дигне

Macedonian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dvignǫti, from *dvigati.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈdiɡnɛ]

Verb

дигне • (digne) third-singular present, pf (imperfective дига or дигнува)

  1. (transitive) to lift, pick up
    Synonym: крене (krene)

Conjugation
Conjugation of дигне (perfective, present in -е)
l-participles imperfect aorist non-finite forms
masculine дигнел дигнал adjectival participle дигнат
feminine дигнела дигнала adverbial participle —
neuter дигнело дигнало verbal noun —
plural дигнеле дигнале perfect participle дигнато
present imperfect aorist imperative
1st singular дигнам дигнев дигнав —
2nd singular дигнеш дигнеше дигна дигни
3rd singular дигне дигнеше дигна —
1st plural дигнеме дигневме дигнавме —
2nd plural дигнете дигневте дигнавте дигнете
3rd plural дигнат дигнеа дигнаа —
Compound tenses
perfect сум дигнал present of сум (except in the 3rd person) + aorist l-participle
има-perfect имам дигнато present of има + perfect participle
pluperfect бев дигнал imperfect of сум + aorist l-participle
има-pluperfect имав дигнато imperfect of има + perfect participle
има-perfect reported сум имал дигнато perfect of има + perfect participle
future ќе дигнам ќе + present
има-future ќе имам дигнато future of има + perfect participle
future in the past ќе дигнев ќе + imperfect
има-future in the past ќе имав дигнато future in the past of има + perfect participle
future reported ќе сум дигнел ќе + imperfect l-participle
има-future reported ќе сум имал дигнато future reported of има + perfect participle
conditional би дигнал би + aorist l-participle
има-conditional би имал дигнато conditional of има + perfect participle
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.