στοιχειόω
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /stoi̯.kʰeː.ó.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /sty.kʰiˈo.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /sty.çiˈo.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /sty.çiˈo.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /sti.çiˈo.o/
Verb
στοιχειόω • (stoikheióō)
Conjugation
Present: στοιχειῶ, στοιχειοῦμαι (Contracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | στοιχειῶ | στοιχειοῖς | στοιχειοῖ | στοιχειοῦτον | στοιχειοῦτον | στοιχειοῦμεν | στοιχειοῦτε | στοιχειοῦσῐ(ν) | ||||
subjunctive | στοιχειῶ | στοιχειοῖς | στοιχειοῖ | στοιχειῶτον | στοιχειῶτον | στοιχειῶμεν | στοιχειῶτε | στοιχειῶσῐ(ν) | |||||
optative | στοιχειοίην, στοιχειοῖμῐ |
στοιχειοίης, στοιχειοῖς |
στοιχειοίη, στοιχειοῖ |
στοιχειοῖτον, στοιχειοίητον |
στοιχειοίτην, στοιχειοιήτην |
στοιχειοῖμεν, στοιχειοίημεν |
στοιχειοῖτε, στοιχειοίητε |
στοιχειοῖεν, στοιχειοίησᾰν | |||||
imperative | στοιχείου | στοιχειούτω | στοιχειοῦτον | στοιχειούτων | στοιχειοῦτε | στοιχειούντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | στοιχειοῦμαι | στοιχειοῖ | στοιχειοῦται | στοιχειοῦσθον | στοιχειοῦσθον | στοιχειούμεθᾰ | στοιχειοῦσθε | στοιχειοῦνται | ||||
subjunctive | στοιχειῶμαι | στοιχειοῖ | στοιχειῶται | στοιχειῶσθον | στοιχειῶσθον | στοιχειώμεθᾰ | στοιχειῶσθε | στοιχειῶνται | |||||
optative | στοιχειοίμην | στοιχειοῖο | στοιχειοῖτο | στοιχειοῖσθον | στοιχειοίσθην | στοιχειοίμεθᾰ | στοιχειοῖσθε | στοιχειοῖντο | |||||
imperative | στοιχειοῦ | στοιχειούσθω | στοιχειοῦσθον | στοιχειούσθων | στοιχειοῦσθε | στοιχειούσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | στοιχειοῦν | στοιχειοῦσθαι | |||||||||||
participle | m | στοιχειῶν | στοιχειούμενος | ||||||||||
f | στοιχειοῦσᾰ | στοιχειουμένη | |||||||||||
n | στοιχειοῦν | στοιχειούμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ἐστοιχείουν, ἐστοιχειούμην (Contracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐστοιχείουν | ἐστοιχείους | ἐστοιχείου | ἐστοιχειοῦτον | ἐστοιχειούτην | ἐστοιχειοῦμεν | ἐστοιχειοῦτε | ἐστοιχείουν | ||||
middle/ passive |
indicative | ἐστοιχειούμην | ἐστοιχειοῦ | ἐστοιχειοῦτο | ἐστοιχειοῦσθον | ἐστοιχειούσθην | ἐστοιχειούμεθᾰ | ἐστοιχειοῦσθε | ἐστοιχειοῦντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Future: στοιχειώσω, στοιχειώσομαι, στοιχειωθήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | στοιχειώσω | στοιχειώσεις | στοιχειώσει | στοιχειώσετον | στοιχειώσετον | στοιχειώσομεν | στοιχειώσετε | στοιχειώσουσῐ(ν) | ||||
optative | στοιχειώσοιμῐ | στοιχειώσοις | στοιχειώσοι | στοιχειώσοιτον | στοιχειωσοίτην | στοιχειώσοιμεν | στοιχειώσοιτε | στοιχειώσοιεν | |||||
middle | indicative | στοιχειώσομαι | στοιχειώσῃ, στοιχειώσει |
στοιχειώσεται | στοιχειώσεσθον | στοιχειώσεσθον | στοιχειωσόμεθᾰ | στοιχειώσεσθε | στοιχειώσονται | ||||
optative | στοιχειωσοίμην | στοιχειώσοιο | στοιχειώσοιτο | στοιχειώσοισθον | στοιχειωσοίσθην | στοιχειωσοίμεθᾰ | στοιχειώσοισθε | στοιχειώσοιντο | |||||
passive | indicative | στοιχειωθήσομαι | στοιχειωθήσῃ | στοιχειωθήσεται | στοιχειωθήσεσθον | στοιχειωθήσεσθον | στοιχειωθησόμεθᾰ | στοιχειωθήσεσθε | στοιχειωθήσονται | ||||
optative | στοιχειωθησοίμην | στοιχειωθήσοιο | στοιχειωθήσοιτο | στοιχειωθήσοισθον | στοιχειωθησοίσθην | στοιχειωθησοίμεθᾰ | στοιχειωθήσοισθε | στοιχειωθήσοιντο | |||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | στοιχειώσειν | στοιχειώσεσθαι | στοιχειωθήσεσθαι | ||||||||||
participle | m | στοιχειώσων | στοιχειωσόμενος | στοιχειωθησόμενος | |||||||||
f | στοιχειώσουσᾰ | στοιχειωσομένη | στοιχειωθησομένη | ||||||||||
n | στοιχειῶσον | στοιχειωσόμενον | στοιχειωθησόμενον | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
References
- “στοιχειόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «στοιχειόω» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.