πτήσσω

Ancient Greek

Alternative forms
  • πτώσσω (ptṓssō)

Etymology

The root is extensively discussed by Hackstein: according to him, Tocharian B pyāk-tsi (“to strike down”) is related, which requires a reconstruction of the root as *pieh₂(k)-. Also cognate are πτοέω (ptoéō, “to be scared, dismayed”) and πταίω (ptaíō, “to stumble, trip”) and, from other Indo-European languages, Lithuanian piáuti (“to cut, mow”) and perhaps Latin paviō (“to beat, strike”). However, according to Beekes, there are two problems with this reconstruction: first, the semantic connection between the Tocharian word and this verb is not evident, and second, it neglects the evidence of πτωχός (ptōkhós, “beggar”), which is clearly related and shows a Pre-Greek alternation.

Pronunciation
 

Verb

πτήσσω • (ptḗssō)

  1. (causal) to scare, alarm, terrify
  2. (intransitive) to crouch or cower for fear
  3. (of men in ambush) to crouch

Inflection
   Present: πτήσσω, πτήσσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πτήσσω πτήσσεις πτήσσει πτήσσετον πτήσσετον πτήσσομεν πτήσσετε πτήσσουσῐ(ν)
subjunctive πτήσσω πτήσσῃς πτήσσῃ πτήσσητον πτήσσητον πτήσσωμεν πτήσσητε πτήσσωσῐ(ν)
optative πτήσσοιμῐ πτήσσοις πτήσσοι πτήσσοιτον πτησσοίτην πτήσσοιμεν πτήσσοιτε πτήσσοιεν
imperative   πτῆσσε πτησσέτω πτήσσετον πτησσέτων   πτήσσετε πτησσόντων
middle/
passive		 indicative πτήσσομαι πτήσσῃ,
πτήσσει		 πτήσσεται πτήσσεσθον πτήσσεσθον πτησσόμεθᾰ πτήσσεσθε πτήσσονται
subjunctive πτήσσωμαι πτήσσῃ πτήσσηται πτήσσησθον πτήσσησθον πτησσώμεθᾰ πτήσσησθε πτήσσωνται
optative πτησσοίμην πτήσσοιο πτήσσοιτο πτήσσοισθον πτησσοίσθην πτησσοίμεθᾰ πτήσσοισθε πτήσσοιντο
imperative   πτήσσου πτησσέσθω πτήσσεσθον πτησσέσθων   πτήσσεσθε πτησσέσθων
active middle/passive
infinitive πτήσσειν πτήσσεσθαι
participle m πτήσσων πτησσόμενος
f πτήσσουσᾰ πτησσομένη
n πτῆσσον πτησσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔπτησσον, ἐπτησσόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπτησσον ἔπτησσες ἔπτησσε(ν) ἐπτήσσετον ἐπτησσέτην ἐπτήσσομεν ἐπτήσσετε ἔπτησσον
middle/
passive		 indicative ἐπτησσόμην ἐπτήσσου ἐπτήσσετο ἐπτήσσεσθον ἐπτησσέσθην ἐπτησσόμεθᾰ ἐπτήσσεσθε ἐπτήσσοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πτήξω, πτήξομαι, πτηχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πτήξω πτήξεις πτήξει πτήξετον πτήξετον πτήξομεν πτήξετε πτήξουσῐ(ν)
optative πτήξοιμῐ πτήξοις πτήξοι πτήξοιτον πτηξοίτην πτήξοιμεν πτήξοιτε πτήξοιεν
middle indicative πτήξομαι πτήξῃ,
πτήξει		 πτήξεται πτήξεσθον πτήξεσθον πτηξόμεθᾰ πτήξεσθε πτήξονται
optative πτηξοίμην πτήξοιο πτήξοιτο πτήξοισθον πτηξοίσθην πτηξοίμεθᾰ πτήξοισθε πτήξοιντο
passive indicative πτηχθήσομαι πτηχθήσῃ πτηχθήσεται πτηχθήσεσθον πτηχθήσεσθον πτηχθησόμεθᾰ πτηχθήσεσθε πτηχθήσονται
optative πτηχθησοίμην πτηχθήσοιο πτηχθήσοιτο πτηχθήσοισθον πτηχθησοίσθην πτηχθησοίμεθᾰ πτηχθήσοισθε πτηχθήσοιντο
active middle passive
infinitive πτήξειν πτήξεσθαι πτηχθήσεσθαι
participle m πτήξων πτηξόμενος πτηχθησόμενος
f πτήξουσᾰ πτηξομένη πτηχθησομένη
n πτῆξον πτηξόμενον πτηχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔπτηξᾰ, ἐπτηξᾰ́μην, ἐπτήχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπτηξᾰ ἔπτηξᾰς ἔπτηξε(ν) ἐπτήξᾰτον ἐπτηξᾰ́την ἐπτήξᾰμεν ἐπτήξᾰτε ἔπτηξᾰν
subjunctive πτήξω πτήξῃς πτήξῃ πτήξητον πτήξητον πτήξωμεν πτήξητε πτήξωσῐ(ν)
optative πτήξαιμῐ πτήξειᾰς,
πτήξαις		 πτήξειε(ν),
πτήξαι		 πτήξαιτον πτηξαίτην πτήξαιμεν πτήξαιτε πτήξειᾰν,
πτήξαιεν
imperative   πτῆξον πτηξᾰ́τω πτήξᾰτον πτηξᾰ́των   πτήξᾰτε πτηξᾰ́ντων
middle indicative ἐπτηξᾰ́μην ἐπτήξω ἐπτήξᾰτο ἐπτήξᾰσθον ἐπτηξᾰ́σθην ἐπτηξᾰ́μεθᾰ ἐπτήξᾰσθε ἐπτήξᾰντο
subjunctive πτήξωμαι πτήξῃ πτήξηται πτήξησθον πτήξησθον πτηξώμεθᾰ πτήξησθε πτήξωνται
optative πτηξαίμην πτήξαιο πτήξαιτο πτήξαισθον πτηξαίσθην πτηξαίμεθᾰ πτήξαισθε πτήξαιντο
imperative   πτῆξαι πτηξᾰ́σθω πτήξᾰσθον πτηξᾰ́σθων   πτήξᾰσθε πτηξᾰ́σθων
passive indicative ἐπτήχθην ἐπτήχθης ἐπτήχθη ἐπτήχθητον ἐπτηχθήτην ἐπτήχθημεν ἐπτήχθητε ἐπτήχθησᾰν
subjunctive πτηχθῶ πτηχθῇς πτηχθῇ πτηχθῆτον πτηχθῆτον πτηχθῶμεν πτηχθῆτε πτηχθῶσῐ(ν)
optative πτηχθείην πτηχθείης πτηχθείη πτηχθεῖτον,
πτηχθείητον		 πτηχθείτην,
πτηχθειήτην		 πτηχθεῖμεν,
πτηχθείημεν		 πτηχθεῖτε,
πτηχθείητε		 πτηχθεῖεν,
πτηχθείησᾰν
imperative   πτήχθητῐ πτηχθήτω πτήχθητον πτηχθήτων   πτήχθητε πτηχθέντων
active middle passive
infinitive πτῆξαι πτήξᾰσθαι πτηχθῆναι
participle m πτήξᾱς πτηξᾰ́μενος πτηχθείς
f πτήξᾱσᾰ πτηξᾰμένη πτηχθεῖσᾰ
n πτῆξᾰν πτηξᾰ́μενον πτηχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: έπτηχᾰ, πέπτηγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative έπτηχᾰ έπτηχᾰς έπτηχε(ν) επτήχᾰτον επτήχᾰτον επτήχᾰμεν επτήχᾰτε επτήχᾱσῐ(ν)
subjunctive επτήχω επτήχῃς επτήχῃ επτήχητον επτήχητον επτήχωμεν επτήχητε επτήχωσῐ(ν)
optative επτήχοιμῐ,
επτηχοίην		 επτήχοις,
επτηχοίης		 επτήχοι,
επτηχοίη		 επτήχοιτον επτηχοίτην επτήχοιμεν επτήχοιτε επτήχοιεν
imperative   έπτηχε επτηχέτω επτήχετον επτηχέτων   επτήχετε επτηχόντων
middle/
passive		 indicative πέπτηγμαι πέπτηξαι πέπτηκται πέπτηχθον πέπτηχθον πεπτήγμεθᾰ πέπτηχθε πεπτήγᾰται
subjunctive πεπτηγμένος ὦ πεπτηγμένος ᾖς πεπτηγμένος ᾖ πεπτηγμένω ἦτον πεπτηγμένω ἦτον πεπτηγμένοι ὦμεν πεπτηγμένοι ἦτε πεπτηγμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπτηγμένος εἴην πεπτηγμένος εἴης πεπτηγμένος εἴη πεπτηγμένω εἴητον/εἶτον πεπτηγμένω εἰήτην/εἴτην πεπτηγμένοι εἴημεν/εἶμεν πεπτηγμένοι εἴητε/εἶτε πεπτηγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πέπτηξο πεπτήχθω πέπτηχθον πεπτήχθων   πέπτηχθε πεπτήχθων
active middle/passive
infinitive επτηχέναι πεπτῆχθαι
participle m επτηχώς πεπτηγμένος
f επτηχυῖᾰ πεπτηγμένη
n επτηχός πεπτηγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • καταπτήσσω (kataptḗssō)
  • πτῆξῐς (ptêxis)
  • ὑποπτήσσω (hupoptḗssō)

Further reading
  • “πτήσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “πτήσσω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “πτήσσω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • πτήσσω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • πτήσσω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.