συμμαχέω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From σύμμαχος (súmmakhos, “fighting with”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation
 

Verb

σῠμμᾰχέω • (summakhéō)

  1. to be an ally, to be in alliance

Inflection
   Present: συμμᾰχέω, συμμᾰχέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συμμᾰχέω συμμᾰχέεις συμμᾰχέει συμμᾰχέετον συμμᾰχέετον συμμᾰχέομεν συμμᾰχέετε συμμᾰχέουσῐ(ν)
subjunctive συμμᾰχέω συμμᾰχέῃς συμμᾰχέῃ συμμᾰχέητον συμμᾰχέητον συμμᾰχέωμεν συμμᾰχέητε συμμᾰχέωσῐ(ν)
optative συμμᾰχέοιμῐ συμμᾰχέοις συμμᾰχέοι συμμᾰχέοιτον συμμᾰχεοίτην συμμᾰχέοιμεν συμμᾰχέοιτε συμμᾰχέοιεν
imperative   συμμᾰ́χεε συμμᾰχεέτω συμμᾰχέετον συμμᾰχεέτων   συμμᾰχέετε συμμᾰχεόντων
middle/
passive		 indicative συμμᾰχέομαι συμμᾰχέῃ,
συμμᾰχέει		 συμμᾰχέεται συμμᾰχέεσθον συμμᾰχέεσθον συμμᾰχεόμεθᾰ συμμᾰχέεσθε συμμᾰχέονται
subjunctive συμμᾰχέωμαι συμμᾰχέῃ συμμᾰχέηται συμμᾰχέησθον συμμᾰχέησθον συμμᾰχεώμεθᾰ συμμᾰχέησθε συμμᾰχέωνται
optative συμμᾰχεοίμην συμμᾰχέοιο συμμᾰχέοιτο συμμᾰχέοισθον συμμᾰχεοίσθην συμμᾰχεοίμεθᾰ συμμᾰχέοισθε συμμᾰχέοιντο
imperative   συμμᾰχέου συμμᾰχεέσθω συμμᾰχέεσθον συμμᾰχεέσθων   συμμᾰχέεσθε συμμᾰχεέσθων
active middle/passive
infinitive συμμᾰχέειν συμμᾰχέεσθαι
participle m συμμᾰχέων συμμᾰχεόμενος
f συμμᾰχέουσᾰ συμμᾰχεομένη
n συμμᾰχέον συμμᾰχεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: συμμᾰχῶ, συμμᾰχοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συμμᾰχῶ συμμᾰχεῖς συμμᾰχεῖ συμμᾰχεῖτον συμμᾰχεῖτον συμμᾰχοῦμεν συμμᾰχεῖτε συμμᾰχοῦσῐ(ν)
subjunctive συμμᾰχῶ συμμᾰχῇς συμμᾰχῇ συμμᾰχῆτον συμμᾰχῆτον συμμᾰχῶμεν συμμᾰχῆτε συμμᾰχῶσῐ(ν)
optative συμμᾰχοίην,
συμμᾰχοῖμῐ		 συμμᾰχοίης,
συμμᾰχοῖς		 συμμᾰχοίη,
συμμᾰχοῖ		 συμμᾰχοῖτον,
συμμᾰχοίητον		 συμμᾰχοίτην,
συμμᾰχοιήτην		 συμμᾰχοῖμεν,
συμμᾰχοίημεν		 συμμᾰχοῖτε,
συμμᾰχοίητε		 συμμᾰχοῖεν,
συμμᾰχοίησᾰν
imperative   συμμᾰ́χει συμμᾰχείτω συμμᾰχεῖτον συμμᾰχείτων   συμμᾰχεῖτε συμμᾰχούντων
middle/
passive		 indicative συμμᾰχοῦμαι συμμᾰχεῖ,
συμμᾰχῇ		 συμμᾰχεῖται συμμᾰχεῖσθον συμμᾰχεῖσθον συμμᾰχούμεθᾰ συμμᾰχεῖσθε συμμᾰχοῦνται
subjunctive συμμᾰχῶμαι συμμᾰχῇ συμμᾰχῆται συμμᾰχῆσθον συμμᾰχῆσθον συμμᾰχώμεθᾰ συμμᾰχῆσθε συμμᾰχῶνται
optative συμμᾰχοίμην συμμᾰχοῖο συμμᾰχοῖτο συμμᾰχοῖσθον συμμᾰχοίσθην συμμᾰχοίμεθᾰ συμμᾰχοῖσθε συμμᾰχοῖντο
imperative   συμμᾰχοῦ συμμᾰχείσθω συμμᾰχεῖσθον συμμᾰχείσθων   συμμᾰχεῖσθε συμμᾰχείσθων
active middle/passive
infinitive συμμᾰχεῖν συμμᾰχεῖσθαι
participle m συμμᾰχῶν συμμᾰχούμενος
f συμμᾰχοῦσᾰ συμμᾰχουμένη
n συμμᾰχοῦν συμμᾰχούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: σῠνεμᾰ́χεον, σῠνεμᾰχεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνεμᾰ́χεον σῠνεμᾰ́χεες σῠνεμᾰ́χεε(ν) σῠνεμᾰχέετον σῠνεμᾰχεέτην σῠνεμᾰχέομεν σῠνεμᾰχέετε σῠνεμᾰ́χεον
middle/
passive		 indicative σῠνεμᾰχεόμην σῠνεμᾰχέου σῠνεμᾰχέετο σῠνεμᾰχέεσθον σῠνεμᾰχεέσθην σῠνεμᾰχεόμεθᾰ σῠνεμᾰχέεσθε σῠνεμᾰχέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: σῠνεμᾰ́χουν, σῠνεμᾰχούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνεμᾰ́χουν σῠνεμᾰ́χεις σῠνεμᾰ́χει σῠνεμᾰχεῖτον σῠνεμᾰχείτην σῠνεμᾰχοῦμεν σῠνεμᾰχεῖτε σῠνεμᾰ́χουν
middle/
passive		 indicative σῠνεμᾰχούμην σῠνεμᾰχοῦ σῠνεμᾰχεῖτο σῠνεμᾰχεῖσθον σῠνεμᾰχείσθην σῠνεμᾰχούμεθᾰ σῠνεμᾰχεῖσθε σῠνεμᾰχοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: σῠνεμᾰ́χησᾰ, σῠνεμᾰχησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνεμᾰ́χησᾰ σῠνεμᾰ́χησᾰς σῠνεμᾰ́χησε(ν) σῠνεμᾰχήσᾰτον σῠνεμᾰχησᾰ́την σῠνεμᾰχήσᾰμεν σῠνεμᾰχήσᾰτε σῠνεμᾰ́χησᾰν
subjunctive συμμᾰχήσω συμμᾰχήσῃς συμμᾰχήσῃ συμμᾰχήσητον συμμᾰχήσητον συμμᾰχήσωμεν συμμᾰχήσητε συμμᾰχήσωσῐ(ν)
optative συμμᾰχήσαιμῐ συμμᾰχήσειᾰς,
συμμᾰχήσαις		 συμμᾰχήσειε(ν),
συμμᾰχήσαι		 συμμᾰχήσαιτον συμμᾰχησαίτην συμμᾰχήσαιμεν συμμᾰχήσαιτε συμμᾰχήσειᾰν,
συμμᾰχήσαιεν
imperative   συμμᾰ́χησον συμμᾰχησᾰ́τω συμμᾰχήσᾰτον συμμᾰχησᾰ́των   συμμᾰχήσᾰτε συμμᾰχησᾰ́ντων
middle indicative σῠνεμᾰχησᾰ́μην σῠνεμᾰχήσω σῠνεμᾰχήσᾰτο σῠνεμᾰχήσᾰσθον σῠνεμᾰχησᾰ́σθην σῠνεμᾰχησᾰ́μεθᾰ σῠνεμᾰχήσᾰσθε σῠνεμᾰχήσᾰντο
subjunctive συμμᾰχήσωμαι συμμᾰχήσῃ συμμᾰχήσηται συμμᾰχήσησθον συμμᾰχήσησθον συμμᾰχησώμεθᾰ συμμᾰχήσησθε συμμᾰχήσωνται
optative συμμᾰχησαίμην συμμᾰχήσαιο συμμᾰχήσαιτο συμμᾰχήσαισθον συμμᾰχησαίσθην συμμᾰχησαίμεθᾰ συμμᾰχήσαισθε συμμᾰχήσαιντο
imperative   συμμᾰ́χησαι συμμᾰχησᾰ́σθω συμμᾰχήσᾰσθον συμμᾰχησᾰ́σθων   συμμᾰχήσᾰσθε συμμᾰχησᾰ́σθων
active middle
infinitive συμμᾰχῆσαι συμμᾰχήσᾰσθαι
participle m συμμᾰχήσᾱς συμμᾰχησᾰ́μενος
f συμμᾰχήσᾱσᾰ συμμᾰχησᾰμένη
n συμμᾰχῆσᾰν συμμᾰχησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: συμμεμᾰ́χηκᾰ, συμμεμᾰ́χημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συμμεμᾰ́χηκᾰ συμμεμᾰ́χηκᾰς συμμεμᾰ́χηκε(ν) συμμεμᾰχήκᾰτον συμμεμᾰχήκᾰτον συμμεμᾰχήκᾰμεν συμμεμᾰχήκᾰτε συμμεμᾰχήκᾱσῐ(ν)
subjunctive συμμεμᾰχήκω συμμεμᾰχήκῃς συμμεμᾰχήκῃ συμμεμᾰχήκητον συμμεμᾰχήκητον συμμεμᾰχήκωμεν συμμεμᾰχήκητε συμμεμᾰχήκωσῐ(ν)
optative συμμεμᾰχήκοιμῐ,
συμμεμᾰχηκοίην		 συμμεμᾰχήκοις,
συμμεμᾰχηκοίης		 συμμεμᾰχήκοι,
συμμεμᾰχηκοίη		 συμμεμᾰχήκοιτον συμμεμᾰχηκοίτην συμμεμᾰχήκοιμεν συμμεμᾰχήκοιτε συμμεμᾰχήκοιεν
imperative   συμμεμᾰ́χηκε συμμεμᾰχηκέτω συμμεμᾰχήκετον συμμεμᾰχηκέτων   συμμεμᾰχήκετε συμμεμᾰχηκόντων
middle/
passive		 indicative συμμεμᾰ́χημαι συμμεμᾰ́χησαι συμμεμᾰ́χηται συμμεμᾰ́χησθον συμμεμᾰ́χησθον συμμεμᾰχήμεθᾰ συμμεμᾰ́χησθε συμμεμᾰ́χηνται
subjunctive συμμεμᾰχημένος ὦ συμμεμᾰχημένος ᾖς συμμεμᾰχημένος ᾖ συμμεμᾰχημένω ἦτον συμμεμᾰχημένω ἦτον συμμεμᾰχημένοι ὦμεν συμμεμᾰχημένοι ἦτε συμμεμᾰχημένοι ὦσῐ(ν)
optative συμμεμᾰχημένος εἴην συμμεμᾰχημένος εἴης συμμεμᾰχημένος εἴη συμμεμᾰχημένω εἴητον/εἶτον συμμεμᾰχημένω εἰήτην/εἴτην συμμεμᾰχημένοι εἴημεν/εἶμεν συμμεμᾰχημένοι εἴητε/εἶτε συμμεμᾰχημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   συμμεμᾰ́χησο συμμεμᾰχήσθω συμμεμᾰ́χησθον συμμεμᾰχήσθων   συμμεμᾰ́χησθε συμμεμᾰχήσθων
active middle/passive
infinitive συμμεμᾰχηκέναι συμμεμᾰχῆσθαι
participle m συμμεμᾰχηκώς συμμεμᾰχημένος
f συμμεμᾰχηκυῖᾰ συμμεμᾰχημένη
n συμμεμᾰχηκός συμμεμᾰχημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.