връчва
Bulgarian
Etymology
Derived from Proto-Slavic *vъrčь (yo-stem) + -ва (-va) (or perhaps inherited from Proto-Slavic *vъrči (jū-stem)). Probably a wanderwort, cognate with to Latin urceus, Ancient Greek ὕρχη (húrkhē), Gothic 𐌰𐌿𐍂𐌺𐌾𐌿𐍃 (aurkjus).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈvrɤt͡ʃvɐ]
Audio (file)
Declension
Declension of връ́чва
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | връ́чва vrǎ́čva |
връ́чви vrǎ́čvi |
definite | връ́чвата vrǎ́čvata |
връ́чвите vrǎ́čvite |
Alternative forms
- връ́чма (vrǎ́čma) — with suffix -ма (-ma)
References
- “връчва”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
- Nayden Gerov (1895) “врь́чва”, in Рѣчникъ на Блъгарскꙑй язꙑкъ. Съ тлъкувание рѣчи-тꙑ на Блъгарскꙑ и на Русскꙑ. [Dictionary of the Bulgarian language] (in Bulgarian), volume 1, Plovdiv: Дружествена печꙗтница "Съгласие.", page 164
- Georgiev, Vladimir I., editor (1971), “връчва, връчка, връчма”, in Български етимологичен речник [Bulgarian Etymological Dictionary] (in Bulgarian), volumes 1 (А – З), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences Pubg. House, →ISBN, page 191
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.