χειρόομαι

Ancient Greek

Etymology

From χείρ (kheír, “hand”) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation
 

Verb

χειρόομαι • (kheiróomai)

  1. to conquer, overpower, subdue
    • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.211:
      ὡς ἐχειρώσαντο τοὺς ἐναντίους, κλιθέντες ἐδαίνυντο, πληρωθέντες δὲ φορβῆς καὶ οἴνου ηὗδον
      hōs ekheirṓsanto toùs enantíous, klithéntes edaínunto, plērōthéntes dè phorbês kaì oínou hēûdon
      When they conquered their enemies, they sat down and feasted, and after they had their fill of food and wine they fell asleep.

Inflection
   Present: χειροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative χειροῦμαι χειροῖ χειροῦται χειροῦσθον χειροῦσθον χειρούμεθᾰ χειροῦσθε χειροῦνται
subjunctive χειρῶμαι χειροῖ χειρῶται χειρῶσθον χειρῶσθον χειρώμεθᾰ χειρῶσθε χειρῶνται
optative χειροίμην χειροῖο χειροῖτο χειροῖσθον χειροίσθην χειροίμεθᾰ χειροῖσθε χειροῖντο
imperative   χειροῦ χειρούσθω χειροῦσθον χειρούσθων   χειροῦσθε χειρούσθων
middle/passive
infinitive χειροῦσθαι
participle m χειρούμενος
f χειρουμένη
n χειρούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐχειρούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἐχειρούμην ἐχειροῦ ἐχειροῦτο ἐχειροῦσθον ἐχειρούσθην ἐχειρούμεθᾰ ἐχειροῦσθε ἐχειροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: χειρώσομαι, χειρωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative χειρώσομαι χειρώσῃ,
χειρώσει		 χειρώσεται χειρώσεσθον χειρώσεσθον χειρωσόμεθᾰ χειρώσεσθε χειρώσονται
optative χειρωσοίμην χειρώσοιο χειρώσοιτο χειρώσοισθον χειρωσοίσθην χειρωσοίμεθᾰ χειρώσοισθε χειρώσοιντο
passive indicative χειρωθήσομαι χειρωθήσῃ χειρωθήσεται χειρωθήσεσθον χειρωθήσεσθον χειρωθησόμεθᾰ χειρωθήσεσθε χειρωθήσονται
optative χειρωθησοίμην χειρωθήσοιο χειρωθήσοιτο χειρωθήσοισθον χειρωθησοίσθην χειρωθησοίμεθᾰ χειρωθήσοισθε χειρωθήσοιντο
middle passive
infinitive χειρώσεσθαι χειρωθήσεσθαι
participle m χειρωσόμενος χειρωθησόμενος
f χειρωσομένη χειρωθησομένη
n χειρωσόμενον χειρωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐχειρωσᾰ́μην, ἐχειρώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐχειρωσᾰ́μην ἐχειρώσω ἐχειρώσᾰτο ἐχειρώσᾰσθον ἐχειρωσᾰ́σθην ἐχειρωσᾰ́μεθᾰ ἐχειρώσᾰσθε ἐχειρώσᾰντο
subjunctive χειρώσωμαι χειρώσῃ χειρώσηται χειρώσησθον χειρώσησθον χειρωσώμεθᾰ χειρώσησθε χειρώσωνται
optative χειρωσαίμην χειρώσαιο χειρώσαιτο χειρώσαισθον χειρωσαίσθην χειρωσαίμεθᾰ χειρώσαισθε χειρώσαιντο
imperative   χείρωσαι χειρωσᾰ́σθω χειρώσᾰσθον χειρωσᾰ́σθων   χειρώσᾰσθε χειρωσᾰ́σθων
passive indicative ἐχειρώθην ἐχειρώθης ἐχειρώθη ἐχειρώθητον ἐχειρωθήτην ἐχειρώθημεν ἐχειρώθητε ἐχειρώθησᾰν
subjunctive χειρωθῶ χειρωθῇς χειρωθῇ χειρωθῆτον χειρωθῆτον χειρωθῶμεν χειρωθῆτε χειρωθῶσῐ(ν)
optative χειρωθείην χειρωθείης χειρωθείη χειρωθεῖτον,
χειρωθείητον		 χειρωθείτην,
χειρωθειήτην		 χειρωθεῖμεν,
χειρωθείημεν		 χειρωθεῖτε,
χειρωθείητε		 χειρωθεῖεν,
χειρωθείησᾰν
imperative   χειρώθητῐ χειρωθήτω χειρώθητον χειρωθήτων   χειρώθητε χειρωθέντων
middle passive
infinitive χειρώσᾰσθαι χειρωθῆναι
participle m χειρωσᾰ́μενος χειρωθείς
f χειρωσᾰμένη χειρωθεῖσᾰ
n χειρωσᾰ́μενον χειρωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεχείρωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative κεχείρωμαι κεχείρωσαι κεχείρωται κεχείρωσθον κεχείρωσθον κεχειρώμεθᾰ κεχείρωσθε κεχείρωνται
subjunctive κεχειρωμένος ὦ κεχειρωμένος ᾖς κεχειρωμένος ᾖ κεχειρωμένω ἦτον κεχειρωμένω ἦτον κεχειρωμένοι ὦμεν κεχειρωμένοι ἦτε κεχειρωμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεχειρωμένος εἴην κεχειρωμένος εἴης κεχειρωμένος εἴη κεχειρωμένω εἴητον/εἶτον κεχειρωμένω εἰήτην/εἴτην κεχειρωμένοι εἴημεν/εἶμεν κεχειρωμένοι εἴητε/εἶτε κεχειρωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεχείρωσο κεχειρώσθω κεχείρωσθον κεχειρώσθων   κεχείρωσθε κεχειρώσθων
middle/passive
infinitive κεχειρῶσθαι
participle m κεχειρωμένος
f κεχειρωμένη
n κεχειρωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεχειρώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἐκεχειρώμην ἐκεχείρωσο ἐκεχείρωτο ἐκεχείρωσθον ἐκεχειρώσθην ἐκεχειρώμεθᾰ ἐκεχείρωσθε ἐκεχείρωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀχείρωτος (akheírōtos)
  • δυσχείρωμα (duskheírōma)
  • δυσχείρωτος (duskheírōtos)
  • εὐχείρωτος (eukheírōtos)
  • προχειρόομαι (prokheiróomai)
  • χείρωμα (kheírōma)
  • χείρωσις (kheírōsis)
  • χειρωτικός (kheirōtikós)
  • χειρωτός (kheirōtós)

References
  • “χειρόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1621
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.