σκήπτω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *skeh₂p-. Cognates include Latin scāpus, Old English sceaft, Old Church Slavonic копиѥ (kopije, “spear”), and Albanian shkop.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skɛ̌ːp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈske̝p.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈscip.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈscip.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈscip.to/

Verb

σκήπτω • (skḗptō)

to prop, stay, press one thing against or upon another
1. (medium, passive voice) to prop oneself or lean upon a staff
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.203
2. (with accusative) to put forward by way of support, allege by way of excuse
  - 412 BCE, Euripides, Helen 834
to let fall upon, hurl, shoot
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 366
1. (intransitive) to fall
  - 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 749

Inflection

Present: σκήπτω, σκήπτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκήπτω	σκήπτεις	σκήπτει	σκήπτετον	σκήπτετον	σκήπτομεν	σκήπτετε	σκήπτουσῐ(ν)
	subjunctive	σκήπτω	σκήπτῃς	σκήπτῃ	σκήπτητον	σκήπτητον	σκήπτωμεν	σκήπτητε	σκήπτωσῐ(ν)
	optative	σκήπτοιμῐ	σκήπτοις	σκήπτοι	σκήπτοιτον	σκηπτοίτην	σκήπτοιμεν	σκήπτοιτε	σκήπτοιεν
	imperative		σκῆπτε	σκηπτέτω	σκήπτετον	σκηπτέτων		σκήπτετε	σκηπτόντων
middle/ passive	indicative	σκήπτομαι	σκήπτῃ, σκήπτει	σκήπτεται	σκήπτεσθον	σκήπτεσθον	σκηπτόμεθᾰ	σκήπτεσθε	σκήπτονται
	subjunctive	σκήπτωμαι	σκήπτῃ	σκήπτηται	σκήπτησθον	σκήπτησθον	σκηπτώμεθᾰ	σκήπτησθε	σκήπτωνται
	optative	σκηπτοίμην	σκήπτοιο	σκήπτοιτο	σκήπτοισθον	σκηπτοίσθην	σκηπτοίμεθᾰ	σκήπτοισθε	σκήπτοιντο
	imperative		σκήπτου	σκηπτέσθω	σκήπτεσθον	σκηπτέσθων		σκήπτεσθε	σκηπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σκήπτειν				σκήπτεσθαι
participle	m	σκήπτων				σκηπτόμενος
	f	σκήπτουσᾰ				σκηπτομένη
	n	σκῆπτον				σκηπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔσκηπτον, ἐσκηπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκηπτον	ἔσκηπτες	ἔσκηπτε(ν)	ἐσκήπτετον	ἐσκηπτέτην	ἐσκήπτομεν	ἐσκήπτετε	ἔσκηπτον
middle/ passive	indicative	ἐσκηπτόμην	ἐσκήπτου	ἐσκήπτετο	ἐσκήπτεσθον	ἐσκηπτέσθην	ἐσκηπτόμεθᾰ	ἐσκήπτεσθε	ἐσκήπτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: σκήψω, σκήψομαι, σκηφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκήψω	σκήψεις	σκήψει	σκήψετον	σκήψετον	σκήψομεν	σκήψετε	σκήψουσῐ(ν)
active	optative	σκήψοιμῐ	σκήψοις	σκήψοι	σκήψοιτον	σκηψοίτην	σκήψοιμεν	σκήψοιτε	σκήψοιεν
middle	indicative	σκήψομαι	σκήψῃ, σκήψει	σκήψεται	σκήψεσθον	σκήψεσθον	σκηψόμεθᾰ	σκήψεσθε	σκήψονται
middle	optative	σκηψοίμην	σκήψοιο	σκήψοιτο	σκήψοισθον	σκηψοίσθην	σκηψοίμεθᾰ	σκήψοισθε	σκήψοιντο
passive	indicative	σκηφθήσομαι	σκηφθήσῃ	σκηφθήσεται	σκηφθήσεσθον	σκηφθήσεσθον	σκηφθησόμεθᾰ	σκηφθήσεσθε	σκηφθήσονται
passive	optative	σκηφθησοίμην	σκηφθήσοιο	σκηφθήσοιτο	σκηφθήσοισθον	σκηφθησοίσθην	σκηφθησοίμεθᾰ	σκηφθήσοισθε	σκηφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σκήψειν			σκήψεσθαι		σκηφθήσεσθαι
participle	m	σκήψων			σκηψόμενος		σκηφθησόμενος
	f	σκήψουσᾰ			σκηψομένη		σκηφθησομένη
	n	σκῆψον			σκηψόμενον		σκηφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔσκηψᾰ, ἐσκηψᾰ́μην, ἐσκήφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκηψᾰ	ἔσκηψᾰς	ἔσκηψε(ν)	ἐσκήψᾰτον	ἐσκηψᾰ́την	ἐσκήψᾰμεν	ἐσκήψᾰτε	ἔσκηψᾰν
	subjunctive	σκήψω	σκήψῃς	σκήψῃ	σκήψητον	σκήψητον	σκήψωμεν	σκήψητε	σκήψωσῐ(ν)
	optative	σκήψαιμῐ	σκήψειᾰς, σκήψαις	σκήψειε(ν), σκήψαι	σκήψαιτον	σκηψαίτην	σκήψαιμεν	σκήψαιτε	σκήψειᾰν, σκήψαιεν
	imperative		σκῆψον	σκηψᾰ́τω	σκήψᾰτον	σκηψᾰ́των		σκήψᾰτε	σκηψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσκηψᾰ́μην	ἐσκήψω	ἐσκήψᾰτο	ἐσκήψᾰσθον	ἐσκηψᾰ́σθην	ἐσκηψᾰ́μεθᾰ	ἐσκήψᾰσθε	ἐσκήψᾰντο
	subjunctive	σκήψωμαι	σκήψῃ	σκήψηται	σκήψησθον	σκήψησθον	σκηψώμεθᾰ	σκήψησθε	σκήψωνται
	optative	σκηψαίμην	σκήψαιο	σκήψαιτο	σκήψαισθον	σκηψαίσθην	σκηψαίμεθᾰ	σκήψαισθε	σκήψαιντο
	imperative		σκῆψαι	σκηψᾰ́σθω	σκήψᾰσθον	σκηψᾰ́σθων		σκήψᾰσθε	σκηψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσκήφθην	ἐσκήφθης	ἐσκήφθη	ἐσκήφθητον	ἐσκηφθήτην	ἐσκήφθημεν	ἐσκήφθητε	ἐσκήφθησᾰν
	subjunctive	σκηφθῶ	σκηφθῇς	σκηφθῇ	σκηφθῆτον	σκηφθῆτον	σκηφθῶμεν	σκηφθῆτε	σκηφθῶσῐ(ν)
	optative	σκηφθείην	σκηφθείης	σκηφθείη	σκηφθεῖτον, σκηφθείητον	σκηφθείτην, σκηφθειήτην	σκηφθεῖμεν, σκηφθείημεν	σκηφθεῖτε, σκηφθείητε	σκηφθεῖεν, σκηφθείησᾰν
	imperative		σκήφθητῐ	σκηφθήτω	σκήφθητον	σκηφθήτων		σκήφθητε	σκηφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σκῆψαι			σκήψᾰσθαι		σκηφθῆναι
participle	m	σκήψᾱς			σκηψᾰ́μενος		σκηφθείς
	f	σκήψᾱσᾰ			σκηψᾰμένη		σκηφθεῖσᾰ
	n	σκῆψᾰν			σκηψᾰ́μενον		σκηφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔσκηφᾰ, ἔσκημμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκηφᾰ	ἔσκηφᾰς	ἔσκηφε(ν)	ἐσκήφᾰτον	ἐσκήφᾰτον	ἐσκήφᾰμεν	ἐσκήφᾰτε	ἐσκήφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσκήφω	ἐσκήφῃς	ἐσκήφῃ	ἐσκήφητον	ἐσκήφητον	ἐσκήφωμεν	ἐσκήφητε	ἐσκήφωσῐ(ν)
	optative	ἐσκήφοιμῐ, ἐσκηφοίην	ἐσκήφοις, ἐσκηφοίης	ἐσκήφοι, ἐσκηφοίη	ἐσκήφοιτον	ἐσκηφοίτην	ἐσκήφοιμεν	ἐσκήφοιτε	ἐσκήφοιεν
	imperative		ἔσκηφε	ἐσκηφέτω	ἐσκήφετον	ἐσκηφέτων		ἐσκήφετε	ἐσκηφόντων
middle/ passive	indicative	ἔσκημμαι	ἔσκηψαι	ἔσκηπται	ἔσκηφθον	ἔσκηφθον	ἐσκήμμεθᾰ	ἔσκηφθε	ἐσκήφᾰται
	subjunctive	ἐσκημμένος ὦ	ἐσκημμένος ᾖς	ἐσκημμένος ᾖ	ἐσκημμένω ἦτον	ἐσκημμένω ἦτον	ἐσκημμένοι ὦμεν	ἐσκημμένοι ἦτε	ἐσκημμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσκημμένος εἴην	ἐσκημμένος εἴης	ἐσκημμένος εἴη	ἐσκημμένω εἴητον/εἶτον	ἐσκημμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσκημμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσκημμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσκημμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔσκηψο	ἐσκήφθω	ἔσκηφθον	ἐσκήφθων		ἔσκηφθε	ἐσκήφθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐσκηφέναι				ἐσκῆφθαι
participle	m	ἐσκηφώς				ἐσκημμένος
	f	ἐσκηφυῖᾰ				ἐσκημμένη
	n	ἐσκηφός				ἐσκημμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

(hurl): ἐνσκήπτω (enskḗptō) ἐνσκίμπτω (enskímptō), ἐπισκήπτω (episkḗptō)

Derived terms

σκηπτός (skēptós)
σκηπτοῦχος (skēptoûkhos)
σκῆπτρον (skêptron)

References

“σκήπτω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
σκήπτω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- allege idem, page 25.
- feign idem, page 314.
- pretend idem, page 638.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.