υπηκοότητα
Greek
Etymology
υπήκοος (ypíkoos, “citizen, national”) + -ότητα (-ótita, “-ity, -ness”). First attested 1831.
Declension
υπηκοότητα
| case \ number | singular |
|---|---|
| nominative | υπηκοότητα • |
| genitive | υπηκοότητας • |
| accusative | υπηκοότητα • |
| vocative | υπηκοότητα • |
Synonyms
- ιθαγένεια f (ithagéneia)
Further reading
Ιθαγένεια on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.