προσηγορία

Ancient Greek

Etymology

From προσήγορος (prosḗgoros, “addressing, accosting”) +‎ -ῐ́ᾱ (-íā).

Pronunciation
 

Noun

προσηγορῐ́ᾱ • (prosēgoríā) f (genitive προσηγορῐ́ᾱς); first declension

  1. friendly greeting, familiarity
  2. addressing, appellation, name
  3. (grammar) common noun, appellative

Inflection
First declension of ἡ προσηγορῐ́ᾱ; τῆς προσηγορῐ́ᾱς (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ προσηγορῐ́ᾱ
hē prosēgoríā		 τὼ προσηγορῐ́ᾱ
tṑ prosēgoríā		 αἱ προσηγορῐ́αι
hai prosēgoríai
Genitive τῆς προσηγορῐ́ᾱς
tês prosēgoríās		 τοῖν προσηγορῐ́αιν
toîn prosēgoríain		 τῶν προσηγορῐῶν
tôn prosēgoriôn
Dative τῇ προσηγορῐ́ᾳ
têi prosēgoríāi		 τοῖν προσηγορῐ́αιν
toîn prosēgoríain		 ταῖς προσηγορῐ́αις
taîs prosēgoríais
Accusative τὴν προσηγορῐ́ᾱν
tḕn prosēgoríān		 τὼ προσηγορῐ́ᾱ
tṑ prosēgoríā		 τᾱ̀ς προσηγορῐ́ᾱς
tā̀s prosēgoríās
Vocative προσηγορῐ́ᾱ
prosēgoríā		 προσηγορῐ́ᾱ
prosēgoríā		 προσηγορῐ́αι
prosēgoríai
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.