πρώτιστος

Ancient Greek

Etymology

πρῶτος (prôtos, “first”) +‎ -ιστος (-istos, superlative suffix), thus literally ‘firstest’.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /prɔ̌ː.tis.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpro.tis.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpro.tis.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpro.tis.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpro.tis.tos/

Adjective

πρώτιστος • (prṓtistos) m (feminine πρωτίστη, neuter πρώτιστον); first/second declension

the very first

Declension

First and second declension of πρώτιστος; πρωτίστη; πρώτιστον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πρώτιστος prṓtistos	πρωτίστη prōtístē	πρώτιστον prṓtiston	πρωτίστω prōtístō	πρωτίστᾱ prōtístā	πρωτίστω prōtístō	πρώτιστοι prṓtistoi	πρώτισται prṓtistai	πρώτιστᾰ prṓtista
Genitive	πρωτίστου prōtístou	πρωτίστης prōtístēs	πρωτίστου prōtístou	πρωτίστοιν prōtístoin	πρωτίσταιν prōtístain	πρωτίστοιν prōtístoin	πρωτίστων prōtístōn	πρωτίστων prōtístōn	πρωτίστων prōtístōn
Dative	πρωτίστῳ prōtístōi	πρωτίστῃ prōtístēi	πρωτίστῳ prōtístōi	πρωτίστοιν prōtístoin	πρωτίσταιν prōtístain	πρωτίστοιν prōtístoin	πρωτίστοις prōtístois	πρωτίσταις prōtístais	πρωτίστοις prōtístois
Accusative	πρώτιστον prṓtiston	πρωτίστην prōtístēn	πρώτιστον prṓtiston	πρωτίστω prōtístō	πρωτίστᾱ prōtístā	πρωτίστω prōtístō	πρωτίστους prōtístous	πρωτίστᾱς prōtístās	πρώτιστᾰ prṓtista
Vocative	πρώτιστε prṓtiste	πρωτίστη prōtístē	πρώτιστον prṓtiston	πρωτίστω prōtístō	πρωτίστᾱ prōtístā	πρωτίστω prōtístō	πρώτιστοι prṓtistoi	πρώτισται prṓtistai	πρώτιστᾰ prṓtista
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πρωτίστως prōtístōs			πρωτιστότερος prōtistóteros			πρωτιστότᾰτος prōtistótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.