σπευστικός

Ancient Greek

Etymology

From σπεύδω (speúdō, “to hasten”) +‎ -τικός (-tikós)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /speu̯s.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spews.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /speɸs.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /spefs.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /spefs.tiˈkos/

Adjective

σπευστῐκός • (speustikós) m (feminine σπευστῐκή, neuter σπευστῐκόν); first/second declension

hasty, expeditious
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 4.1125a.34:
  οὐ γὰρ σπευστικὸς ὁ περὶ ὀλίγα σπουδάζων, οὐδὲ σύντονος ὁ μηδὲν μέγα οἰόμενος·
  ou gàr speustikòs ho perì olíga spoudázōn, oudè súntonos ho mēdèn méga oiómenos;
  Translation by D. P. Chase
  for he who is earnest about few things is not likely to be in a hurry, nor he who esteems nothing great to be very intent

Declension

First and second declension of σπευστῐκός; σπευστῐκή; σπευστῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σπευστῐκός speustikós	σπευστῐκή speustikḗ	σπευστῐκόν speustikón	σπευστῐκώ speustikṓ	σπευστῐκᾱ́ speustikā́	σπευστῐκώ speustikṓ	σπευστῐκοί speustikoí	σπευστῐκαί speustikaí	σπευστῐκᾰ́ speustiká
Genitive	σπευστῐκοῦ speustikoû	σπευστῐκῆς speustikês	σπευστῐκοῦ speustikoû	σπευστῐκοῖν speustikoîn	σπευστῐκαῖν speustikaîn	σπευστῐκοῖν speustikoîn	σπευστῐκῶν speustikôn	σπευστῐκῶν speustikôn	σπευστῐκῶν speustikôn
Dative	σπευστῐκῷ speustikôi	σπευστῐκῇ speustikêi	σπευστῐκῷ speustikôi	σπευστῐκοῖν speustikoîn	σπευστῐκαῖν speustikaîn	σπευστῐκοῖν speustikoîn	σπευστῐκοῖς speustikoîs	σπευστῐκαῖς speustikaîs	σπευστῐκοῖς speustikoîs
Accusative	σπευστῐκόν speustikón	σπευστῐκήν speustikḗn	σπευστῐκόν speustikón	σπευστῐκώ speustikṓ	σπευστῐκᾱ́ speustikā́	σπευστῐκώ speustikṓ	σπευστῐκούς speustikoús	σπευστῐκᾱ́ς speustikā́s	σπευστῐκᾰ́ speustiká
Vocative	σπευστῐκέ speustiké	σπευστῐκή speustikḗ	σπευστῐκόν speustikón	σπευστῐκώ speustikṓ	σπευστῐκᾱ́ speustikā́	σπευστῐκώ speustikṓ	σπευστῐκοί speustikoí	σπευστῐκαί speustikaí	σπευστῐκᾰ́ speustiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σπευστῐκῶς speustikôs			σπευστῐκώτερος speustikṓteros			σπευστῐκώτᾰτος speustikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Latin: speusticus