τετράμορφος

Ancient Greek

Etymology

From τετρᾰ- (tetra-, four) +‎ μορφή (morphḗ, “form, shape”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trá.mor.pʰos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /teˈtra.mor.pʰos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /teˈtra.mor.ɸos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /teˈtra.mor.fos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /teˈtra.mor.fos/

Adjective

τετρᾰ́μορφος • (tetrámorphos) m or f (neuter τετρᾰ́μορφον); second declension

four-shaped, fourfold
Coordinate term: πεντᾰ́μορφος (pentámorphos)

Declension

Second declension of τετρᾰ́μορφος; τετρᾰ́μορφον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	τετρᾰ́μορφος tetrámorphos	τετρᾰ́μορφον tetrámorphon	τετρᾰμόρφω tetramórphō	τετρᾰμόρφω tetramórphō	τετρᾰ́μορφοι tetrámorphoi	τετρᾰ́μορφᾰ tetrámorpha
Genitive	τετρᾰμόρφου tetramórphou	τετρᾰμόρφου tetramórphou	τετρᾰμόρφοιν tetramórphoin	τετρᾰμόρφοιν tetramórphoin	τετρᾰμόρφων tetramórphōn	τετρᾰμόρφων tetramórphōn
Dative	τετρᾰμόρφῳ tetramórphōi	τετρᾰμόρφῳ tetramórphōi	τετρᾰμόρφοιν tetramórphoin	τετρᾰμόρφοιν tetramórphoin	τετρᾰμόρφοις tetramórphois	τετρᾰμόρφοις tetramórphois
Accusative	τετρᾰ́μορφον tetrámorphon	τετρᾰ́μορφον tetrámorphon	τετρᾰμόρφω tetramórphō	τετρᾰμόρφω tetramórphō	τετρᾰμόρφους tetramórphous	τετρᾰ́μορφᾰ tetrámorpha
Vocative	τετρᾰ́μορφε tetrámorphe	τετρᾰ́μορφον tetrámorphon	τετρᾰμόρφω tetramórphō	τετρᾰμόρφω tetramórphō	τετρᾰ́μορφοι tetrámorphoi	τετρᾰ́μορφᾰ tetrámorpha
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	τετρᾰμόρφως tetramórphōs		τετρᾰμορφότερος tetramorphóteros		τετρᾰμορφότᾰτος tetramorphótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ English: tetramorph
→ Finnish: tetramorfi
→ French: tétramorphe
→ German: Tetramorph
→ Russian: тетрамо́рф (tetramórf)