στροφή

Ancient Greek

Etymology

From στρέφω (stréphō, “twist”) +‎ -η (-ē).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stro.pʰɛ̌ː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stroˈpʰe̝/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /stroˈɸi/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stroˈfi/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stroˈfi/

Noun

στροφή • (strophḗ) f (genitive στροφῆς); first declension

Declension

First declension of ἡ στροφή; τῆς στροφῆς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ στροφή hē strophḗ	τὼ στροφᾱ́ tṑ strophā́	αἱ στροφαί hai strophaí
Genitive	τῆς στροφῆς tês strophês	τοῖν στροφαῖν toîn strophaîn	τῶν στροφῶν tôn strophôn
Dative	τῇ στροφῇ têi strophêi	τοῖν στροφαῖν toîn strophaîn	ταῖς στροφαῖς taîs strophaîs
Accusative	τὴν στροφήν tḕn strophḗn	τὼ στροφᾱ́ tṑ strophā́	τᾱ̀ς στροφᾱ́ς tā̀s strophā́s
Vocative	στροφή strophḗ	στροφᾱ́ strophā́	στροφαί strophaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

Related terms

ἀμφιστροφή (amphistrophḗ)
ἀναστροφή (anastrophḗ)
ἀνθυποστροφή (anthupostrophḗ)
ἀνταποστροφή (antapostrophḗ)
ἀντεπιστροφή (antepistrophḗ)
ἀντιπεριστροφή (antiperistrophḗ)
ἀντιστροφή (antistrophḗ)
ἀποστροφή (apostrophḗ)
διαστροφή (diastrophḗ)
ἐκστροφή (ekstrophḗ)
ἐνστροφή (enstrophḗ)
ἐπαναστροφή (epanastrophḗ)
ἐπιστροφή (epistrophḗ)
ἰσοστροφή (isostrophḗ)
καταστροφή (katastrophḗ)
μεταστροφή (metastrophḗ)
παραστροφή (parastrophḗ)
παρεκστροφή (parekstrophḗ)
παρεπιστροφή (parepistrophḗ)
περιστροφή (peristrophḗ)
προκαταστροφή (prokatastrophḗ)
συναναστροφή (sunanastrophḗ)
συστροφή (sustrophḗ)
ὑποστροφή (hupostrophḗ)

Descendants

English: strophe
Greek: στροφή (strofí)

Further reading

“στροφή”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
στροφή in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- artifice idem, page 42.
- cheat idem, page 127.
- circle idem, page 132.
- course idem, page 178.
- deceit idem, page 200.
- dodge idem, page 246.
- evasion idem, page 284.
- gyration idem, page 380.
- orbit idem, page 578.
- path idem, page 598.
- revolution idem, page 711.
- rotation idem, page 722.
- sleight idem, page 783.
- subterfuge idem, page 833.
- trick idem, page 894.
- turn idem, page 901.
- turning idem, page 902.
- twirl idem, page 904.
- twist idem, page 904.
- whirl idem, page 976.
- wile idem, page 979.

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek στροφή (strophḗ).

Noun

στροφή • (strofí) f (plural στροφές)

bend, turning, turn (change of direction)
στη στροφή του δρόμου
sti strofí tou drómou
at the bend in the road
turning, turn, revolving, twisting (rotation)
η μπαλαρίνα έκανε δυο στροφές
i balarína ékane dyo strofés
the ballerina made two turns
(music) verse, stanza
(nautical) tack

Declension

declension of στροφή

case \ number	singular	plural
nominative	στροφή •	στροφές •
genitive	στροφής •	στροφών •
accusative	στροφή •	στροφές •
vocative	στροφή •	στροφές •

Related terms

αναστρέφω (anastréfo, “to turn over, to invert; to tack”)

Further reading

στροφή - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.