τελειότητα

Ancient Greek

Pronunciation
 

Noun

τελειότητᾰ • (teleiótēta) f

  1. accusative singular of τελειότης (teleiótēs)

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek τελειότης (teleiótēs), from the accusative singular "τὴν (tḕn) τελειότητα (teleiótēta)",[1] equivalent to τέλειος (téleios, “perfect”) +‎ -ότητα (-ótita, “-ity, -ness, -ion”).

Pronunciation
  • IPA(key): /te.liˈo.ti.ta/
    with article, feminine singular accusative την (tin): IPA(key): /tin‿de.liˈo.ti.ta/
  • Hyphenation: τε‧λει‧ό‧τη‧τα

Noun

τελειότητα • (teleiótita) f (uncountable)

  1. perfection

Declension
declension of τελειότητα
case     \     number singular plural
nominative τελειότητα • τελειότητες •
genitive τελειότητας • τελειοτήτων •
accusative τελειότητα • τελειότητες •
vocative τελειότητα • τελειότητες •
Usually in the singular.

References
  1. τελειότητα - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.