συμβουλή

Ancient Greek

Etymology

From σύν (sún) +‎ βουλή (boulḗ).

Pronunciation
 

Noun

σῠμβουλή • (sumboulḗ) f (genitive σῠμβουλῆς); first declension

  1. counsel
  2. deliberation, debate

Inflection
First declension of ἡ σῠμβουλή; τῆς σῠμβουλῆς (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ σῠμβουλή
hē sumboulḗ		 τὼ σῠμβουλᾱ́
tṑ sumboulā́		 αἱ σῠμβουλαί
hai sumboulaí
Genitive τῆς σῠμβουλῆς
tês sumboulês		 τοῖν σῠμβουλαῖν
toîn sumboulaîn		 τῶν σῠμβουλῶν
tôn sumboulôn
Dative τῇ σῠμβουλῇ
têi sumboulêi		 τοῖν σῠμβουλαῖν
toîn sumboulaîn		 ταῖς σῠμβουλαῖς
taîs sumboulaîs
Accusative τὴν σῠμβουλήν
tḕn sumboulḗn		 τὼ σῠμβουλᾱ́
tṑ sumboulā́		 τᾱ̀ς σῠμβουλᾱ́ς
tā̀s sumboulā́s
Vocative σῠμβουλή
sumboulḗ		 σῠμβουλᾱ́
sumboulā́		 σῠμβουλαί
sumboulaí
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

Descendants
  • Greek: συμβουλή (symvoulí)

Further reading

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συμβουλή (sumboulḗ).

Pronunciation
  • IPA(key): /siɱ.vuˈli/
  • Hyphenation: συμ‧βου‧λή

Noun

συμβουλή • (symvoulí) f (plural συμβουλές)

  1. advice

Declension
declension of συμβουλή
case     \     number singular plural
nominative συμβουλή • συμβουλές •
genitive συμβουλής • συμβουλών •
accusative συμβουλή • συμβουλές •
vocative συμβουλή • συμβουλές •
  • συμβουλάτορας m (symvoulátoras, “adviser”)
  • συμβουλευτικός (symvouleftikós, “advising”)
  • συμβουλεύω (symvoulévo, “advise”)
  • συμβούλιο n (symvoúlio, “council, board”)
  • σύμβουλος m or f (sýmvoulos, “adviser”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.