πυράγρα

Ancient Greek

From πῦρ (pûr, “fire”) +‎ ἄγρᾱ (ágrā, “catching”).

πῠράγρᾱ • (purágrā) f (genitive πῠράγρᾱς); first declension

First declension of ἡ πῠράγρᾱ; τῆς πῠράγρᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πῠράγρᾱ hē purágrā	τὼ πῠράγρᾱ tṑ purágrā	αἱ πῠράγραι hai purágrai
Genitive	τῆς πῠράγρᾱς tês purágrās	τοῖν πῠράγραιν toîn purágrain	τῶν πῠραγρῶν tôn puragrôn
Dative	τῇ πῠράγρᾳ têi purágrāi	τοῖν πῠράγραιν toîn purágrain	ταῖς πῠράγραις taîs purágrais
Accusative	τὴν πῠράγρᾱν tḕn purágrān	τὼ πῠράγρᾱ tṑ purágrā	τᾱ̀ς πῠράγρᾱς tā̀s purágrās
Vocative	πῠράγρᾱ purágrā	πῠράγρᾱ purágrā	πῠράγραι purágrai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First declension of ἡ πῠράγρη; τῆς πῠράγρης (Ionic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πῠράγρη hē purágrē	τὼ πῠράγρᾱ tṑ purágrā	αἱ πῠράγραι hai purágrai
Genitive	τῆς πῠράγρης tês purágrēs	τοῖν πῠράγραιν toîn purágrain	τῶν πῠραγρέων / πῠραγρῶν tôn puragréōn / puragrôn
Dative	τῇ πῠράγρῃ têi purágrēi	τοῖν πῠράγραιν toîn purágrain	τῇσῐ / τῇσῐν πῠράγρῃσῐ / πῠράγρῃσῐν têisi(n) purágrēisi(n)
Accusative	τὴν πῠράγρην tḕn purágrēn	τὼ πῠράγρᾱ tṑ purágrā	τᾱ̀ς πῠράγρᾱς tā̀s purágrās
Vocative	πῠράγρη purágrē	πῠράγρᾱ purágrā	πῠράγραι purágrai
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.