φοινός

Ancient Greek

Without clear etymology. Connected with φόνος (phónos, “murder”) already in antiquity, but this is morphologically difficult.

φοινός • (phoinós) m (feminine φοινή, neuter φοινόν); first/second declension

First and second declension of φοινός; φοινή; φοινόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φοινός phoinós	φοινή phoinḗ	φοινόν phoinón	φοινώ phoinṓ	φοινᾱ́ phoinā́	φοινώ phoinṓ	φοινοί phoinoí	φοιναί phoinaí	φοινᾰ́ phoiná
Genitive	φοινοῦ phoinoû	φοινῆς phoinês	φοινοῦ phoinoû	φοινοῖν phoinoîn	φοιναῖν phoinaîn	φοινοῖν phoinoîn	φοινῶν phoinôn	φοινῶν phoinôn	φοινῶν phoinôn
Dative	φοινῷ phoinôi	φοινῇ phoinêi	φοινῷ phoinôi	φοινοῖν phoinoîn	φοιναῖν phoinaîn	φοινοῖν phoinoîn	φοινοῖς phoinoîs	φοιναῖς phoinaîs	φοινοῖς phoinoîs
Accusative	φοινόν phoinón	φοινήν phoinḗn	φοινόν phoinón	φοινώ phoinṓ	φοινᾱ́ phoinā́	φοινώ phoinṓ	φοινούς phoinoús	φοινᾱ́ς phoinā́s	φοινᾰ́ phoiná
Vocative	φοινέ phoiné	φοινή phoinḗ	φοινόν phoinón	φοινώ phoinṓ	φοινᾱ́ phoinā́	φοινώ phoinṓ	φοινοί phoinoí	φοιναί phoinaí	φοινᾰ́ phoiná
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φοινῶς phoinôs			φοινότερος phoinóteros			φοινότᾰτος phoinótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“φοινός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“φοινός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
φοινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.