στρογγυλόκαυλος

Ancient Greek

Etymology

From στρογγῠ́λος (strongúlos, “round”) +‎ καυλός (kaulós, “stem, stalk”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stroŋ.ɡy.ló.kau̯.los/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stroŋ.ɡyˈlo.kaw.los/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /stroɲ.ɟyˈlo.ka.βlos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stroɲ.ɟyˈlo.ka.vlos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stroɲ.ɟiˈlo.ka.vlos/

Adjective

στρογγῠλόκαυλος • (strongulókaulos) m or f (neuter στρογγῠλόκαυλον); second declension

with a round stalk

Declension

Second declension of στρογγῠλόκαυλος; στρογγῠλόκαυλον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	στρογγῠλόκαυλος strongulókaulos	στρογγῠλόκαυλον strongulókaulon	στρογγῠλοκαύλω strongulokaúlō	στρογγῠλοκαύλω strongulokaúlō	στρογγῠλόκαυλοι strongulókauloi	στρογγῠλόκαυλᾰ strongulókaula
Genitive	στρογγῠλοκαύλου strongulokaúlou	στρογγῠλοκαύλου strongulokaúlou	στρογγῠλοκαύλοιν strongulokaúloin	στρογγῠλοκαύλοιν strongulokaúloin	στρογγῠλοκαύλων strongulokaúlōn	στρογγῠλοκαύλων strongulokaúlōn
Dative	στρογγῠλοκαύλῳ strongulokaúlōi	στρογγῠλοκαύλῳ strongulokaúlōi	στρογγῠλοκαύλοιν strongulokaúloin	στρογγῠλοκαύλοιν strongulokaúloin	στρογγῠλοκαύλοις strongulokaúlois	στρογγῠλοκαύλοις strongulokaúlois
Accusative	στρογγῠλόκαυλον strongulókaulon	στρογγῠλόκαυλον strongulókaulon	στρογγῠλοκαύλω strongulokaúlō	στρογγῠλοκαύλω strongulokaúlō	στρογγῠλοκαύλους strongulokaúlous	στρογγῠλόκαυλᾰ strongulókaula
Vocative	στρογγῠλόκαυλε strongulókaule	στρογγῠλόκαυλον strongulókaulon	στρογγῠλοκαύλω strongulokaúlō	στρογγῠλοκαύλω strongulokaúlō	στρογγῠλόκαυλοι strongulókauloi	στρογγῠλόκαυλᾰ strongulókaula
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	στρογγῠλοκαύλως strongulokaúlōs		στρογγῠλοκαυλότερος strongulokaulóteros		στρογγῠλοκαυλότᾰτος strongulokaulótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.