πρόλοβος

Ancient Greek

πρό (pró, “before”) +‎ λοβός (lobós, “lobe”)

πρόλοβος • (prólobos) m (genitive προλόβου); second declension

Second declension of ὁ πρόλοβος; τοῦ προλόβου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πρόλοβος ho prólobos	τὼ προλόβω tṑ prolóbō	οἱ πρόλοβοι hoi próloboi
Genitive	τοῦ προλόβου toû prolóbou	τοῖν προλόβοιν toîn prolóboin	τῶν προλόβων tôn prolóbōn
Dative	τῷ προλόβῳ tôi prolóbōi	τοῖν προλόβοιν toîn prolóboin	τοῖς προλόβοις toîs prolóbois
Accusative	τὸν πρόλοβον tòn prólobon	τὼ προλόβω tṑ prolóbō	τοὺς προλόβους toùs prolóbous
Vocative	πρόλοβε prólobe	προλόβω prolóbō	πρόλοβοι próloboi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“πρόλοβος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
πρόλοβος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

πρόλοβος • (prólovos) m

declension of πρόλοβος

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.