σφάζω

Ancient Greek

Alternative forms
  • σφᾰ́δδω (spháddō) — Boeotian
  • σφᾰ́ττω (spháttō)

Etymology

Unknown. No cognates outside Greek. Furnée connects φάσγανον (phásganon, “sword”) as φασγ-/σφαγ-, suggesting a Pre-Greek origin.

Pronunciation
 

Verb

σφᾰ́ζω • (spházō)

  1. to slay, slaughter, cut the throat
  2. to slaughter victims for sacrifice
  3. (in general) to slay, kill, assassinate

Inflection
   Present: σφᾰ́ζω, σφᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σφᾰ́ζω σφᾰ́ζεις σφᾰ́ζει σφᾰ́ζετον σφᾰ́ζετον σφᾰ́ζομεν σφᾰ́ζετε σφᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive σφᾰ́ζω σφᾰ́ζῃς σφᾰ́ζῃ σφᾰ́ζητον σφᾰ́ζητον σφᾰ́ζωμεν σφᾰ́ζητε σφᾰ́ζωσῐ(ν)
optative σφᾰ́ζοιμῐ σφᾰ́ζοις σφᾰ́ζοι σφᾰ́ζοιτον σφᾰζοίτην σφᾰ́ζοιμεν σφᾰ́ζοιτε σφᾰ́ζοιεν
imperative   σφᾰ́ζε σφᾰζέτω σφᾰ́ζετον σφᾰζέτων   σφᾰ́ζετε σφᾰζόντων
middle/
passive		 indicative σφᾰ́ζομαι σφᾰ́ζῃ,
σφᾰ́ζει		 σφᾰ́ζεται σφᾰ́ζεσθον σφᾰ́ζεσθον σφᾰζόμεθᾰ σφᾰ́ζεσθε σφᾰ́ζονται
subjunctive σφᾰ́ζωμαι σφᾰ́ζῃ σφᾰ́ζηται σφᾰ́ζησθον σφᾰ́ζησθον σφᾰζώμεθᾰ σφᾰ́ζησθε σφᾰ́ζωνται
optative σφᾰζοίμην σφᾰ́ζοιο σφᾰ́ζοιτο σφᾰ́ζοισθον σφᾰζοίσθην σφᾰζοίμεθᾰ σφᾰ́ζοισθε σφᾰ́ζοιντο
imperative   σφᾰ́ζου σφᾰζέσθω σφᾰ́ζεσθον σφᾰζέσθων   σφᾰ́ζεσθε σφᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive σφᾰ́ζειν σφᾰ́ζεσθαι
participle m σφᾰ́ζων σφᾰζόμενος
f σφᾰ́ζουσᾰ σφᾰζομένη
n σφᾰ́ζον σφᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔσφᾰζον, ἐσφᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσφᾰζον ἔσφᾰζες ἔσφᾰζε(ν) ἐσφᾰ́ζετον ἐσφᾰζέτην ἐσφᾰ́ζομεν ἐσφᾰ́ζετε ἔσφᾰζον
middle/
passive		 indicative ἐσφᾰζόμην ἐσφᾰ́ζου ἐσφᾰ́ζετο ἐσφᾰ́ζεσθον ἐσφᾰζέσθην ἐσφᾰζόμεθᾰ ἐσφᾰ́ζεσθε ἐσφᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σφᾰ́ξω, σφᾰ́ξομαι, σφᾰχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σφᾰ́ξω σφᾰ́ξεις σφᾰ́ξει σφᾰ́ξετον σφᾰ́ξετον σφᾰ́ξομεν σφᾰ́ξετε σφᾰ́ξουσῐ(ν)
optative σφᾰ́ξοιμῐ σφᾰ́ξοις σφᾰ́ξοι σφᾰ́ξοιτον σφᾰξοίτην σφᾰ́ξοιμεν σφᾰ́ξοιτε σφᾰ́ξοιεν
middle indicative σφᾰ́ξομαι σφᾰ́ξῃ,
σφᾰ́ξει		 σφᾰ́ξεται σφᾰ́ξεσθον σφᾰ́ξεσθον σφᾰξόμεθᾰ σφᾰ́ξεσθε σφᾰ́ξονται
optative σφᾰξοίμην σφᾰ́ξοιο σφᾰ́ξοιτο σφᾰ́ξοισθον σφᾰξοίσθην σφᾰξοίμεθᾰ σφᾰ́ξοισθε σφᾰ́ξοιντο
passive indicative σφᾰχθήσομαι σφᾰχθήσῃ σφᾰχθήσεται σφᾰχθήσεσθον σφᾰχθήσεσθον σφᾰχθησόμεθᾰ σφᾰχθήσεσθε σφᾰχθήσονται
optative σφᾰχθησοίμην σφᾰχθήσοιο σφᾰχθήσοιτο σφᾰχθήσοισθον σφᾰχθησοίσθην σφᾰχθησοίμεθᾰ σφᾰχθήσοισθε σφᾰχθήσοιντο
active middle passive
infinitive σφᾰ́ξειν σφᾰ́ξεσθαι σφᾰχθήσεσθαι
participle m σφᾰ́ξων σφᾰξόμενος σφᾰχθησόμενος
f σφᾰ́ξουσᾰ σφᾰξομένη σφᾰχθησομένη
n σφᾰ́ξον σφᾰξόμενον σφᾰχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔσφᾰξᾰ, ἐσφᾰξᾰ́μην, ἐσφᾰ́χθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσφᾰξᾰ ἔσφᾰξᾰς ἔσφᾰξε(ν) ἐσφᾰ́ξᾰτον ἐσφᾰξᾰ́την ἐσφᾰ́ξᾰμεν ἐσφᾰ́ξᾰτε ἔσφᾰξᾰν
subjunctive σφᾰ́ξω σφᾰ́ξῃς σφᾰ́ξῃ σφᾰ́ξητον σφᾰ́ξητον σφᾰ́ξωμεν σφᾰ́ξητε σφᾰ́ξωσῐ(ν)
optative σφᾰ́ξαιμῐ σφᾰ́ξειᾰς,
σφᾰ́ξαις		 σφᾰ́ξειε(ν),
σφᾰ́ξαι		 σφᾰ́ξαιτον σφᾰξαίτην σφᾰ́ξαιμεν σφᾰ́ξαιτε σφᾰ́ξειᾰν,
σφᾰ́ξαιεν
imperative   σφᾰ́ξον σφᾰξᾰ́τω σφᾰ́ξᾰτον σφᾰξᾰ́των   σφᾰ́ξᾰτε σφᾰξᾰ́ντων
middle indicative ἐσφᾰξᾰ́μην ἐσφᾰ́ξω ἐσφᾰ́ξᾰτο ἐσφᾰ́ξᾰσθον ἐσφᾰξᾰ́σθην ἐσφᾰξᾰ́μεθᾰ ἐσφᾰ́ξᾰσθε ἐσφᾰ́ξᾰντο
subjunctive σφᾰ́ξωμαι σφᾰ́ξῃ σφᾰ́ξηται σφᾰ́ξησθον σφᾰ́ξησθον σφᾰξώμεθᾰ σφᾰ́ξησθε σφᾰ́ξωνται
optative σφᾰξαίμην σφᾰ́ξαιο σφᾰ́ξαιτο σφᾰ́ξαισθον σφᾰξαίσθην σφᾰξαίμεθᾰ σφᾰ́ξαισθε σφᾰ́ξαιντο
imperative   σφᾰ́ξαι σφᾰξᾰ́σθω σφᾰ́ξᾰσθον σφᾰξᾰ́σθων   σφᾰ́ξᾰσθε σφᾰξᾰ́σθων
passive indicative ἐσφᾰ́χθην ἐσφᾰ́χθης ἐσφᾰ́χθη ἐσφᾰ́χθητον ἐσφᾰχθήτην ἐσφᾰ́χθημεν ἐσφᾰ́χθητε ἐσφᾰ́χθησᾰν
subjunctive σφᾰχθῶ σφᾰχθῇς σφᾰχθῇ σφᾰχθῆτον σφᾰχθῆτον σφᾰχθῶμεν σφᾰχθῆτε σφᾰχθῶσῐ(ν)
optative σφᾰχθείην σφᾰχθείης σφᾰχθείη σφᾰχθεῖτον,
σφᾰχθείητον		 σφᾰχθείτην,
σφᾰχθειήτην		 σφᾰχθεῖμεν,
σφᾰχθείημεν		 σφᾰχθεῖτε,
σφᾰχθείητε		 σφᾰχθεῖεν,
σφᾰχθείησᾰν
imperative   σφᾰ́χθητῐ σφᾰχθήτω σφᾰ́χθητον σφᾰχθήτων   σφᾰ́χθητε σφᾰχθέντων
active middle passive
infinitive σφᾰ́ξαι σφᾰ́ξᾰσθαι σφᾰχθῆναι
participle m σφᾰ́ξᾱς σφᾰξᾰ́μενος σφᾰχθείς
f σφᾰ́ξᾱσᾰ σφᾰξᾰμένη σφᾰχθεῖσᾰ
n σφᾰ́ξᾰν σφᾰξᾰ́μενον σφᾰχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀποσφᾰ́ζω (apospházō)
  • δῐᾰσφᾰ́ζω (diaspházō)
  • ἐπῐσφᾰ́ζω (epispházō)
  • κᾰτᾰσφᾰ́ζω (kataspházō)
  • προσφᾰ́ζω (prospházō)
  • σφᾰγεῖον (sphageîon)
  • σφᾰγεύς (sphageús)
  • σφᾰγή (sphagḗ)
  • σφᾰγῖτῐς (sphagîtis)
  • σφᾰ́γμᾰ (sphágma)
  • σφᾰ́γῐον (sphágion)
  • σφᾰ́γῐος (sphágios)
  • σφᾰγῐ́ς (sphagís)
  • σφᾰγῐστήρῐον (sphagistḗrion)

Further reading
  • “σφάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “σφάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “σφάζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • σφάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • σφάζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.