στρατοφύλαξ

Ancient Greek

Etymology

From στρᾰτός (stratós, “army”) +‎ φῠ́λᾰξ (phúlax, “guard”).

Pronunciation
 

Noun

στρᾰτοφῠ́λᾰξ • (stratophúlax) m (genitive στρᾰτοφῠ́λᾰκος); third declension

  1. commanding officer

Inflection
Third declension of ὁ στρᾰτοφῠ́λᾰξ; τοῦ στρᾰτοφῠ́λᾰκος (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ στρᾰτοφῠ́λᾰξ
ho stratophúlax		 τὼ στρᾰτοφῠ́λᾰκε
tṑ stratophúlake		 οἱ στρᾰτοφῠ́λᾰκες
hoi stratophúlakes
Genitive τοῦ στρᾰτοφῠ́λᾰκος
toû stratophúlakos		 τοῖν στρᾰτοφῠλᾰ́κοιν
toîn stratophulákoin		 τῶν στρᾰτοφῠλᾰ́κων
tôn stratophulákōn
Dative τῷ στρᾰτοφῠ́λᾰκῐ
tôi stratophúlaki		 τοῖν στρᾰτοφῠλᾰ́κοιν
toîn stratophulákoin		 τοῖς στρᾰτοφῠ́λᾰξῐ / στρᾰτοφῠ́λᾰξῐν
toîs stratophúlaxi(n)
Accusative τὸν στρᾰτοφῠ́λᾰκᾰ
tòn stratophúlaka		 τὼ στρᾰτοφῠ́λᾰκε
tṑ stratophúlake		 τοὺς στρᾰτοφῠ́λᾰκᾰς
toùs stratophúlakas
Vocative στρᾰτοφῠ́λᾰξ
stratophúlax		 στρᾰτοφῠ́λᾰκε
stratophúlake		 στρᾰτοφῠ́λᾰκες
stratophúlakes
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.