киле

Bashkir
Киле менән төйгөс.
Mortar and pestle.

Etymology

From Proto-Turkic *kẹli (“mortar”).

Cognate with Siberian Tatar кейле (keyle, “mortar”), Kazakh келi (keli, “mortar”), Karachay-Balkar кели (keli, “mortar”), Yakut кэлии (kelii, “wooden mortar”), Chuvash килӗ (kilĕ, “mortar”), and Hungarian kölyű, a Turkic loan.

Pronunciation
  • IPA(key): [kʲiˈlɪ̞]
  • Hyphenation: ки‧ле

Noun

киле • (kile)

  1. mortar (vessel for rubbing/grinding substances)

Declension
Declension of киле (kile)
singular plural
absolute киле (kile) килеләр (kilelər)
definite genitive киленең (kileneñ) килеләрҙең (kilelərźeñ)
dative килегә (kilegə) килеләргә (kilelərgə)
definite accusative килене (kilene) килеләрҙе (kilelərźe)
locative килелә (kilelə) килеләрҙә (kilelərźə)
ablative киленән (kilenən) килеләрҙән (kilelərźən)

Russian

Pronunciation
  • IPA(key): [kʲɪˈlʲe]

Noun

киле́ • (kilé) f inan

  1. dative/prepositional singular of кила́ (kilá)

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈkʲilʲe]

Noun

ки́ле • (kíle) m inan

  1. prepositional singular of киль (kilʹ)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.