мераҥ

Eastern Mari

Etymology

Cognate with Western Mari морен (moren).

Pronunciation

  • IPA(key): /meˈɾɑŋ/

Noun

мераҥ • (meraŋ)

  1. (zoology) hare
  2. (figuratively) illegitimate child, abandoned baby

Declension

Declension of мераҥ
singular plural
nominative мераҥ (meraŋ) мераҥ-влак (meraŋ-vlak)
accusative мераҥым (meraŋym) мераҥ-влакым (meraŋ-vlakym)
genitive мераҥын (meraŋyn) мераҥ-влакын (meraŋ-vlakyn)
dative мераҥлан (meraŋlan) мераҥ-влаклан (meraŋ-vlaklan)
comitative мераҥге (meraŋge) мераҥ-влакге (meraŋ-vlakge)
comparative мераҥла (meraŋla) мераҥ-влакла (meraŋ-vlakla)
inessive мераҥыште (meraŋyšte) мераҥ-влакыште (meraŋ-vlakyšte)
illative (short) мераҥыш (meraŋyš) мераҥ-влакыш (meraŋ-vlakyš)
illative (long) мераҥышке (meraŋyške) мераҥ-влакышке (meraŋ-vlakyške)
lative мераҥеш (meraŋeš) мераҥ-влакеш (meraŋ-vlakeš)
Possessed forms of мераҥ
singular plural
1st person мераҥем (meraŋem) мераҥна (meraŋna)
2nd person мераҥет (meraŋet) мераҥда (meraŋda)
3rd person мераҥже (meraŋže) мераҥышт (meraŋyšt)

References

  • V. M. Vasiljev, Z. V. Uchaev (2003) “мераҥ”, in Марийско-Русский словарь, Yoshkar-Ola, →ISBN
  • J. Bradley et al. (2023) “мераҥ”, in The Mari Web Project: Mari-English Dictionary, University of Vienna
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.