προσήκω

Ancient Greek

Alternative forms

ποθήκω (pothḗkō) — Doric
ποθᾱ́κω (pothā́kō) — Hyperdoric

Etymology

From προσ- (pros-) +‎ ἥκω (hḗkō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.sɛ̌ː.kɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈse̝.ko/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈsi.ko/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈsi.ko/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈsi.ko/

Verb

προσήκω • (prosḗkō)

to have arrived at a place, have come, be near at hand, be present
to belong to [+dative]
(also impersonal) to concern [+dative]
to be related [+dative]
(impersonal) to beseem [+dative or accusative]

Inflection

Present: προσήκω, προσήκομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσήκω	προσήκεις	προσήκει	προσήκετον	προσήκετον	προσήκομεν	προσήκετε	προσήκουσῐ(ν)
	subjunctive	προσήκω	προσήκῃς	προσήκῃ	προσήκητον	προσήκητον	προσήκωμεν	προσήκητε	προσήκωσῐ(ν)
	optative	προσήκοιμῐ	προσήκοις	προσήκοι	προσήκοιτον	προσηκοίτην	προσήκοιμεν	προσήκοιτε	προσήκοιεν
	imperative		πρόσηκε	προσηκέτω	προσήκετον	προσηκέτων		προσήκετε	προσηκόντων
middle/ passive	indicative	προσήκομαι	προσήκῃ, προσήκει	προσήκεται	προσήκεσθον	προσήκεσθον	προσηκόμεθᾰ	προσήκεσθε	προσήκονται
	subjunctive	προσήκωμαι	προσήκῃ	προσήκηται	προσήκησθον	προσήκησθον	προσηκώμεθᾰ	προσήκησθε	προσήκωνται
	optative	προσηκοίμην	προσήκοιο	προσήκοιτο	προσήκοισθον	προσηκοίσθην	προσηκοίμεθᾰ	προσήκοισθε	προσήκοιντο
	imperative		προσήκου	προσηκέσθω	προσήκεσθον	προσηκέσθων		προσήκεσθε	προσηκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσήκειν				προσήκεσθαι
participle	m	προσήκων				προσηκόμενος
	f	προσήκουσᾰ				προσηκομένη
	n	προσῆκον				προσηκόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: προσῆκον, προσηκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσῆκον	προσῆκες	προσῆκε(ν)	προσήκετον	προσηκέτην	προσήκομεν	προσήκετε	προσῆκον
middle/ passive	indicative	προσηκόμην	προσήκου	προσήκετο	προσήκεσθον	προσηκέσθην	προσηκόμεθᾰ	προσήκεσθε	προσήκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: προσήξω, προσήξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσήξω	προσήξεις	προσήξει	προσήξετον	προσήξετον	προσήξομεν	προσήξετε	προσήξουσῐ(ν)
active	optative	προσήξοιμῐ	προσήξοις	προσήξοι	προσήξοιτον	προσηξοίτην	προσήξοιμεν	προσήξοιτε	προσήξοιεν
middle	indicative	προσήξομαι	προσήξῃ, προσήξει	προσήξεται	προσήξεσθον	προσήξεσθον	προσηξόμεθᾰ	προσήξεσθε	προσήξονται
middle	optative	προσηξοίμην	προσήξοιο	προσήξοιτο	προσήξοισθον	προσηξοίσθην	προσηξοίμεθᾰ	προσήξοισθε	προσήξοιντο
		active			middle
infinitive		προσήξειν			προσήξεσθαι
participle	m	προσήξων			προσηξόμενος
	f	προσήξουσᾰ			προσηξομένη
	n	προσῆξον			προσηξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: προσῆξᾰ, προσηξᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσῆξᾰ	προσῆξᾰς	προσῆξε(ν)	προσήξᾰτον	προσηξᾰ́την	προσήξᾰμεν	προσήξᾰτε	προσῆξᾰν
	subjunctive	προσήξω	προσήξῃς	προσήξῃ	προσήξητον	προσήξητον	προσήξωμεν	προσήξητε	προσήξωσῐ(ν)
	optative	προσήξαιμῐ	προσήξειᾰς, προσήξαις	προσήξειε(ν), προσήξαι	προσήξαιτον	προσηξαίτην	προσήξαιμεν	προσήξαιτε	προσήξειᾰν, προσήξαιεν
	imperative		πρόσηξον	προσηξᾰ́τω	προσήξᾰτον	προσηξᾰ́των		προσήξᾰτε	προσηξᾰ́ντων
middle	indicative	προσηξᾰ́μην	προσήξω	προσήξᾰτο	προσήξᾰσθον	προσηξᾰ́σθην	προσηξᾰ́μεθᾰ	προσήξᾰσθε	προσήξᾰντο
	subjunctive	προσήξωμαι	προσήξῃ	προσήξηται	προσήξησθον	προσήξησθον	προσηξώμεθᾰ	προσήξησθε	προσήξωνται
	optative	προσηξαίμην	προσήξαιο	προσήξαιτο	προσήξαισθον	προσηξαίσθην	προσηξαίμεθᾰ	προσήξαισθε	προσήξαιντο
	imperative		πρόσηξαι	προσηξᾰ́σθω	προσήξᾰσθον	προσηξᾰ́σθων		προσήξᾰσθε	προσηξᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		προσῆξαι			προσήξᾰσθαι
participle	m	προσήξᾱς			προσηξᾰ́μενος
	f	προσήξᾱσᾰ			προσηξᾰμένη
	n	προσῆξᾰν			προσηξᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: προσῆκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσῆκᾰ	προσῆκᾰς	προσῆκε(ν)	προσήκᾰτον	προσήκᾰτον	προσήκᾰμεν	προσήκᾰτε	προσήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προσήκω	προσήκῃς	προσήκῃ	προσήκητον	προσήκητον	προσήκωμεν	προσήκητε	προσήκωσῐ(ν)
	optative	προσήκοιμῐ, προσηκοίην	προσήκοις, προσηκοίης	προσήκοι, προσηκοίη	προσήκοιτον	προσηκοίτην	προσήκοιμεν	προσήκοιτε	προσήκοιεν
	imperative		προσῆκε	προσηκέτω	προσήκετον	προσηκέτων		προσήκετε	προσηκόντων
		active
infinitive		προσηκέναι
participle	m	προσηκώς
	f	προσηκυῖᾰ
	n	προσηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: προσήκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσήκειν, προσήκη	προσήκεις, προσήκης	προσήκει(ν)	προσήκετον	προσηκέτην	προσήκεμεν	προσήκετε	προσήκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

προσήκων (prosḗkōn)