‘ar) | աւրհնեցաւ (awrhnec‘aw) | աւրհնեցաք (awrhnec‘ak‘) | աւրհնեցայք (awrhnec‘ayk‘) | աւրհնեցան (awrhnec‘an) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աւրհնիցիմ (awrhnic‘im) | աւրհնիցիս (awrhnic‘is) | աւրհնիցի (awrhnic‘i) | աւրհնիցիմք (awrhnic‘imk‘) | աւրհնիցիք (awrhnic‘ik‘) | աւրհնիցին (awrhnic‘in) | |
| aorist | աւրհնեցայց (awrhnec‘ayc‘) | աւրհնեսցիս (awrhnesc‘is) | աւրհնեսցի (awrhnesc‘i) | աւրհնեսցուք (awrhnesc‘uk‘) | աւրհնեսջիք (awrhnesǰik‘) | աւրհնեսցին (awrhnesc‘in) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | աւրհնեա՛ց (awrhneác‘) | — | — | աւրհնեցարո՛ւք (awrhnec‘arúk‘) | — | |
| cohortative | — | աւրհնեսջի՛ր (awrhnesǰír) | — | — | աւրհնեսջի՛ք (awrhnesǰík‘) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ աւրհնիր (mí awrhnir) | — | — | մի՛ աւրհնիք (mí awrhnik‘) | — | |
| *post-classical | |||||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.