τιτρώσκω

Ancient Greek

Etymology

Ultimately from Proto-Indo-European *terh₃- (“to hurt”).[1] Inchoative suffix -σκω (-skō).

Pronunciation
 

Verb

τῐτρώσκω • (titrṓskō)

  1. to harm, hurt

Inflection
   Present: τιτρώσκω, τιτρώσκομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τιτρώσκω τιτρώσκεις τιτρώσκει τιτρώσκετον τιτρώσκετον τιτρώσκομεν τιτρώσκετε τιτρώσκουσῐ(ν)
subjunctive τιτρώσκω τιτρώσκῃς τιτρώσκῃ τιτρώσκητον τιτρώσκητον τιτρώσκωμεν τιτρώσκητε τιτρώσκωσῐ(ν)
optative τιτρώσκοιμῐ τιτρώσκοις τιτρώσκοι τιτρώσκοιτον τιτρωσκοίτην τιτρώσκοιμεν τιτρώσκοιτε τιτρώσκοιεν
imperative   τίτρωσκε τιτρωσκέτω τιτρώσκετον τιτρωσκέτων   τιτρώσκετε τιτρωσκόντων
middle/
passive		 indicative τιτρώσκομαι τιτρώσκῃ,
τιτρώσκει		 τιτρώσκεται τιτρώσκεσθον τιτρώσκεσθον τιτρωσκόμεθᾰ τιτρώσκεσθε τιτρώσκονται
subjunctive τιτρώσκωμαι τιτρώσκῃ τιτρώσκηται τιτρώσκησθον τιτρώσκησθον τιτρωσκώμεθᾰ τιτρώσκησθε τιτρώσκωνται
optative τιτρωσκοίμην τιτρώσκοιο τιτρώσκοιτο τιτρώσκοισθον τιτρωσκοίσθην τιτρωσκοίμεθᾰ τιτρώσκοισθε τιτρώσκοιντο
imperative   τιτρώσκου τιτρωσκέσθω τιτρώσκεσθον τιτρωσκέσθων   τιτρώσκεσθε τιτρωσκέσθων
active middle/passive
infinitive τιτρώσκειν τιτρώσκεσθαι
participle m τιτρώσκων τιτρωσκόμενος
f τιτρώσκουσᾰ τιτρωσκομένη
n τιτρῶσκον τιτρωσκόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτίτρωσκον, ἐτιτρωσκόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτίτρωσκον ἐτίτρωσκες ἐτίτρωσκε(ν) ἐτιτρώσκετον ἐτιτρωσκέτην ἐτιτρώσκομεν ἐτιτρώσκετε ἐτίτρωσκον
middle/
passive		 indicative ἐτιτρωσκόμην ἐτιτρώσκου ἐτιτρώσκετο ἐτιτρώσκεσθον ἐτιτρωσκέσθην ἐτιτρωσκόμεθᾰ ἐτιτρώσκεσθε ἐτιτρώσκοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τρώσω, τρώσομαι, τρωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τρώσω τρώσεις τρώσει τρώσετον τρώσετον τρώσομεν τρώσετε τρώσουσῐ(ν)
optative τρώσοιμῐ τρώσοις τρώσοι τρώσοιτον τρωσοίτην τρώσοιμεν τρώσοιτε τρώσοιεν
middle indicative τρώσομαι τρώσῃ,
τρώσει		 τρώσεται τρώσεσθον τρώσεσθον τρωσόμεθᾰ τρώσεσθε τρώσονται
optative τρωσοίμην τρώσοιο τρώσοιτο τρώσοισθον τρωσοίσθην τρωσοίμεθᾰ τρώσοισθε τρώσοιντο
passive indicative τρωθήσομαι τρωθήσῃ τρωθήσεται τρωθήσεσθον τρωθήσεσθον τρωθησόμεθᾰ τρωθήσεσθε τρωθήσονται
optative τρωθησοίμην τρωθήσοιο τρωθήσοιτο τρωθήσοισθον τρωθησοίσθην τρωθησοίμεθᾰ τρωθήσοισθε τρωθήσοιντο
active middle passive
infinitive τρώσειν τρώσεσθαι τρωθήσεσθαι
participle m τρώσων τρωσόμενος τρωθησόμενος
f τρώσουσᾰ τρωσομένη τρωθησομένη
n τρῶσον τρωσόμενον τρωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτρωσᾰ, ἐτρωσᾰ́μην, ἐτρώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτρωσᾰ ἔτρωσᾰς ἔτρωσε(ν) ἐτρώσᾰτον ἐτρωσᾰ́την ἐτρώσᾰμεν ἐτρώσᾰτε ἔτρωσᾰν
subjunctive τρώσω τρώσῃς τρώσῃ τρώσητον τρώσητον τρώσωμεν τρώσητε τρώσωσῐ(ν)
optative τρώσαιμῐ τρώσειᾰς,
τρώσαις		 τρώσειε(ν),
τρώσαι		 τρώσαιτον τρωσαίτην τρώσαιμεν τρώσαιτε τρώσειᾰν,
τρώσαιεν
imperative   τρῶσον τρωσᾰ́τω τρώσᾰτον τρωσᾰ́των   τρώσᾰτε τρωσᾰ́ντων
middle indicative ἐτρωσᾰ́μην ἐτρώσω ἐτρώσᾰτο ἐτρώσᾰσθον ἐτρωσᾰ́σθην ἐτρωσᾰ́μεθᾰ ἐτρώσᾰσθε ἐτρώσᾰντο
subjunctive τρώσωμαι τρώσῃ τρώσηται τρώσησθον τρώσησθον τρωσώμεθᾰ τρώσησθε τρώσωνται
optative τρωσαίμην τρώσαιο τρώσαιτο τρώσαισθον τρωσαίσθην τρωσαίμεθᾰ τρώσαισθε τρώσαιντο
imperative   τρῶσαι τρωσᾰ́σθω τρώσᾰσθον τρωσᾰ́σθων   τρώσᾰσθε τρωσᾰ́σθων
passive indicative ἐτρώθην ἐτρώθης ἐτρώθη ἐτρώθητον ἐτρωθήτην ἐτρώθημεν ἐτρώθητε ἐτρώθησᾰν
subjunctive τρωθῶ τρωθῇς τρωθῇ τρωθῆτον τρωθῆτον τρωθῶμεν τρωθῆτε τρωθῶσῐ(ν)
optative τρωθείην τρωθείης τρωθείη τρωθεῖτον,
τρωθείητον		 τρωθείτην,
τρωθειήτην		 τρωθεῖμεν,
τρωθείημεν		 τρωθεῖτε,
τρωθείητε		 τρωθεῖεν,
τρωθείησᾰν
imperative   τρώθητῐ τρωθήτω τρώθητον τρωθήτων   τρώθητε τρωθέντων
active middle passive
infinitive τρῶσαι τρώσᾰσθαι τρωθῆναι
participle m τρώσᾱς τρωσᾰ́μενος τρωθείς
f τρώσᾱσᾰ τρωσᾰμένη τρωθεῖσᾰ
n τρῶσᾰν τρωσᾰ́μενον τρωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτρωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative τέτρωμαι τέτρωσαι τέτρωται τέτρωσθον τέτρωσθον τετρώμεθᾰ τέτρωσθε τέτρωνται
subjunctive τετρωμένος ὦ τετρωμένος ᾖς τετρωμένος ᾖ τετρωμένω ἦτον τετρωμένω ἦτον τετρωμένοι ὦμεν τετρωμένοι ἦτε τετρωμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετρωμένος εἴην τετρωμένος εἴης τετρωμένος εἴη τετρωμένω εἴητον/εἶτον τετρωμένω εἰήτην/εἴτην τετρωμένοι εἴημεν/εἶμεν τετρωμένοι εἴητε/εἶτε τετρωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τέτρωσο τετρώσθω τέτρωσθον τετρώσθων   τέτρωσθε τετρώσθων
middle/passive
infinitive τετρῶσθαι
participle m τετρωμένος
f τετρωμένη
n τετρωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References
  1. Rix, Helmut, editor (2001), “*terh₃”, in Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 577
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.