оучитель

Old Church Slavonic

Etymology

оучити (učiti, “to teach”) +‎ -тель (-telĭ)

Noun

оучител҄ь • (učitelʹĭ) m

  1. teacher
    • from Vita Methodii, 0500200-0500220:
      и соуть въ нꙑ въшьли оучителе мнози крьстиꙗни из Влахъ и из Грькъ и из Нѣмьць, оучаще нꙑ различь.
      i sutĭ vŭ ny vŭšĭli učitele mnozi krĭstijani iz Vlaxŭ i iz Grĭkŭ i iz Němĭcĭ, učašte ny različĭ.
      And many Christian teachers have come to us from among the Latins, Greeks and Germans, teaching us in various ways.

Declension
Declension of оучитель (soft o-stem)
singular dual plural
nominative оучител҄ь
učitelʹĭ		 оучител҄а
učitelʹa		 оучител҄и
učitelʹi
genitive оучител҄а
učitelʹa		 оучител҄оу
učitelʹu		 оучител҄ь
učitelʹĭ
dative оучител҄оу, оучител҄еви
učitelʹu, učitelʹevi		 оучител҄ема
učitelʹema		 оучител҄емъ
učitelʹemŭ
accusative оучител҄ь, оучител҄а
učitelʹĭ, učitelʹa		 оучител҄а
učitelʹa		 оучител҄ѧ
učitelʹę
instrumental оучител҄емь
učitelʹemĭ		 оучител҄ема
učitelʹema		 оучител҄и
učitelʹi
locative оучител҄и
učitelʹi		 оучител҄оу
učitelʹu		 оучител҄ихъ
učitelʹixŭ
vocative оучител҄оу
učitelʹu		 оучител҄а
učitelʹa		 оучител҄и
učitelʹi

References
  • Mali staroslavensko-hrvatski rječnik, Matica hrvatska, Zagreb, 2004
  • Старославянский словарь (по рукописям X-XI веков), Русский язык, Москва 1994
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.