σκορπιοκτόνον

Ancient Greek

Etymology

From σκορπίος (skorpíos, “scorpion”) +‎ κτείνω (kteínō, “to kill”).

Pronunciation
 

Noun

σκορπῐοκτόνον • (skorpioktónon) n (genitive σκορπῐοκτόνου); second declension

  1. kind of heliotrope (Heliotropium suaveolens)

Inflection
Second declension of τὸ σκορπῐοκτόνον; τοῦ σκορπῐοκτόνου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative τὸ σκορπῐοκτόνον
tò skorpioktónon		 τὼ σκορπῐοκτόνω
tṑ skorpioktónō		 τᾰ̀ σκορπῐοκτόνᾰ
tà skorpioktóna
Genitive τοῦ σκορπῐοκτόνου
toû skorpioktónou		 τοῖν σκορπῐοκτόνοιν
toîn skorpioktónoin		 τῶν σκορπῐοκτόνων
tôn skorpioktónōn
Dative τῷ σκορπῐοκτόνῳ
tôi skorpioktónōi		 τοῖν σκορπῐοκτόνοιν
toîn skorpioktónoin		 τοῖς σκορπῐοκτόνοις
toîs skorpioktónois
Accusative τὸ σκορπῐοκτόνον
tò skorpioktónon		 τὼ σκορπῐοκτόνω
tṑ skorpioktónō		 τᾰ̀ σκορπῐοκτόνᾰ
tà skorpioktóna
Vocative σκορπῐοκτόνον
skorpioktónon		 σκορπῐοκτόνω
skorpioktónō		 σκορπῐοκτόνᾰ
skorpioktóna
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.