όροφος

Greek

Noun

όροφος • (órofos) m (plural όροφοι)

  1. floor, storey, tier
    Σήμερα στέκομαι στο πιο ψηλό μπαλκόνι της γειτονιάς· είναι ο δέκατος όροφος, εκπληκτική θέα.
    Símera stékomai sto pio psiló balkóni tis geitoniás; eínai o dékatos órofos, ekpliktikí théa.
    Today I'm standing on the highest balcony in the neighbourhood; it's on the tenth floor, amazing view.

Declension
declension of όροφος
case     \     number singular plural
nominative όροφος • όροφοι •
genitive ορόφου • ορόφων •
accusative όροφο • ορόφους •
vocative όροφε • όροφοι •

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.